ชวนคิด - ชวนคุย Vol . 8 เรื่องเหตุแห่งความกลัวตาย

[時々होशདང一རພຊຍ๛]

บทความที่เขียนไว้ครั้งที่แล้วได้ชวนคิด - ชวนคุยเรื่องเกี่ยวความตายไหน ๆ ก็เขียนไว้แล้ว ก็ขอเพิ่มเติมอีกสักหน่อยโดยรวมรวมและเรียบเรียงใหม่ เรามักเคยได้ยินเรื่องการพิจารณาความตายอยู่บ่อย ๆ เนือง ๆ มีหลาย ๆ คนพอพูดเรื่องความตายอุ๊ย ! ฟังไม่ได้ไม่มีเรื่องจะคุยหรืองัยมาคุยเรื่องตาย ๆ ๆ ๆ แต่หารู้ไม่ว่า เราตาย

อยู่ทุกขณะก่อนที่จะหายไปจากโลกนี้ซึ่งทุกคนจะต้องหายไปแน่ ๆ แล้วแต่ว่าใครจะหายไปก่อนใครควรทำอะไรไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาลอย ๆ โดยปราศจากเหตุปัจจัย สิ่งที่นำมาซึ่งความปลาบปลื้มใจจริง ๆ ไม่ใช่ทรัพย์สินเงินทอง แต่เป็นความเข้าใจพระธรรมสูงสุด คือ ทำให้พ้นจากทุกข์ พ้นจากกิเลสซึ่งทรัพย์สินเงินทองไม่สามารถทำให้เป็นอย่างนี้ได้เลย

เข้าใจคือความกลัว คือ............เข้าใจทุกข์
ชนะความกลัวคือพ้นทุกข์
การเขาใจความกลัว
เพื่อพ้นจากความกลัวจึงเป็นเรื่องสำคัญ
มากที่สุดของชีวิต

[เหตุแห่งความกลัวตาย]

แม้ว่าเราทุกคนก็ต่างรู้ดีว่าความตายเป็นของธรรมดาที่จะหลีกเลี่ยงไม่พ้นแต่ถึงกระนั้น ก็ไม่วายที่หวาดกลัวต่อความตายพระพุทธเจ้าได้ตรัสถึงเหตุที่หวาดกลัวความตายไว้ดังนี้

บุคคลบางคนในโลกนี้เป็นผู้มีความกำหนัดยินดี ชอบใจมีตัณหาในกามทั้งหลายยังไม่หมดสิ้น เมื่อประสบกับความเจ็บไข้ป่วยหนัก บุคคลผู้นั้นก็มีควาทุกข์วิตกอย่างนี้ว่าเราต้องจาก กามทั้งหลายอันเป็นที่รักของเราไป จึงเศร้าโศกสะดุ้งต่อความตาย บุคคลบางคนในโลกนี้เป็นผู้มีความกำหนัดยินดี พอใจรักใคร่ในกายเมื่อประสบกับความเจ็บไข้ป่วยหนัก บุคคลผู้นั้นมีทุกข์วิตกอย่างนี้ว่าเราต้องละทิ้งกายอันเป็นที่รักของเราไป จึงเศร้าโศกสะดุ้งกลัวต่อความ

ตาย บุคคลบางคนในโลกนี้เป็นผู้ไม่ได้ทำกรรมดีไว้ ไม่ได้สร้างกรรมอันเป็นกุศลอันเป็นที่พึ่งไว้ แต่เป็นผู้ทำกรรมชั่ว สร้างบาปอกุศลไว้ เมื่อประสบกับความเจ็บไข้ป่วยหนัก บุคคลผู้นั้นมีความทุกข์วิตกอย่างนี้ว่ากรรมดีเราไม่ได้ทำไว้ กรรมเป็นบาปเราได้ทำไว้คติที่ไปของสัตว์ทั้งหลายที่ไม่ได้ทำกุศลกรรมไว้กรรมอันเป็นบาปได้กระทำไว้มากเพียงได ตัวเราละละจากโลกนี้ไปสู่ทุคติตามบาปกรรมที่ทำไว้ จึงเศร้าโสกสะดุ้งกลัวต่อความตาย

บุคคลบางคนในโลกนี้เป็นผู้มีความเคลือบแคลง
สงสัยในพระสัทธรรมเมื่อประสบกับความเจ็บไข้ป่วยหนัก
บุคคลผู้นั้นมีความทุกข์วิตกอย่างนี้ว่าเรา

เป็นผู้มีความเคลือบแคลงสงสัยในพระสัทธรรมจึงสะดุ้งกลัวต่อความตายกล่าวโดยย่อ

เหตุที่เรากลัวต่อความตายมี 4 ประการคือ

1.เหตุเพราะตัณหาในกามคุณ 5 (รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส)

2.เหตุเพราะพอใจรักใคร่ในกาย ยึดมั่นถือมั่นในกายว่าเป็นเรา ของเรา

3.เหตุเพราะไม่ได้สร้างกรรมดีไว้ จึงกลัวว่าตายแล้วไม่ได้ไปสู่ภพภุมิที่ดี หรือ

เพราะเหตุที่ทำกรรมชั่วไว้จึงกลัวว่าตายแล้วไปตกนรก

4.เพราะไม่มีศรัทธาในศาสนาจึงขาดที่พึ่งทางจิตใจ

ด้วยเหตุ 4 ประการนี้ทำให้บุคคลเกิดความกลัวเมื่อจะละจากโลกนี้ไป

เรียบเรียงโดยพระอาจารย์ มิตสุโอะ คเวสโก

ภาคผนวกและ 參考書目 พระ ไพศาล วิสาโล

สิ่งลี้ลับแปลกหน้านั้นย่อมน่ากลัวสำหรับเราเสมอ แต่เมื่อใดที่เราคุ้นชินกับมัน มันก็ไม่น่ากลัวอีกต่อไป ความตายก็เช่นกัน การเตรียมใจรับมือกับความตายที่ดีที่สุดคือ การทำใจให้คุ้นชินกับมันเป็นเบื้องแรก เพื่อมิให้มันเป็นสิ่งแปลกหน้าสำหรับเราอีกต่อไป เราสามารถทำใจให้คุ้นชินกับความตายได้ด้วยการระลึกนึกถึงความตายอยู่เสมอ นั่นคือเจริญ มรณสติ อยู่เป็นประจำ

हस्ताक्षर......時々๛कभी कभी๛