เมื่อครั้งที่แล้วเขียนถึงซีรี่ส์เรื่องฤทธิ์มีดสั้นของโกวเล้ง ก็มีท่านผู้อ่านกรุณาถามมาอีกว่า ไม่มีเลยจริงๆ หรือที่เอานิยายมาทำแล้วออกมาดีอย่างน้อยก็เกือบ 90 เปอร์เซ็นต์ของในหนังสือ ผมเองผ่านตามาเยอะ โดยเฉพาะหลังๆ ของ TVB นี่ทำเสียอารมณ์เป็นอย่างยิ่ง (ดูทางดาวเทียมนะครับ) เพราะดัดแปลงนวนิยายซะเป็นคนละเรื่องทีเดียว ไปๆ มาๆ ผมกลับพบว่า ‘จีนแผ่นดินใหญ่’ เป็นประเทศซึ่งทำซีรี่ส์กำลังภายในออกมาได้ดีอย่างเหลือเชื่อครับ...โดยเฉพาะนวนิยายของ ‘กิมย้ง’ อภิมหาอมตะนิรันดร์กาลของยุทธจักรกำลังภายใน
คือดาราอาจจะหน้าตาไม่หล่อนักโดยเฉพาะตัวเอก แต่ถ้าใครอ่านนวนิยายมาก่อนจะพบว่าคนสร้างเขาแม่นมากทีเทียว
ที่อยากแนะนำให้ไปดูหรือซื้อมาเก็บไว้เลยก็คืองานชุด 8 เทพอสูรมังกรฟ้า ที่จีนแดงสร้างและออกฉายเมื่อปี 2003 และบ้านเรานั้น Amigo ได้สิทธิ์จัดจำหน่าย ซึ่งปัจจุบันก็ไม่แน่ใจว่าสิทธิ์นั้นจะยังอยู่หรือเปล่า แต่มีขายอยู่แน่ๆ ในตลาดนะครับ
แปดเทพอสูรมังกรฟ้า เป็นเรื่องราวความผูกพันระหว่าง 3 พี่น้องจอมยุทธร่วมสาบานที่ตกอยู่ในสถานการณ์สงครามรบพุ่งระหว่างชนชาติในยุคที่ซ้องอ่อนแอ (เหตุการณ์ในเรื่องเกิดก่อนก๊วยเจ๋งในเรื่องมังกรหยกประมาณ 100 ปี) และถูกรุกรานโดยต่างชาติ ถ้านึกไม่ออกก็ให้นึกแผนที่นี้คือ ชาวซ้องหรือพวกฮั่นแท้ๆ ก็อยู่ตรงกลาง ที่เหลือโดนล้อมด้วยชาวต่างชาติ 4 เผ่า
1. ด้านเหนือคือ ต้าเหลียวของชาวชี่ตันหรือชีตาน 2. ด้านใต้คือ ต้าหลี่ กินอาณาเขตกว้างคือยูนนาน ตาลีฟู และบางส่วนของเสฉวน 3.ด้านตะวันตกเฉียงเหนือคือ ซีเซี่ย เข้าใจว่าบรรพบุรุษคือเผ่าเซียง ใครอ่านจอมคนแผ่นดินเดือดคงทราบดี 4. ด้านตะวันตกเฉียงใต้คือถูฝาน น่าจะเป็นบรรพบุรุษของชาวธิเบตหรือมีเชื้อใกล้เคียง (จิวหมอจื้อก็เป็นราชครูมาจากนี่แหล่ะ)
พอจะนึกออกใช่ไหมครับว่า เพราะซ้องถูกล้อมแบบนี้และจ้องจะกินเมืองกันแบบนี้ แต่ละฝ่ายถึงถือว่าคนของเผ่าตรงข้ามเป็นศัตรูทั้งๆ ที่อาจจะไม่เคยเจอหน้ากันเลย พอเห็นสัญลักษณ์ว่าเป็นอีกเผ่าก็ลุยกันเละ แล้วก็เลยเป็นต้นกำเนิดของจอมยุทธอันดับหนึ่งของเรื่องคือ ‘เฉียวฟง’ หัวหน้าพรรคกระยาจก พี่ใหญ่ที่ชีวิตของเขาเป็นโศกนาฏกรรมของมนุษย์ชาติ เพราะดันมาอยู่ท่ามกลางความขัดแย้งที่ว่าและดันเลือกไม่ได้ว่าจะช่วยเหลือใครระหว่างประเทศที่เป็นชาติกำเนิดของตัวเอง กับประเทศที่เป็นที่ซึ่งเลี้ยงดูเขามาจนเติบใหญ่
