ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: สิงหาคม 06, 2010, 04:17:34 am »
..๐ แด่..วัน-คืน แห่งวิสาขบูชา ๐..
เธอคือกลางวัน ...ขณะฉันเป็นกลางคืน
เธอหลับยามฉันตื่น...จุดยืนตรงข้ามกาล
หนทางไม่บรรจบ สวนทบเส้นขนาน
อยู่ยงจักรวาล วัฏฏสงสารแสนยาวไกล...
รัตติกาละลาลับ ทิวะจับนภาใส
ครั้นสุริยาคลาคล้อยไป จันทราใหม่ก็ฉายงาม
โอ้ทิวา-ราตรีห่าง ละฝั่งฟ้า
อัศดง คงเอ่ยลา จันทราถาม
เมื่อตะวัน จางแสง แต่งฟ้าคราม
พระจันทร์ทราม.. กระจ่างแสง แต่งค่ำคืน
ด้วยเกิดมา ทำภาระ และหน้าที่ ต่างส่องให้ ชีวี บนทางฝืน
ได้ดำรง ชีพคง อย่างยงยืน ขอจงชื่น ชูจิต มิตรโลกา
ต่างชีวิตอยู่เพื่อจุนเจือโลก ปัดเป่าโศกหายห่างตั้งปรารถนา
อยู่เพื่อจุดแสงส่องเทียนปัญญา เปลี่ยนโลกนี้ ให้ดีกว่าที่เคยเป็น
แม้เป็นไม้ไผ่บางเรียวลำน้อย จะงัดคล้อยเคลื่อนโลกาแม้ยากเข็ญ
ประกาศธรรมย้ำกระจ่างอย่างผ่องเพ็ญ สว่างเด่นเพื่อสืบสุดจนพุทธกาล ฯ...
ขอถวายกลอนบุญวิสาขะ เพื่อพุทธะบูชาวาจาขาน
ดั่งเป็นบุตรพลีชีพไว้ทำทาน แบ่งเบางานของพ่อฯ ต่อภพภูมิ ฯ...
Credit by : http://mblog.manager.co.th/chaba2550/th-13409/
ขอบพระคุณที่มาทั้งหมดมากมายค่ะ
