เกิดเป็นชาย หากไร้ความกตัญญู
หาสู้เดรัจฉานได้ไม่...
(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/852/49852/images/jigong/File0017916.jpg)
( โอวาทศักดิ์สิทธิ์ พระอรหันต์จี้กง )
ศิษย์รักมีแต่น้ำตา ...
เมื่อเหือดแห้ง ก็ลืมสิ้นซึ่งความรักของ บุพการี ...
เมื่อแห้งเหือด ก็ประพฤติตัวเช่นเดิม จิตสำนึกที่จริงจังนั้นหามีไม่ ...
เราจะกล่าวให้ใครฟังได้ว่า เรามีความกตัญญู ...
บิดามารดาเฝ้าอบรมสั่งสอน เหนื่อยยาก...
ด้วยจิตที่ไม่เคยท้อถอย เหนื่อยหน่าย ...
ยอมรับทุกสิ่งทุกอย่าง กากขมหรือหวานที่คายจากลูก ก็ยอมรับด้วยตัวเอง ...
ยากลำบากแค่ไหน แต่ก็ถ่ายทอดด้วยรอยยิ้มให้ปรากฏบนสายตาของลูก ...
มีแต่คิดจะขอ ขอจากผู้เป็นพ่อ ...ขอจากผู้เป็นแม่ ...
แล้วเมื่อไหร่จะเป็นผู้ให้ ...
รักของพ่อแม่ หากเอ่ยไป... 1 วัน 2 วัน 3 วัน ....1 ปี 2 ปี 3 ปี
มิอาจกล่าวได้จบความ ... แต่ไม่จำเป็นต้องกล่าว ...
จิตสำนึกในใจของตน ขอให้แสดงออกมาแค่นั้น ...
พ่อแม่ก็ชื่นใจแม้ครอบครัวลำบาก ...
กัดฟันสู้ทนอยู่ร่วมกันแม้ข้าวเปล่า ด้วยความรัก และจริงใจก็ยังกินและกลืนลงไปด้วยคความหวานชื่น...
แต่กับข้าวที่เอร็ดอร่อยโยนลงบนโต็ะ ...
ตะโกนเรียก ให้พ่อแม่กินข้าวอย่าง หยาบคายไร้มารยาท ...
ที่นอนอัน อบอุ่น อันหรูหรา สิ่งเหล่านี้มิใช่สิ่งพ่อแม่ต้องการ ...
(http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/852/49852/images/jigong/A-02.jpg)
สิ่งที่พ่อแม่ต้องการจากลูกที่แท้จริง คืออะไร ?....
ลูก 5 คนจะได้ดังใจมีหรือไม่ ? ...
ศิษย์ 100 คนบำเพ็ญให้ดีสักคนมีหรือไม่ ? ...
จิตใจบิดา มารดา เงินทองไม่ใช่สิ่งที่ต้องการ ...
แต่ต้องการอะไรจากลูก ...
เรามีให้ได้หรือไม่ ?... ทำได้หรือไม่ ? ...
เราทดแทนสิ่งที่พ่อแม่อยากได้ ทำได้หรือไม่ ?...
คำดูด่า เพียงเล็กน้อย เจ้าก็ไม่พอใจ ...
คำด่าคำสอนจากพ่อแม่ เจ้าดื้อดึง ไม่รับฟัง ....
พุทธอริยะเจ้า เหนื่อยหน่าย ที่จะสอนเวไนย์สัตว์ ...
เพราะสิ่งเหล่านี้ ธรรมชาติเป็นผู้ส่งมาให้ อยู่ในจิตใจ ...
ที่จริงแล้วจะออกมาจากจิตสำนึกของตนเอง ...
ความกตัญญูนั้นไม่จำเป็นต้องสั่งต้องสอน ...
แล้วเหตุใดเวไนย์ปัจจุบัน น่าเวทนา ...
แม้แต่คำจะไต่ถามพ่อแม่ในยามกลับทำงานว่า
เหนื่อยหรือเปล่าค่ะแม่... เหนื่อยหรือเปล่าครับแม่ ...มีบ้างหรือไม่ ?
ย้อนคิดถึงอดีต ผุ้ชายแม้ว่าเราจะไม่เคยได้ตั่งครรภ์ ...
ไม่เคยเคยได้รู้ถึง ความเจ็บปวด ของการอุ่มท้องนานถึง 9 เดือน 10 เดือน...
แต่เจ้าพึงระลึกไว้ เกิดเป็นชายหากไร้ความกตัญญู หาสู้เดรัจสฉานได้ไม่ ...
สัตว์เดรัจฉานรู้จักรักและถนอนลูก...ลูกก็รู้จักกตัญญู...
เราผู้เป็นคน กายสังขาร ครบสมบูรณ์ ...
หากไม่คำนึงถึง ความรักของพ่อแม่ในวันนี้ แล้วลูกหลานของเราข้างหลังจะมีความกตัญญูต่อเราได้อย่างไร ? ...
ยามหลับ ยามตื่น แม่ก็คอยเป้นห่วง ...
เจ็บปวดเล็กน้อย ...บิดามารดาดิ้นรนหวาดผวายี่ง ...
สิ่งที่เราตอบแทนให้กับพ่อแม่ ที่เคยได้เลี้ยงดูเรามาจนเป็นสุภาพบุรุษ สุภาพสตรี มีร่างกายสังขารอันงดงาม ...
ถ้าหากไม่ด้วยบุญคุณอันยิ่งใหญ่ ก็หามีเราวันนี้ ...
แม้จะกรีดมือ... หยดเลือด... เขียนถึงความกตัญญู ...ก็ยากที่จะลบล้างและทดแทนได้หมดสิ้น ...
หยาดเหงื่อ แรงกาย มิเคยบ่นเคยว่ารักทุกคนถนอมรักษาให้...
http://www.oknation.net/blog/96rangjai/2010/06/27/entry-1 (http://www.oknation.net/blog/96rangjai/2010/06/27/entry-1)
เพลง น้ำใจแม่ sub.Eng-中文 (http://www.youtube.com/watch?v=VRxHfJsVHSg#)
น้ำใดว่าสดใสสะอาด
น้ำสระอโนดาดยังไม่สะอาดเท่าน้ำใจแม่
เพราะเป็นน้ำกลั่นจากรักแท้
จากยอดดวงใจแม่ที่มอบให้แด่ลูกยา
น้ำทะเลยังมีขึ้นมีลง
น้ำใจแม่มั่นคงซื่อตรงอยู่ทุกเวลา
น้ำฝนยังตกในบางครา
แต่น้ำใจมารดา มีให้ตลอดไป
น้ำตาลใส่น้ำผึ้ง
ยังไม่หวานซึ้งเท่าน้ำนมมารดา
จากเลือดในอกกลั่นด้วยความเสน่หา
หล่อเลื้ยงลูกมาจนเจริญวัย
หยาดน้ำฟ้ายามต้องแสงตะวัน
ช่างงามเฉิดฉันท์มีสีรุ้งพร่างพราย
แต่ไม่งามเท่าน้ำหล่อเลี้ยงดวงนัยน์
ที่แลดูห่วงใยในบุตรธิดา
อาจหยิบรุ้งใส่ในฝ่ามือ
และอาจถือไปทั่วหล้า
แต่ไม่อาจพร่ำพรรณนา
ถึงพระคุณมารดาให้หมดได้เลย
ขอบพระคุณที่มาhttp://www.d-looks.com/showblog.php?Bid=17006