ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: พฤษภาคม 01, 2014, 07:05:00 pm »
ตามน้อง - กาเหว่า เสียงทอง
สุริยนย่ำสนธยา เอ๋ยกาจะกลับคืนรัง
คิดถึงคู่ที่เคยอยู่กิน คิดถึงถิ่นแห่งความหลัง
คิดถึงนางที่เคยกอด เราเคยพร่ำพลอดเคยหยอกเย้า
ป่านฉะนี้แม่นงเยาว์แม่จะคิดถึงเรา หรือเปล่าเอย
ป่านฉะนี้แม่นงเยาว์แม่จะคิดถึงเรา หรือเปล่าเอย
แม่จะคิดถึงเรา หรือเปล่าเอย เอ๋ยโอละหน่ายหน่อยเอย
จะเอ่ยความไปตามทำนอง ถึงแม่เนื้อทองน้องทรามเชย
คิดถึงเนื้ออุ่นที่เคยหนุนตัก คิดถึงน้องรักร่วมเคียงเขนย
คิดถึงน้ำพริกก่อนถ้วยใด คิดถึงตัวเจ้าเมื่อก่อนเคย
คิดถึงแก้วตาแม่งามชื่น กลัวจะเป็นอื่น ไปเสียเลย
ขอบอกตามตรงนะแม่กลิ่นดอกเตย
อย่าลืมคู่เคยที่อิงแอบกัน เมื่อคืนก่อนเจ้ายังอ้อนออดพี่
กระซิกกระซี้ อย่างสุขสันต์ แต่มาบัดนี้เจ้ามีคู่อื่น
ให้พี่ขมขื่นทุกคืนวัน โอ้เจ้าดอกเอย
โอ้เจ้าดอกรักเร่ เจ้ามาถ่ายเทแล้วเหหัน
ด้วยเห็นว่าเขาน่ะรูปหล่อ พะเน้าพะนอแม่แจ่มจันทร์
เขาเจือน้ำผึ้ง เขาโปรยยาหอม แล้วแม่พะยอมจึงเชื่อมั่น
เจ้าไม่รู้หรอก แม่แจ่มจิต ว่ามันคือยาพิษในขัน
ลงเห็นกงจักรเป็นดอกบัว เจ้าจะหมองมัวชั่วชีวัน
ถ้าเขารักใคร่ก็จะได้สู่ขอ ต่อแม่และพ่ออย่างชายชาญ
แต่เจ้าหลงผิดกลับคิดว่าดี จึงหอบผ้าหนีไม่มีเดียดฉันท์
เจ้าลืมลุกทุ่งพี่หรุ่งใจซื่อ จนคนเขาลือไปทั่วสุพรรณ
เขาเที่ยวตามหาเอ็งทั่วบางกอก คืนกลับบ้านนอกเถิดจอมขวัญ
หากไม่รังเกียจหรือว่าเดียดฉันท์ รู้แล้วแจ่มจันทร์ให้รีบกลับมาเอย
ถ้าไม่รังเกียจหรือว่าเดียดฉันท์ รู้แล้วแจ่มจันทร์ให้รีบกลับมาเอย
เอ๋ยโอละหน่ายหน่อยเอ่ย
คิดถึงคู่ที่เคยอยู่กิน คิดถึงถิ่นแห่งความหลัง
คิดถึงนางที่เคยกอด เราเคยพร่ำพลอดเคยหยอกเย้า
ป่านฉะนี้แม่นงเยาว์แม่จะคิดถึงเรา หรือเปล่าเอย
ป่านฉะนี้แม่นงเยาว์แม่จะคิดถึงเรา หรือเปล่าเอย
แม่จะคิดถึงเรา หรือเปล่าเอย เอ๋ยโอละหน่ายหน่อยเอย
จะเอ่ยความไปตามทำนอง ถึงแม่เนื้อทองน้องทรามเชย
คิดถึงเนื้ออุ่นที่เคยหนุนตัก คิดถึงน้องรักร่วมเคียงเขนย
คิดถึงน้ำพริกก่อนถ้วยใด คิดถึงตัวเจ้าเมื่อก่อนเคย
คิดถึงแก้วตาแม่งามชื่น กลัวจะเป็นอื่น ไปเสียเลย
ขอบอกตามตรงนะแม่กลิ่นดอกเตย
อย่าลืมคู่เคยที่อิงแอบกัน เมื่อคืนก่อนเจ้ายังอ้อนออดพี่
กระซิกกระซี้ อย่างสุขสันต์ แต่มาบัดนี้เจ้ามีคู่อื่น
ให้พี่ขมขื่นทุกคืนวัน โอ้เจ้าดอกเอย
โอ้เจ้าดอกรักเร่ เจ้ามาถ่ายเทแล้วเหหัน
ด้วยเห็นว่าเขาน่ะรูปหล่อ พะเน้าพะนอแม่แจ่มจันทร์
เขาเจือน้ำผึ้ง เขาโปรยยาหอม แล้วแม่พะยอมจึงเชื่อมั่น
เจ้าไม่รู้หรอก แม่แจ่มจิต ว่ามันคือยาพิษในขัน
ลงเห็นกงจักรเป็นดอกบัว เจ้าจะหมองมัวชั่วชีวัน
ถ้าเขารักใคร่ก็จะได้สู่ขอ ต่อแม่และพ่ออย่างชายชาญ
แต่เจ้าหลงผิดกลับคิดว่าดี จึงหอบผ้าหนีไม่มีเดียดฉันท์
เจ้าลืมลุกทุ่งพี่หรุ่งใจซื่อ จนคนเขาลือไปทั่วสุพรรณ
เขาเที่ยวตามหาเอ็งทั่วบางกอก คืนกลับบ้านนอกเถิดจอมขวัญ
หากไม่รังเกียจหรือว่าเดียดฉันท์ รู้แล้วแจ่มจันทร์ให้รีบกลับมาเอย
ถ้าไม่รังเกียจหรือว่าเดียดฉันท์ รู้แล้วแจ่มจันทร์ให้รีบกลับมาเอย
เอ๋ยโอละหน่ายหน่อยเอ่ย
noway2know -http://www.prachathon.org/forum/index.php?topic=7660.0