ใต้ร่มธรรม
คลังธรรมปัญญา => พรรณาอักษร => ข้อความที่เริ่มโดย: ทักสิทธิ์ ที่ ตุลาคม 14, 2011, 01:45:51 am
-
ดอกไม้แห้งกระจายอยู่ตามพื้น
ก่อนจะเปียกปอนไปด้วยเม็ดฝน
บ้างเปื้อนเศษดิน
บ้างจมดินจนมองไม่เห็น
จนเช้ารุ่งขึ้นถูกอาบด้วยแสงตะวันอ่อนๆ
แลเห็นรากสีขาวแกมเขียวนิดๆออกมา
ความหวังเล็กน้อยที่คนมองไม่เห็น
รากนั้นยาวขึ้นเรื่อยๆ
พร้อมกันนั้นเจ้ายอดอ่อนก็ผลิมาในฝั่งตรงกันข้ามกับราก
หนึ่งใบ
สองใบ
สามใบ
ตามลำดับ
อาศัยเม็ดฝนกับแสงแดดต้นไม้เจริญเติบโตมาเรื่อยๆ
เจ้าหนอนน่าขยะแขยง
ไต่เต้าขึ้นไปบนต้นไม้ที่เกิดมาได้ไม่นาน
สวัสดีเธอเป็นใครหรอ หนอนถาม
ฉันเป็นดอกไม้ที่เพิ่งเกิดมาได้ไม่นานมานี่เอง ดอกไม้ตอบ
บ้าน่าดอกไมที่ฉันเคยเห็นมีสีสันสวยงามมากกว่าที่จะเป็นแค่ก้านเขียวๆแบบเธอนะอย่ามาโกหกฉันเลย
เธอน่ะนะน่าจะเป็นแค่ต้นหญ้ามากกว่า
เจ้าหนอนแย้ง
งั้นหรองั้นฉันก็เข้าใจผิดมาตลอดสินะ แล้วเธอละชื่ออะไร
ฉันคือผีเสื้อ
ตลกน่าฉันเคยเห็นพวกผีเสื้อพวกเขาทั้งสวยทั้งน่ารัก
เวลาที่สยายปีกสง่างามเชียว ไม่น่าเกลียดน่ากลัวอย่างเธอหรอก
อย่างเธอน่าจะเป็นหนอนมากกว่านะ
อย่างนั้นหรอกรึ งั้นฉันขอพักอยู่ที่ตัวเธอสักครู่ได้หรือไม่
ได้สิ
ทันใดหนอนก็สร้างใยหุ้มตัวที่ตัวของต้นไม้
จนเวลาผ่านไปอีกระยะหนึ่งดอกไม้ก็ผลิดอกช่อเล็กๆออกมา
และหนอนก็ถึงเวลาที่ต้องออกมาพบกับโลกในสถานะใหม่
ทั้งคู่ก็ได้พบกันอีกครั้ง
สวัสดีเธอชื่ออะไรหรอ
ฉันชื่อต้นหญ้า
ส่วนฉันชื่อหนอนนะ
อสุราแคนโต้:แต่บทนี้ไม่ใช่แคนโต้นะครับ
อสุราสาธุครับ
-
เรื่องละไมดีค่ะ อ่านแล้วรื่นรมย์ดีค่ะ ^^
...ทั้งหนอนและดอกไม้ต่างไม่รู้วงจรชีวิตของกันและกัน
คงเหมือนกับฉันที่ไม่รู้จักเธอ เธอไม่รู้จักฉัน เราต่างไม่รู้จักกัน
เราเรียนรู้กันในมุมมองที่เราเห็น
แม้วันจะหมุนเวียนผ่านไปเท่าใด
เรายังคงเห็นกันและกันในมุมเดิม
เฉกเช่นเดียวกับหนอนที่ยังคงเห็นดอกไม้เป็นต้นหญ้าดังวันวาน
ไม่เปลี่ยนแปลง....
:13:
-
เป็นเรื่องเดียวที่เขียนแล้วรู้สึกว่ามีคนอ่านแล้วเข้าใจครับ
ส่วนเรื่องอื่นๆที่จะตามมาออกแนว เบลอ ละเมอ เพ้อ เมา
ไม่ต้องการความเข้าใจครับ
และคิดว่าไม่มีใครอยากจะเข้าใจด้วยครับ
แต่ก็ขอบคุณนะครับที่อ่านจนจบ
-
อ่านสบายดีครับ :13: