ใต้ร่มธรรม
คลายวิถีทุกข์ด้วยธรรมะ => ธรรมะเสวนา => ข้อความที่เริ่มโดย: แก่นไม้ไผ่ ที่ สิงหาคม 25, 2012, 04:56:12 pm
-
เพียงแต่เธอรู้จักธรรมชาติแท้แห่งจิตของเธอเองเท่านั้น ซึ่งในธรรมชาตินั้นไม่มีตนเอง และผู้อื่น แล้วเธอก็จะเป็นพุทธะองค์หนึ่งจริงๆ
เธอหยุดการปรุงเร้าความคิด และการคิดค้นในเรื่องอันว่าด้วย ความมีอยู่และความไม่มีอยู่ ยาวสั้น คนอื่นหรือตัวเอง ผู้กระทำ ผู้ถูกกระทำ เสียให้จบสิ้นเท่านั้น
เธอจะพบว่าจิตของเธอเป็นพุทธะโดยแท้จริง จิตเป็นสิ่งที่คล้ายกับความว่าง พุทธะจึงว่างนั่นเอง.
(อ.กตธุโร)
-
คนไม่มี แล้วจะมีอะไรเล่า ?
เพราะมีคน คนจึงสร้างทุกสิ่งขึ้นมา
แล้วถ้าคนมีไม่จริง สิ่งอื่นจะเป็นจริงได้อย่างไร ?
-
เพียงแต่เธอรู้จักธรรมชาติแท้แห่งจิตของเธอเองเท่านั้น ซึ่งในธรรมชาตินั้นไม่มีตนเอง และผู้อื่น แล้วเธอก็จะเป็นพุทธะองค์หนึ่งจริงๆ
เธอหยุดการปรุงเร้าความคิด และการคิดค้นในเรื่องอันว่าด้วย ความมีอยู่และความไม่มีอยู่ ยาวสั้น คนอื่นหรือตัวเอง ผู้กระทำ ผู้ถูกกระทำ เสียให้จบสิ้นเท่านั้น
เธอจะพบว่าจิตของเธอเป็นพุทธะโดยแท้จริง จิตเป็นสิ่งที่คล้ายกับความว่าง พุทธะจึงว่างนั่นเอง.
(อ.กตธุโร)
ว่างยังไงหรือครับ ? เห็นมีแต่ข้อความจากการปรุงแต่งเต็มไปหมด
-
:17: :17: :17:
จขกท หายไปไหน ?
ฮิฮิ สงสัยหายไปในความว่างเสียแล้ว
-
ใบสักสดเขียว เหี่ยวแห้ง แล้วโรยลา
กายาอ่อนเยาว์ สาวหนุ่ม แก่ชรา แล้วลาจาก
จิตปรุงแต่ง เกิดดับ ลาลับหาย
ธรรมชาติเดิมว่างเปล่าอย่างเคย
-
ถนนมันว่างมาตั้งแต่มีถนนแล้ว ว่างมาตลอด
จำนวนรถยนต์ที่ควักไข่วไปมาต่างหาก ที่ปิดบังจนมองไม่เห็นความว่างของถนน
ความว่างของถนนก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นลดลง แต่อย่างใด
จิตเดิมว่างเปล่าเฉกเช่นถนนว่างเป่ลา
ความคิดปรุงแต่ง เกิด-ดับ ควักไขว่ไปมาต่างหาก ที่ปิดบังความว่างจนมองไม่เห็นจิตเดิม
ความว่างไม่เคยเพิ่มหรือลดลงเลย
:35: :35: :35: