ใต้ร่มธรรม
แสงธรรมนำใจ => หยาดฝนแห่งธรรม => ข้อความที่เริ่มโดย: แปดคิว ที่ กันยายน 14, 2010, 07:22:10 pm
-
สำหรับผู้ที่รู้จักพอ แม้จะยากจนข้นแค้นก็ยังมีความสุข
ผู้ที่ไม่รู้จักพอแม้จะร่ำรวยมียศถาบรรดาศักดิ์ก็ยัง มีความทุกข์"
หากต้องการมีความสุข จะต้องมีความพึงพอใจในสิ่งที่ตนเป็นและมีอยู่
สามารถชื่นชมกับสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิตประจำวันได้
โดยไม่คิดน้อยใจหรือคิดว่าตนเองต่ำต้อยด้อยค่า
ผู้ที่จะมีความสุขได้นั้นคือผู้ที่พอใจในสิ่งที่ตนเอ งมี
ขอเพียงแต่มีความพยายามในการทำให้ประสบความสำเร็จก็เพียงพอ
ไม่เป็นทุกข์เป็นร้อนกับสิ่งที่ไม่สามารถจะหามาได้
และทำหน้าที่ของตนเองให้ดีที่สุด
ไม่หวังผลเลอเลิศจนเกินความสามารถของตนเอง
รู้จักกำหนดขอบเขตของความปรารถนา
สิ่งใดที่ควรได้ควรมี ก็จงพยายามทำให้สำเร็จ
สิ่งใดเกินกำลัง ก็จงยอมรับว่าแม้ยังไม่สามารถไขว่คว้ามาได้
ก็จะหาหนทางในคราวต่อไปเมื่อโอกาสมาถึงพร้อม
และที่สำคัญก็คือ
อย่าหาทุกข์ใส่ตัว ใช้ชีวิตอย่างราบเรียบสมถะ
มีความขยันอดทน และไม่อายทำกิน
อย่าก่อหนี้ก่อสินเพิ่มขึ้นดั่งพุทธภาษิตสอนใจให้คิด ว่า
"เข้านอนโดยไม่มีอาหารค่ำ ดีกว่าตื่นขึ้นมาพร้อมกับมีหนี้สิน"
เพราะการมีหนี้สินมากเกินไป
อาจสร้างปัญหาในระยะยาว
จนไม่อาจจะลืมตาอ้าปากได้ในโอกาสต่อไป
อุปมา...อริยสัจจ์
อุปมา...ดั่งว่า...
1. ทุกขสัจ...
อุปมาเหมือนฝั่งนี้...
2. สมุทัยสัจ...
อุปมาเหมือนห้วงน้ำใหญ่...
3. นิโรธสัจ...
อุปมาเหมือนฝั่งโน้น...
4. มรรคสัจ...
อุปมาเหมือนพยายามที่ยังตนให้ถึงฝั่งโน้น...
อีกอุปมาหนึ่ง ท่านเปรียบไว้ดังนี้คือ...
1. ทุกขสัจ...
อุปมาเหมือนภัย...
2. สมุทัยสัจ...
อุปมาเหมือนเหตุเกิดของภัย...
3. นิโรธสัจ...
อุปมาเหมือนการปราศจากภัย
4. มรรคสัจ...
อุปมาเหมือนอุบายเป็นเหตุให้ปราศจากภัย...ฯ
~~พระธรรมธีรราชมหามุนี~~
วัดมหาธาตุ กรุงเทพมหานคร
ขอบคุนคุณนริสราครับที่ส่งเมล์ดีๆมาให้
-
:13: อนุโมทนาครับพี่แทน ขอบคุณครับ
-
:45: :45: :45: