ใต้ร่มธรรม
วิถีธรรม => กฏแห่งกรรม-ชาติภพ => ข้อความที่เริ่มโดย: มดเอ๊กซ ที่ กันยายน 28, 2016, 11:36:11 am
-
(https://lh3.googleusercontent.com/-fithQTyw5pE/V8WyOtp4EVI/AAAAAAAAYoM/Rw_pNzvCpRwE9jfROHqmkn2G8PkXNEPYQCJoC/w506-h772/59%2B-%2B1)
หนึ่งพยัคฆ์ คำราม ตามตะปบ
หนึ่งคนหลบ เกาะไม้เลื้อย ริมผาหิน
ที่ด้านล่าง พญางู รอกลืนกิน
ลมหายใจ ก็โรยริน ไร้เรี่ยวแรง
เถาไม้เลื้อย ที่รับร่าง กลางภัยร้าย
หนูกระหาย ร่าง ขาว-ดำ ช่างกำแหง
ลงฟันแทะ เถาไม้เลื้อย กันเต็มแรง
คนก็แกว่ง อยู่กลางภัย พยัคฆ์-งู
ด้วยไม่รู้ ทางใดใด จะให้รอด
ได้แต่กอด เถาวัลย์ไว้ ให้อดสู
พลันได้เห็น รวงผึ้งอ่อน เอื้อมชิมดู
จึงได้รู้ รสแสนหวาน อันโอชา
ปริศนาธรรม ของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สาธุ
พยัคฆ์คือ อดีตกรรม ตามไล่ล่า
เถาวัลย์คือ กายา สังขารขันธ์
พญางู คือสุดทาง แห่งชีวัน
หนู ขาว-ดำ สองตัวนั้น คือ วัน-คืน
จิตของคน คือชายหนุ่ม ผู้นั้นเล่า
ชีพคนเรา ภัยล้อมรอบ ไร้ใครฝืน
เปรียบน้ำผึ้ง คือพระธรรม ที่ยั่งยืน
ใครได้ลิ้ม ชิมกลืน จักชื่นบาน
จาก https://plus.googleapis.com/_/im/116904575026759610101/posts/eQUvrkSUBgh