ผู้เขียน หัวข้อ: ปราชญ์ที่แท้ละอายต่อการปล่อยให้เกิดปัญหา  (อ่าน 1185 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ ฐิตา

  • ทีมงานดอกแก้วกลิ่นธรรม
  • ต้นสักทองเรืองรองฤทธิ์
  • *
  • กระทู้: 7459
  • พลังกัลยาณมิตร 2236
    • ดูรายละเอียด


   ปราชญ์ที่แท้ละอายต่อการปล่อยให้เกิดปัญหา

โดย ผู้จัดการออนไลน์
ตัดตอนแปลจาก The Complete Works of Chuang Tzu
translated by Burton Watson (บทที่ 12)

ชื่อจางหมั่นฉี กล่าวว่า “ประชาชนต่างหวังในแผ่นดินที่อยู่ในระเบียบ หากแผ่นดินอยู่ในระเบียบดีแล้ว มีประโยชน์อะไรที่จะเรียกหาอี๋ว์*ด้วยเล่า? อี๋ว์เป็นเสมือนยารักษาความเจ็บป่วย ทว่า จะรอจนกว่าท่านจะศีรษะล้าน แล้วจึงค่อยซื้อวิกผม จะรอจนกว่าท่านล้มป่วยแล้วจึงค่อยเรียกหาหมอ การตระเตรียมยาบำรุงร่างกายรักษาโรค เยี่ยงบุตรกตัญญูที่แท้ ได้ยื่นให้แก่บิดาที่เทิดทูนบูชาของท่าน ด้วยท่าทางที่หม่นหมอง ซูบเซียว นี่คือสิ่งที่ปราชญ์ที่แท้ละอายที่จะกระทำ

ในยุคแห่งคุณธรรมที่แท้ ผู้ปกครองเปรียบเสมือนกิ่งก้านสาขาที่อยู่บนยอดสูงของต้นไม้ ประชาชนเปรียบเสมือนกวางในท้องทุ่ง พวกเขากระทำในสิ่งที่ถูกต้อง แต่ไม่รู้ว่านี่คือครรลองธรรม พวกเขาต่างรักใคร่กลมเกลียวกันแต่ไม่รู้ว่านี่คือมนุสสธรรม พวกเขาต่างจริงใจต่อกันแต่ไม่รู้ว่านี่คือความสัตย์ซื่อ พวกเขาต่างมีสัจจะแต่ไม่รู้ว่านี่คือความน่าเชื่อถือ พวกเขาต่างเดินคดเคี้ยวไปราวกับฝูงมดแมลง ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน แต่ไม่รู้ว่านี่คือความกรุณาปราณี ดังนั้น พวกเขาจึงเคลื่อนไหวโดยไร้ร่องรอยทิ้งไว้เบื้องหลัง กระทำโดยไร้บันทึกแห่งความทรงจำ

*อี๋ว์ (The Great Yu) กษัตริย์ที่ยิ่งใหญ่เลื่องลือในประวัติศาสตร์จีน (2205 BC)