ใต้ร่มธรรม
คลังธรรมปัญญา => หนอนหนังสือ => หนังสือธรรมะ => ข้อความที่เริ่มโดย: rain.... ที่ กรกฎาคม 07, 2010, 02:20:08 pm
-
ดวงใจอันเดียวนี้แหละ มันเป็นได้ทั้ง "รู้" และเป็นได้ทั้ง "หลง"
เมื่อปล่อยให้มันหลงไหลไปตาม รูป เสียง กลิ่น รส โผฎฐัพพะ
ธรรมารมณ์แล้ว ใจอันนี้ จิตอันนี้ มันก็หลงมากระทั่งวัน กระทั่งคืน
ตลอดตั้งแต่เกิดจนแก่ ตั้งแต่แก่จนตาย หลงไหลมาอย่างนี้นับภพ
นับชาติมาไม่ถ้วนแล้ว เมื่อมาภาวนาทำความเพียร เพียรแผดเผากิเลส
ในหัวใจ อันนี้ให้เบาบางหมดสิ้นไป ก็คือว่าเพียรเพ่งอยู่จำเพาะ ดวงจิต
อันนี้เตือนบอกดวงจิตดวงที่มีความรู้สึกอยู่ภายในนี้ ว่า นอกจากจิตที่รู้อยู่
ตั้งอยู่ในขณะปัจจุบันนี้ ออกไป จะเป็นอดีต อนาคต ร้ายดีอย่างไร
ไม่ต้องไปสนใจ เพราะไม่เที่ยงทั้งหมด ไม่มีอะไรเป็นของเที่ยงมั่นถาวร
อยู่ได้เลยในโลกนี้ เป็นทุกข์เปล่าๆ นอกจากที่รู้อยู่นี้เป็นทุกข์
คัดจากหนังสือ"สะพานบุญฯ"
:06: :06:
ขอบคุณ http://forum.khonkaenlink.info/index.php?topic=195099.0#msg2185220
-
สาธุ
-
:07: อนุโมทนาครับ ขอบคุณสำหรับบทความดีๆเช่นเคยครับน้องฝน
-
นั่นสิ รู้ว่าเป็นกิเลส แต่บางอย่างก็ละยาก
ขอบคุณที่นำมาปันกันนะจ้ะ