(https://lh6.googleusercontent.com/-BbLqeZhXS4o/UeUXjS7iXTI/AAAAAAACSW0/PrKj8r4B3jw/w701-h491-no/Kris+Kuksi.jpg)
พระสูตร - อาสวะที่พึงละได้ด้วยปริวัชชนะ (การงดเว้น)
"ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ! อาสวะ(กิเลสที่หมักดองสันดาน)
ที่พึงละได้ด้วยการงดเว้น เป็นไฉน !
ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้ พิจารณาโดยแยบคายแล้ว
ย่อมเว้นช้างดุ ม้าดุ โคดุ สุนัขดุ งู ตอไม้ที่มีหนาม บ่อน้ำ เหว
น้ำครำ หลุมโสโครก
ภิกษุนั่งในอาสนะอันไม่สมควร คบมิตรชั่ว
ย่อมถูกเพื่อนพรหมจารี ผู้รู้ เข้าใจไปในฐานะอันชั่ว
เธอพิจารณาโดยแยบคายแล้ว
ย่อมเว้นอาสนะอันไม่สมควรนั้น
ที่เที่ยวไปอันไม่สมควรนั้น และมิตรชั่วเหล่านั้น
เพราะเมื่อเธอไม่เว้น
อาสวะที่ทำความยุ่งยากเดือดร้อนให้
ก็จะพึงเกิดขึ้น
เมื่อเธอเว้น อาสวะที่ทำความยุ่งยากเดือดร้อนให้
ก็จะไม่มี
นี้แล ภิกษุทั้งหลาย ! เรียกว่า อาสวะที่พึงละได้ด้วยการงดเว้น."
(สัพพาสวสังวรสูตร ๑๒/๑๒-๒๐)
(https://lh3.googleusercontent.com/-gx_BZmSh9Sg/UeUqraNlLcI/AAAAAAAAFRA/S3mtxYbV3-I/s348-no/35581_486632088086167_2044791792_n.jpg)
G+ Tung krithayavath originally shared:
(https://lh6.googleusercontent.com/-3zpqOZYUMwQ/UePxKwFYBuI/AAAAAAAAFPk/kjimxOOgwBg/s306-o/972057_361697680596632_861206604_n.jpg)