บันทึกพระราชปุจฉา สนทนาธรรม

[honeypor]

คัดลอกจาก http://www.tumnan.com/king_kasem.html

ต่อไปนี้เป็นพระราชดำรัสของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวฯ ที่ทรงปฏิสันถารกับพระอินทรวิชยาจารย์ และหลวงพ่อเกษม เขมโก  ซึ่งข้าพเจ้าได้มีโอกาสช่วยหลวงพ่อถวายพระพรด้วย  ข้อความนี้ข้าพเจ้าบันทึกไว้หลังจากเสด็จพระราชดำเนินกลับแล้วดังนี้

ในหลวง
 “หลวงพ่อประจำอยู่ที่วัดนี้หรือ”
 
หลวงปู่
 “ขอถวายพระพรอาตมาประจำอยู่ที่สุสานไตรลักษณ์”
 
ในหลวง
 “อยากไปหาหลวงพ่อเหมือนกัน แต่หาเวลาไม่ค่อยได้ ได้ทราบว่าเข้าพบหลวงพ่อยาก”
 
หลวงปู่
 “พระราชาเสด็จไปป่าช้าเป็นการไม่สะดวก เพราะสถานที่ไม่เรียบร้อย อาตมาภาพจึงมารอเสด็จที่นี่ ขอถวายพระพร มหาบพิตรสบายดีหรือ”
 
ในหลวง
 “สบายดี”
 
หลวงปู่
 “ขอถวายพระพรมหาบพิตรพระชนมายุเท่าไร”
 
ในหลวง
 “ได้ ๕๐ ปี”
 
หลวงปู่
 “อาตมาภาพได้ ๖๗ ปี”
 
ในหลวง
 “หลวงพ่ออยู่ตามป่ามีความสงบ ย่อมจะมีโอกาสปฏิบัติธรรมได้มากกว่าพระที่วัด ในเมือง  ซึ่งมีภารกิจเกี่ยวกับการปกครองและงานอื่นๆ จะเป็นอย่างนั้นหรือเปล่า”
 
หลวงปู่
 “ขอถวายพระพร อาจจะเป็นอย่างนั้นก็ได้ เพราะอยู่ป่าไม่มีภารกิจอย่างอื่น แต่ก็ขึ้นอยู่กับศีล บริสุทธิ์ด้วย เพราะเมื่อศีลบริสุทธิ์จิตใจไม่ฟุ้งซ่าน นิวรณ์ไม่ครอบงำก็ปฏิบัติได้”
 
ในหลวง
 “การปฏิบัติอย่างพระมีเวลามากย่อมจะได้ผลเร็ว ส่วนผู้ที่มีเวลาน้อยมีภารกิจมากจะปฏิบัติ อย่างหลวงพ่อก็ไม่อาจทำได้ แล้วจะมีวิธีปฏิบัติอย่างไร เราจะหั่นแลกช่วงเวลาช่วงเช้าให้สั้น เข้าจะได้ไหม คือ ซอยเวลาออกจากหนึ่งชั่วโมงเป็นครึ่งชั่วโมง จากครึ่งชั่วโมงเป็นสิบนาที หรือห้านาที แต่ให้ได้ผล คือ ได้รับความสุขเท่ากัน ยกตัวอย่างเช่น นั่งรถยนต์จากเชียงใหม่มาลำปางก็สามารถปฏิบัติได้ หรือระหว่างที่มาอยู่ในพิธีนี้มีช่วงที่ว่างอยู่ ก็ปฏิบัติเป็นระยะไปอย่างนี้จะถูกหรือเปล่าก็ไม่ทราบ อยากจะเรียนถาม”
 
หลวงปู่
 “ขอถวายพระพร จะปฏิบัติอย่างนั้นก็ได้ ถ้าแบ่งเวลาได้”
 
ในหลวง
 “ไม่ถึงแบ่งเวลาต่างหากออกมาทีเดียว ก็อาศัยเวลาขณะที่ออกมาทำงานอย่างอื่นอยู่นั้นแหละ ได้หรือไม่ คือ ใช้สติอยู่ทุกขณะจิตที่เกิดดับ ทำงานด้วยความรอบคอบให้สติตั้งอยู่ตลอด เวลา”
 
หลวงปู่
 “ขอถวายพระพร มหาบพิตรทรงปฏิบัติอย่างนั้นถูกแล้ว การที่มหาบพิตรเสด็จพระราชดำเนิน มาปฏิบัติงานอย่างนี้ ก็เรียกว่าได้ทรงเจริญเมตตาในพรหมวิหารอยู่”
 
