ตอบ

ข่าว:

เว็บใต้ร่มธรรม ตั้งขึ้นเพื่อการรวมตัวของสมาชิกและทีมงานเว็บอกาลิโก ให้มาปรึกษาพบปะพูดคุยกันก่อนเดินทางสู่เส้นทางเดิมของอกาลิโกครับ พร้อมที่จะสานต่อความดีบนโลกออนไลน์ใบเล็กๆนี้ ทุกเรื่องราวมีความเป็นไป หากพี่ๆทุกท่านได้รับข่าวสารฉบับนี้ ถ้ามีเวลา..ก็ขอให้แวะมา พักคุยธรรมะปรึกษาหารือกันเช่นกัลยาณมิตรเหมือนที่เคยมา.."ด้วยความคิดถึงอย่างยิ่ง..ถึงที่สุด ธรรมะอวยพรครับ"

ข้อความโดย: ฐิตา

« เมื่อ: สิงหาคม 06, 2010, 05:29:06 am »

ใส่การอ้างถึงคำพูด

ซอนเน็ท (Sonnet)
บทที่ 73 วิลเลี่ยม เชคสเปียร์

That time of year thou mayst in me behold
When yellow leaves, or none, or few,do hang

Upon those boughs which shake against the cold,
Bare ruin'd choirs,where late the sweet birds sang.
In me thou seest the twilight of such day
As after sunset fadeth in the west,

Which by and by black night doth take away,
Death's second self, that seals up all in rest.

In me thou see'st the glowing of such fire
That on the ashes of his youth doth lie,

As the death-bed whereon it must expire
Consumed with that which it was nourish'd by.

This thou perceicvest, which makes thy love more strong.
To love that well which thou must leave ere long.

Sonnet 73
William Shakespeare

"เริ่มช่วงใบไม้ร่วงฤดู นคือผู้ที่ผ่านกลางวัย
ใบเหลืองไม่กี่ใบ บนต้นไม้ยังไม่ร่วง
เหลือติดอยู่กับกิ่ง หนาวสั่นยิ่งกว่าหนาวทรวง
นกน้อยเงียบทั้งปวง ว่างวัดวาหามีเสียง

โพ้ลเพล้เวลาพี่ ใกล้เวลาจะจบเพียง
ชั่วครู่อยู่ข้างเคียง แค่สูรย์ดับลับเหลี่ยมเขา
ความมืดจะตามมา พรากชีวาพาสู่เงา
ความตายหมายมุ่งเฝ้า ที่จะเอาตัวพี่ไป

ดูเถิดดูตัวพี่ ก่อนชีวินจะสิ้นไฟ
ผ่านพ้นคนกลางวัย ช่วงไฟมอดวอดชีวิต
เมื่อครั้งพลังหนุ่ม คือไฟสุมรุนแรงฤทธิ์
ไฟนั้นเมื่อมืดสนิท ชีวินปลิดไปกับไฟ

รักพี่่เถิดมากมาก จวนจะพรากจากกันไกล
ไปแล้วจะเลยไป ไม่มีวันหันกลับมา"

ซอนเน็ทบทที่ 73
โดย วิลเลี่ยม เช็คสเปียร์
แปลโดย หม่อมเจ้าจันทร์จิรายุ รัชนี

สุดปลายทาง ณห้วงมหรรณพ
:http://sudpaithang.blog126.fc2.com/blog-date-20090904.html

ข่าว:

ตอบ

สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน

ข้อความโดย: ดอกโศก

ข้อความโดย: ฐิตา