แต่เรื่องไม่ได้มีแค่นั้น เพราะมันยังมีเรื่องของตระกูลมู่หยงผู้หวังจะฟื้นฟูราชวงศ์ของตัวเองที่ล่มสลายไป เรื่องของบาปที่เกิดจากความเจ้าชู้ของคนรุ่นพ่อที่เกี่ยวข้องกับ ต้วนอวี้ เจ้าชายแห่งเมืองต้าหลี่ ฯลฯ เพราะตัวละครมีมาก เรื่องราวก็ซับซ้อน ในหนังสือกิมย้งจึงใช้วิธีเล่าถึงทีละคน ทีละเหตุการณ์ ไล่เรียงกันไปก่อนจะไปเชื่อมกันตอนท้ายโดยจุดเชื่อมก็คือการสาบานเป็นพี่น้องของ 3 จอมยุทธที่ว่านั่นแหล่ะ
ความจริงแล้วชีวิตผมนี่ก่อนที่จะดูเวอร์ชั่นจีนแดงนั้น ผมดู 8 เทพอสูรมาแล้ว 2 ครั้ง ครั้งแรกเป็นฉบับที่ หวงเย่อหัว แกเล่นเป็นซีจู๊ และ ทังเจิ้นเยี่ยเป็นต้วนอวี้ และเฉินอี้เหลียนเล่นเป็นแม่นางหวัง ครั้งที่สองที่ได้ดูคือฉบับที่หวงเย่อหัวยกฐานะจากซีจู๊มาเป็นตัวเฉียวฟง เฉินเฮ่าหมิ่น แสดงเป็น ต้วนอวี้ และหลี่ยั่วถง แสดงเป็น แม่นางหวัง
ถามว่าสนุกหรือเปล่า ก็ต้องยอมรับว่าสนุก แม้จะไม่มีอะไรดัดแปลงมากมายนักจากตัวนวนิยาย แต่ฉากบู๊ล้างผลาญของตัวละครแต่ละตัวยังอยู่ในกรอบที่เราเห็นแล้วเซ็งนั่นคือ การปล่อยแสง การชกกันได้ไม่มันส์ และ เสื้อผ้าหน้าผมที่ดูผิดระเบียบมิใช่ในยุคสมัยตามท้องเรื่อง
แต่สิ่งที่พูดถึงในย่อหน้าข้างบนจะไม่เห็นเลยจาก 8 เทพอสูรมังกรฟ้าของจีนแผ่นดินใหญ่ ผู้สร้างนั้นคือ CCTV ได้เอาทรัพยากรที่แผ่นดินจีนมีเอามารังสรรค์เรื่องนี้ได้อย่างสวยงามมาก ทั้งฉาก ทั้งโลเกชั่นของการถ่ายทำ เสื้อผ้าหน้าผมเป๊ะมากๆ ทั้งบรรดากองทัพที่ขนกันเข้ามาชนิดไม่มีกระหร๋อมกระแหรมเหมือนของ TVB เพราะนี้คือนวนิยายที่ว่าด้วยสงคราม ไปจนกระทั่งเอฟเฟคท์ที่ผมว่าเขาทำได้อย่างถึงกึ๋นเอามากๆ
ใครไม่เคยเห็นฝ่ามือพิชิตมังกรแบบที่ดูทรงพลังมากที่สุดนั้นต้องมาดูที่ ‘หูจุน’ แสดงในเรื่องนี้ครับ เพราะเคยคุยกับคุณวริษฐ์และคุณดวงพร ลิ้มทองกุล 2 สามีภรรยาแกกก็ยังยอมรับเลยว่าเวลา ‘หูจุน’ ซึ่งเล่นเป็น ‘เฉียวฟง’ ในเรื่องนี้ปล่อยพลังโฮกออกมาที (พลังมังกร) มันสะใจชะมัดยาด ยังไม่นับท่าทางหมัดมวยที่ทำได้สมจริงอย่างยิ่ง
ที่สำคัญเกือบทุกตัวนี่รำมวยสวยมากครับ ไอ้ฉากที่เราไม่คิดว่าจะได้เห็นก็ได้เห็นโดยเฉพาะฉากที่ เฉียวฟง แกโมโหจนฆ่าชาวยุทธจักรที่ดันมาทำร้ายแฟนแกก็รุนแรงและสะใจยิ่ง ไม่นับฉากกระโดดขึ้นฟ้าไปอัดกันระหว่างซีจู๊กับไอ้เจ้าจิวหมอจื้อตัวร้ายอีกตัวก็สมใจอยากอย่างมาก...แม้ว่าผมจะไม่ชอบหลิวอี้เฟย เพราะเธอเล่นละครได้ไร้ชีวิตชีวามาก (และดูทึ่มกว่าในนวนิยายที่นึกไว้) แต่หน้าขาวๆ หวานๆ ใสๆ ก็ยังดึงดูดใจได้ดีมากๆ