ในหลวง
 “ก็คิดว่าเป็นอย่างนั้น เช่นว่ามาตัดลูกนิมิตนี้ ก็ถือว่าเป็นการปฏิบัติธรรม ด้วยขี้เกียจมาจึงมี กำลังใจมา และเมื่อได้โอกาสได้เรียนถามพระสงฆ์ว่า การปฏิบัติธรรมเป็นระยะเวลาสั้นๆ เป็น ตอนๆ อย่างนี้จะได้ผลไหม อุปมาเหมือนช่างทาสีผนังโบสถ์ เขาทาทางนี้ดีแล้วพัก ทาทาง โน้นดีแล้วพัก ทำอยู่อย่างนี้ก็เสร็จได้ แต่ต้องใช้เวลาหน่อย จึงอยากเรียนถามว่าปฏิบัติอย่างนี้ จะมีผลสำเร็จไหม”
 
หลวงปู่
 “ปฏิบัติอย่างนั้นก็ได้โดยอาศัยหลัก ๓ อย่าง คือ มีศีลบริสุทธิ์ ทำบุญในชาติปางก่อนไว้มาก มี บาปน้อย ขอถวายพระพร”
 
เจ้าคุณ
 “ได้ตามขั้นของสมาธิ คือ อุปจารสมาธิได้สมาธิเป็นแต่เฉียดๆ ขณิกสมาธิ ได้สมาธิเป็นขณะๆ เรียกว่า อัปปนาสมาธิ ได้สมาธิแน่วแน่ดิ่งลงไปได้นานๆ (อธิบายละเอียดกว่าที่บันทึกนี้)
 
ในหลวง
 “ครับ ที่หลวงพ่อว่ามีศีลบริสุทธิ์ ชาติก่อนทำบุญไว้มากอยากทราบว่าผมเกิดเป็นอะไร ได้ทำ อะไรไว้บ้าง จึงได้มาเป็นอย่างนี้” (หลวงพ่อยิ้มและนิ่ง แล้วหันมาทางข้าพเจ้าบอกว่าตอบยาก)
 
ข้าพเจ้า
 “ขอถวายพระพร หลวงพ่อไม่อาจจะพยากรณ์ถวายมหาบพิตรได้”
 
เจ้าคุณ
 “หลวงพ่ออาจจะเกรงพระราชหฤทัยมหาบพิตรก็ได้ ขอถวายพระพร”
 
ในหลวง
 “หลวงพ่อไม่ต้องเกรงใจว่าเป็นพระราชา ขอให้ถือว่าสนทนาธรรมก็แล้วกันยินดีรับฟังมีคน พูดกันว่า ชาติก่อนผมเกิดเป็นนักรบมีบริวารมาก ถ้าเป็นอย่างนั้น ศีล  ๕ จะบริสุทธิ์ได้อย่าง ไร? การเป็นนักรบนั้นจะต้องได้ฆ่าคนสงสัยอยู่” (หลวงพ่อหันมากระซิบกับข้าพเจ้าว่า เอใคร ทำนายถวายท่านอย่างนั้นก็ไม่รู้ เราไม่รู้ เราไม่มีอตีตังสญาณ อนาคตังสญาณ ตอบยาก ต้องหลวงพ่อเมืองซิ)
 
ข้าพเจ้า
 “ขอถวายพระพร หลวงพ่อยืนยันว่า มหาบพิตรมีศีลบริสุทธิ์และทรงมีบุญมาก”
 
ในหลวง
 “เรื่องบุญกับกุศลนี้ก็อีกเรื่องหนึ่ง ตามที่รู้ผู้ทำบุญ หรือผู้มีบุญได้ผลแค่เทวดาอยู่สวรรค์ ผู้มี กุศลหรือทำกุศล มีผลให้ได้นิพพาน ถ้าอย่างนั้นที่ว่าพระราชามีบุญมากก็คงได้แค่เป็นเทวดา อยู่บนสวรรค์เท่านั้นไม่ได้นิพพาน ทำไมเราไม่พูดถึงกุศลกันมากๆ บ้าง หลวงพ่อสอนให้คน ปฏิบัติธรรมตามแนวปฏิบัติของหลวงพ่อบ้างหรือเปล่า”
 
