ใต้ร่มธรรม

แสงธรรมนำใจ => หยาดฝนแห่งธรรม => ข้อความที่เริ่มโดย: ฐิตา ที่ พฤษภาคม 16, 2013, 12:08:49 am

หัวข้อ: ช่วงเวลาที่เราเติบโตมา...
เริ่มหัวข้อโดย: ฐิตา ที่ พฤษภาคม 16, 2013, 12:08:49 am


(https://lh3.googleusercontent.com/-zz9-lXcxLWY/US4S5DsEbrI/AAAAAAAAAZY/RP9eCwT3_xU/w453-h300-no/396305_437935249596938_426302011_n.jpg)

ช่วงเวลาที่เราเติบโตมา...

"คำสั้นๆที่ทรงคุณค่าทีสุดก็คือ...ครู"
พระคุณแห่งครูนั้น เปรียบได้ดั่งบิดามารดาคนที่สอง
ถ้าเราลืมบุญคุณแห่งครูบาอาจารย์ เท่ากับลืมบิดามารดา
ของเราเช่นกัน อย่าลืมนะช่วงเวลาที่เราเติบโตมา...?
"ครูนั้นแหละอยู่กับเรานานที่สุด"

ปาเจราจริยา โหนติ คุณุตตรานุสาสกา
ครูอาจารย์เป็นผู้ทรงคุณอันประเสริฐยิ่งเป็นผู้พร่ำสอนศิลปวิทยา
ปัญญาวุฒิ กเร เตเต ทินโนวาเท นมามิหัง
ข้าพเจ้าขอนอบน้อมเหล่านั้น ผู้ให้โอวาท ผู้ทำให้ปัญญาเจริญ

^_______^
BY : เด็กวัด
>>> F/B 26 พุทธศตวรรษ

(http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcTe2k9i57ioNR7QK3_PjhCbDJx_BfwC7HQ1RrczeNDHp3_RmFc&t=1&usg=__hgQDKP6jWVj1nToNlX_Is8uZUKM=)