เคล็ดลับแห่งความสำเร็จของ 8 เทพฉบับนี้อยู่ที่ตัวโปรดิวเซอร์ที่ชื่อว่า จางจี้จง ( Zhang Jizhong) ที่ว่ากันว่าแกคือโปรดิวเซอร์อันดับหนึ่งของโทรทัศน์จีน บุคคลที่กล้าละลายเงินในงานโปรดักชั่นมากที่สุด เพราะแต่ละชิ้นงานของแกนั้นไม่ต่ำกว่า 30 ล้านหยวน คิดเป็นเงินไทยก็ราวๆ 150 ล้านบาท แต่ที่ CCTV ใจป้ำให้แกทำตลอดก็เพราะทุกเรื่องของแกได้กำไรคือมามากกว่า 100 ล้านหยวนครับ...นี่เห็นว่าล่าสุดแกกำลังทำไซอิ๋วอยู่ที่ต้นทุนปาเข้าไปที่ 100 ล้านหยวน ผมเองก็นั่งรอดูงานของแกอย่างใจจดใจจ่อเหมือนกัน
ที่บอกว่าจางจี้จงนั้นคือต้นทางของความเร็จ เพราะก่อนหน้านี้แกเคยทำผลงานเรื่อง 3 ก๊ก (Romance of the Three Kingdoms) เอาไว้เป็นอย่างดีเยี่ยม ชนิดที่สร้างก่อน จอห์น วู แต่โปรดักชั่นในละครเรื่องนี้กลับได้รับการชูมือจากคนจีนมากกว่า...มันส์กว่า และอลังการ์กว่าเยอะ อีกเรื่องที่เป็นมาสเตอร์พีซของแกก็คือ ผู้ยิ่งใหญ่แห่งเขาเหลียงซาน (The Water Margin) นั่นทำให้ กิมย้ง ซึ่งคงรำคาญเต็มแก่จากลิขสิทธิ์จากนิยายที่แกเขียนไม่ว่าจะเป็น มังกรหยกทั้ง 3 ภาค แปดเทพอสูรมังกรฟ้า กระบี่เย้ยยุทธจักร ฯลฯ แต่ทางฮ่องกงเอาไปสร้างแล้วทำออกมาได้ไม่โดนใจแกซักที ในปี 1999 แกก็เลยให้สัมภาษณ์กับหนังสือพิมพ์หลังจากเห็นงานของจางจี้จงทั้ง 2 เรื่องว่า ถ้าเผื่อ CCTV นั้นเอาใจใส่ที่จะสร้างนิยายของแกให้ออกมาเป็นละครทีวีที่อลังการ์และละเอียดไปจนกระทั่งเคารพต่องานของแกแบบที่สร้างสามก๊กกับผู้ยิ่งใหญ่แห่งเขาเหลียงซานแล้วละก็ แกจะคิดค่าลิขสิทธิ์แค่ 1 หยวนเท่านั้น!!
เท่านั้นแห่งจางจี้จงก็เลยส่งแฟ็กซ์ไปหากิมย้งพร้อมกับเอาแผนและแบบร่างของงานที่เขาคิดไว้ให้กิมย้งดู กิมย้งก็ตอบกลับมาว่ายินดีอย่างยิ่งและสุดท้ายแกเอาเงินจาก CCTV และ จางจี้จงแค่ 1 หยวน หรือราวๆ 5 บาทกว่าๆ จริงๆ โดยกิมย้งก็เป็นที่ปรึกษาโครงการตลอดมา บรรดาตัวละครหลายตัวที่มาแสดงจึงต้องผ่านตาจากกิมย้งเสียก่อน...
เรื่องของซีรี่ส์กำลังภายในจากจีนแดงนั้นยังมีรายละเอียดที่น่าสนใจอยู่เดี๋ยวสัปดาห์หน้ามาเขียนต่อครับ
http://www.thaisarn.com/th/news_reader.php?newsid=531821