หลวงปู่
 “ขอถวายพระพร อาตมาภาพได้ทราบว่าที่วัดปากน้ำ วัดมหาธาตุ ก็มีสอนวิปัสสนากัมมัฏฐาน มหาบพิตรเคยเสด็จไปบ้างไหม”
 
ในหลวง
 “ทราบ แต่ไม่เคยไป หลวงพ่อสอนอย่างไร อยากฟังบ้างและอยากได้เป็นแนวปฏิบัติเอาอย่างนี้ ได้ไหม มีเครื่องหรือเปล่า” (นายชุมพลกระซิบข้าพเจ้าว่า...มีเทป)
 
ข้าพเจ้า
 “ขอถวายพระพร เครื่องเทปของวัดมี”
 
ในหลวง
 “ขอให้หลวงพ่อสอนตามแนวของหลวงพ่อที่เคยสอน จะสอนอะไรก็ได้”
 
หลวงปู่
 “ขอถวายพระพร มีเป็นประเภทภาษิตคติธรรมต่างๆ”
 
ในหลวง
 “อะไรก็ได้ ขอให้เป็นคำสอนก็ใช้ได้”
 
หลวงปู่
 “ได้ ขอถวายพระพร”
 
ในหลวง
 “ขอนมัสการลา”
 
(ทรงกราบแล้วเสด็จพระราชดำเนินถึงประตูพระอุโบสถ เสด็จกลับมาที่หลวงพ่ออีก) แล้วตรัสว่า “หลวงพ่อจำหมอดนัยได้ไหม เคยส่งมาพยาบาลหลวงพ่อที่คราวหลวงพ่ออาพาธมาหลายปีแล้ว ผมจะให้เขานำเครื่องบันทึกมา”
 
หลวงปู่
 “จำได้ ขอถวายพระพร”
 

(หมายเหตุ เจ้าคุณฯ หมายถึง เจ้าคุณพระอินทรวิชยาจารย์ เจ้าอาวาสวัดคะตึกเชียงมั่น)

“สัพเพ ชนา สุชิโต โหนตุ”

หลวงพ่อเกษม เขมโก

(บทความทั้งหมดนี้ได้คัดลอกมาจาก หนังสือหลวงพ่อเกษม เขมโก)

[ดอกไม้ในที่ลับตา ~ ღ]

 

" ขอพระองค์ทรงพระเจริญ..ยิ่งยืนนาน "

 


   :07:สาธุ..สาธุ!~ ขอบคุณมากเลยนะคะ ปอจ๋า ^^ ..  พระองค์ท่านทรงเป็นถึงพระราชาผู้ยิ่งใหญ่ แต่พระองค์ท่านก็มิเคยทรงคิดเช่นนั้น ..น้ำพระราชหฤทัยของพระองค์ท่าน ทรงอ่อนโยน ทรงอ่อนน้อม ถ่อมพระองค์ ทรงปฎิบัติพระองค์ท่านเยี่ยง "รวงข้าวที่ยิ่งเจริญงอกงามขึ้นเท่าใด..ก็ ยิ่งโน้มรวงลงมาที่พิ้นดินมากเท่านั้น"..ดุจดังพระอริยะปราชญ์แต่โบราณกาลมา.. ทรงไม่เคยถือพระองค์ แถมทรงเป็นผู้ขอคำชี้แนะ รับฟังคำสอน/แนวการปฎิบัติของ หลวงปู่ฯท่าน .. รวม ถึง ทรงเอาพระราชหฤทัยใส่ ทรงห่วงใยนึกถึงหลวงปู่ท่านในยามอาพาธ ก็ได้ทรงส่งคุณหมอดนัยมาดูเเล รักษา หลวงปู่ฯท่านอีกด้วยค่ะ ..... เป็นบุญของข้าพระพุทธเจ้าและเหล่าพสกนิกรชาวไทยยิ่งนักแล้วค่ะ ที่พวกเราได้เกิด และ อาศัยอยู่ภายใต้ร่มพระบารมี..ของ พระราชาที่ยิ่งใหญ่ ทรงคุณธรรม ที่สุด ในโลก ..นี้  ....ขอพระองค์ทรงพระเจริญ..ยิ่งยืนนาน นะคะ .. ด้วยเกล้า ด้วยกระหม่อม ขอเดชะ..

[แก้วจ๋าหน้าร้อน]

   สาธุครับ อนุโมทนากับเรื่องราวดีๆอันมีค่ามากมายกับพสกนิกรชาวไทยที่ได้รับฟังเรื่องราวเช่นนี้ครับ