ใต้ร่มธรรม

คลังธรรมปัญญา => หนอนหนังสือ => หนังสือสร้างกำลังใจ => ข้อความที่เริ่มโดย: ดอกโศก ที่ กรกฎาคม 07, 2010, 10:26:27 am

หัวข้อ: อันของสูงแม้ปองต้องจิต ถ้าไม่คิดปีนป่ายจะได้ฤา...
เริ่มหัวข้อโดย: ดอกโศก ที่ กรกฎาคม 07, 2010, 10:26:27 am
สืบเนื่องมาจากเมล์ที่ได้รับจากเพื่อนซึ่งส่งคำสอนของท่านว.วชิรเมธีมาให้
คำสอนสำคัญกล่าวว่า ปัญหาบางอย่าง เรื่องบ้างเรื่องก็ไม่อยู่ในการควบคุมของเรา
หากเราได้ทำหน้าที่ที่ถูกต้องดีงามของตนเองแล้ว มันจะไม่เป็นผลก็ต้องปล่อยมันไปเป็นที่มาของคำสอน...สุดมือสอยก็ปล่อยมันไป

แต่อ่านจบแล้วนึกถึงวรรณดีในพระราชนิพนธ์ของพระบามสมเด็จพระมงกุฏเกล้าเจ้าอยู่หัว
(ล้นเกล้ารัชกาลที่ 6) เรื่องท้าวแสนปม...

ในเรื่องนี้มีวรรคทองที่หลายคนจำได้ เป็นการตอบโต้กันทางจดหมายของชายหนุ่ม
หญิงสาว นับว่าเป็น Love letter ที่ไพเราะจับใจมากๆ ค่ะ
 


      ท้าวแสนปม คือ พระชินเสน โอรสท้าวศรีวิชัยผู้ครองเมืองศิริชัย เมื่อได้ข่าวว่า ธิดาเจ้าเมืองไตรตรึงษ์ มีพระสิริโฉมงดงามมาก จึงได้ปลอมตัวเอาฝุ่นเถ้าเขม่ามอมตัว เอารงแต้มให้เป็นปุ่มเป็นปม แล้วแฝงเข้าไปอยู่กับตาเฒ่าในสวนหลวง จนได้พบนาง จึงได้ถวายมะเขือที่จารึกคารมรักเป็นปริศนา

๏ ในลักษณ์นั้นว่านิจจาเอ๋ย    กระไรเลยหัวอกหมกไหม้
อกผ่าวราวสุมรุมไฟ           ทำไฉนจะพ้นไฟราญ

 เสียแรงเกิดมาเป็นนักรบ       เผ่าพงศ์ทรงภพมหาศาล
 สู้กรำลำบากยากนาน          ยอมเป็นปมเป็นปานเปรอะไป

ได้เห็นแก้วประเสริฐเลิศชม    จะนิยมก้อนกรวดกระไรได้
เคยพบสาวฟ้าสุราลัย            หรือจะใฝ่ในชาวปัถพิน

โอ้แก้วแวววับช่างจับจิต        จะใคร่ปิดปลดมาดังถวิล
โอ้เอื้อมสุดหล้าดังฟ้าดิน        จะได้สมดังจินต์ฉันใด ๚


นางอุษา ธิดาเจ้านครไตรตรึง ได้เขียนสาส์นรักตอบไปในใบพลูว่า ..  


๏ ในลักษณ์นั้นหนาน่าประหลาด    เป็นเชื้อชาตินักรบกลั่นกล้า
เหตุไฉนย่อท้อรอรา                   ฤๅจะกล้าแต่เพียงวาที

เห็นแก้วแวววับที่จับจิต             ไยไม่คิดอาจเอื้อมให้ถึงที่
เมื่อไม่เอื้อมจะได้อย่างไรมี         อันมณีหรือจะโลดไปถึงมือ

อันของสูงแม้ปองต้องจิต           ถ้าไม่คิดปีนป่ายจะได้หรือ
ไม่ใช่ของตลาดที่อาจซื้อ            ฤๅแย่งยื้อถือได้โดยไม่ยอม

ไม่คิดสอยมัวคอยดอกไม้ร่วง     คงชวดพวงบุปผชาติสะอาดหอม
ดูแต่ภุมรินเที่ยวบินตอม            จึ่งได้ออมอบกลิ่นสุมาลี ๚

~~~~~~~~~~

      ข้อความพูดถึงความรักและความพยายามที่จะได้ครอบครองคนที่ตนรัก แต่อยากให้หลายๆ คนนำมาปรับใช้กับชีวิตในทุกเรื่องค่ะเพราะความพยายามและความเพียรไม่ได้ช่วยให้เราประสบแต่ความสมหวังในเรื่องความรักเท่านั้น หากแต่ยังช่วยให้เราประสบความสำเร็จในทุกๆ เรื่องของชีวิตไม่เว้นแม้แต่พระนิพพานค่ะ  

This too shall pass. :13:

ขอบคุณ : เมล์ของเพื่อนที่ทำให้เกิดแรงบันดาลใจโพสกระทู้นี้และขอบคุณข้อมูลจากบล็อกนี้ค่ะ http://www.oknation.net/blog/konto/2008/03/01/entry-1
หัวข้อ: Re: อันของสูงแม้ปองต้องจิต ถ้าไม่คิดปีนป่ายจะได้ฤา...
เริ่มหัวข้อโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน ที่ กรกฎาคม 07, 2010, 11:04:32 am
 :45: เป็นประโยชน์มากมายครับพี่บัว ขอบคุณครับ
ช่วงนี้ถ้าเจอปัญหาใดๆต้องผ่านพ้นอุปสรรคนานานั้นไปได้แน่นอนครับ เพราะพี่บัวมีความดีที่จะชนะทุกสิ่งในโลกใบโตๆที่ไม่สมดุลนี้ ภาษาเขียนถ่ายทอดความรู้สึกในใจให้เห็นได้ครับ
เป็นกำลังใจให้เสมอครับพี่บัว
หัวข้อ: Re: อันของสูงแม้ปองต้องจิต ถ้าไม่คิดปีนป่ายจะได้ฤา...
เริ่มหัวข้อโดย: rain.... ที่ กรกฎาคม 08, 2010, 02:49:04 pm
 :12: :12: :12: :12:


รู้ว่าเสี่ยงแต่คงต้องขอลอง รู้ว่าเหนื่อยถ้าอยากได้ของที่อยู่สูง
ยังไงจะขอลองดูซักที รู้ว่าเราแตกต่างกันเท่าไร

รู้ว่าเธออยู่ไกล อยู่สูงขนาดไหน ใครๆก็รู้เป็นไปไม่ได้หรอก
แต่คำว่ารักมันสั่งให้ฉันต้องปีนขึ้นไป
 :12: :12: :12: :12:

หัวข้อ: Re: อันของสูงแม้ปองต้องจิต ถ้าไม่คิดปีนป่ายจะได้ฤา...
เริ่มหัวข้อโดย: กระตุกหางแมว ที่ สิงหาคม 01, 2010, 01:45:27 am
ไม่ได้อ่านเรื่องของท้าวแสนปมนานมาก
บุญรักษานะครับพี่บัว
หัวข้อ: Re: อันของสูงแม้ปองต้องจิต ถ้าไม่คิดปีนป่ายจะได้ฤา...
เริ่มหัวข้อโดย: ฐิตา ที่ สิงหาคม 01, 2010, 04:54:22 am


 :13:  :19:  :13:

              :29: