ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
คนที่มีจิตใจอ่อนโยนส่วนใหญ่มัก คิดถึงสิ่งใดก่อนเสมอ  ( เลือกตอบแค่ ตัวเอง กับ คนอื่น ครับผม ):
ชีวิตบางครั้งก็เหมือนเหรียญสองด้านใช่หรือไม่ครับบางครั้งก็หัวบางครั้งก็ก้อย( เลือกตอบแค่ ใช่ กับไม่ใช่ครับผม):
คุณเชื่อว่าทุกศาสนาสอนให้ทุกคนเป็นคนดีใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ใต้ร่มธรรม:
การแสดงความชื่นชมยินดีในบุญหรือความดีที่ผู้อื่นทำ นิยมใช้คำว่า (อนุโมทนา) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ อนุโมทนา:
โดยปกติชน นิ้วมือของคนเรา มีกี่นิ้ว (ตอบเป็นภาษาไทยครับ):
วัฒนธรรมไทยเมื่อเห็นผู้ใหญ่ท่านจะทำความเคารพ ด้วยการไหว้ท่านก่อนเสมอใช่หรือไม่:
ใต้ร่มธรรม เป็น แค่เว็บไซต์และจินตนาการทางจิต การทำดี สำคัญที่ใจเรา เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ พิมพ์คำว่า "เริ่มความดีที่ใจเราก่อนเสมอ":
คุณพ่อคุณแม่เปรียบดั่งพระอรหันต์ในบ้าน พิมพ์คำว่า "คุณพ่อคุณแม่ฉันรักและเคารพท่านดุจพระอรหันต์":
เมื่อให้ท่านเลือก ระหว่าง (หนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งที่เรารัก) กับ (มิตรแท้ที่รักเรา) คุณจะะเลือก:
กล่าวคำดังนี้  "ขอโทษนะ":
ระหว่าง (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะผู้อื่น) กับ (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะตัวเอง)  ท่านจะเลือกเป็น:
หากมีคน บอกว่า เราไม่ดีเราเลว แต่ใจเรารู้ว่าไม่เป็นเช่นนั้น เราจะใช้วิธีใดจัดการกับเรื่องนี้  (โต้เถียงให้แรงกว่าที่เค้าว่ามา) หรือ (เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความดีของเราเองไม่ต้องทำอะไร):
เคยนวดฝ่าเท้าให้ คุณพ่อคุณแม่บ้างไหม ถ้ามีโอกาส เราควรทำหรือไม่ (ควรกระทำอย่างยิ่ง หรือ ไม่ควรทำ):
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ใต้ร่มธรรมเองก็จะเป็นไปตามวัฐจักรนี้ ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น (เป็นจริง) หรือ (ไม่จริง):
พิมพ์คำว่า (แสงธรรมนำทางธรรมะนำใจ) ครับ:
รู้สึกระอายใจไหมที่เราทำร้ายคนอื่นด้วยวาจาหรือสำนวนที่ไม่สุภาพ โดยที่คนคนนั้นเค้าเคยเป็นผู้มีพระคุณต่อเรามา (ไม่ละอายใจ)หรือ(ละอายใจ):
สำนวนไทยที่ว่า แต่ละคนต่างมีรสนิยมแตกต่างกัน หรือไม่ตรงกัน  พิมพ์สำนวนต่อไปนี้ครับ (ลางเนื้อชอบลางยา):
ไม่มีอะไรสายสำหรับการเริ่มต้น พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (It is never too late to mend):
ผู้ที่ไม่เคยรับรู้รสของความขมขื่น จะไม่รู้ว่าความหวานชื่นคืออะไร พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (He who has never tasted bitterness does not know what is sweet):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: skateboard outdoor
« เมื่อ: เมษายน 05, 2013, 08:59:21 pm »

กว่าจะคิดได้ก็สายไปเสียแล้ว  :27: :27:
ข้อความโดย: สายลมที่หวังดี
« เมื่อ: สิงหาคม 12, 2012, 11:30:45 am »

ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: สิงหาคม 11, 2012, 02:11:04 pm »





ผู้หญิงคนเดียวที่อยากกอดตลอดชีวิต ก็คือ ‘แม่’
และได้บอกท่านบ่อยๆ
ว่าภูมิใจที่สุดในชีวิตนี้ที่ได้เกิดมาเป็นลูกพ่อและแม่
ผมมีเรื่องเล่ามาฝาก


นึกขึ้นได้ว่า.. แม่อยากกิน...

เป็นเรื่องราวของแม่แก่ๆ ที่อยากจะกินแอปเปิ้ล
เนื่องจากสมัยก่อนแอปเปิ้ลมีราคาแพงมาก คนรวยเท่านั้น
จึงจะมีสิทธิ์ซื้อกินได้

แม่อยากจะกินแอปเปิ้ลกับเขาดูบ้าง
ว่าจะอร่อยลิ้นเพียงใด
จึงให้เงินที่บรรจงเก็บออมมานาน
ให้ลูกสาวไปสิบบาท

วานให้เข้าไปตลาดซื้อหามาให้กินสักลูก
ลูกสาวก็ไปที่ร้านค้า
เห็นราคาแอปเปิ้ลเข้าก็ซื้อไม่ลง
เหลือบไปเห็นฝรั่งที่มีราคาถูกกว่า ซื้อสิบบาทได้ตั้งห้าลูก
คิดว่าซื้อไปแม่น่าจะชอบใจเป็นแน่



เสร็จสรรพ แม่ค้าก็บรรจงห่อฝรั่งห้าลูก
ให้ลูกสาวนำไปฝากแม่
เมื่อกลับถึงบ้านด้วยความดีใจที่จะได้กินแอปเปิ้ล
ผู้เป็นแม่เปิดห่อกระดาษออกถึงกับผงะ
อ้าว ไม่ใช่แอปเปิ้ลนี่นา

ลูกสาวจึงบอกออกไปว่า อย่ากินเลยแม่แอปเปิ้ลมันของแพง
ลูกซื้อไม่ลง กินฝรั่งดีกว่า ห้าลูกสิบบาทกินกันได้ทั้งบ้าน
 
ถึงจะผิดหวังเสียใจที่ไม่ได้กินแอปเปิ้ล แต่แม่
ก็ไม่ได้ว่าอะไรลูกสาว
ได้แต่เก็บความน้อยใจเอาไว้ในใจ
จนวันหนึ่ง เมื่อถึงวันสิ้นลมของแม่
ลูกสาวจัดงานศพให้แม่ใหญ่โต
ก็นึกขึ้นได้ว่า.. แม่อยากกิน... แอปเปิ้ล
จึงจัดแจงซื้อหามาจัดใส่สำรับ
อุทิศส่วนกุศลไปให้แม่

ลูกสาวสำนึกได้ก็ร้องไห้ฟูมฟาย เคาะฝาโลง
เรียกแม่จ๋าๆ แม่ลุกขึ้นมา
กินแอปเปิ้ลสิจ๊ะ ลูกซื้อหามาให้แล้ว
มากมายก่ายกอง
กินกันได้ทั้งบ้าน อนิจจา แม่จะลุกขึ้นมาก็หาไม่ …


นิทานเรื่องนี้ก็จบเพียงเท่านี้ครับ
อ่านแล้วได้ข้อคิดอย่างไรกันบ้างครับ
อย่าลืมนะครับ
วันแม่ไม่ได้มีแค่วันเดียว ขอให้รักแม่ ตอบแทนบุญคุณท่าน
ทุกวันนะครับ


-http://dc-danai.com/archives/2258