ทุกข์มีแล้ว...ดีจังเลย

[lek]

การมองเห็นว่าคนอื่นเป็นอย่างไรนั้น....
มันสะท้อนความเป็นตัวตนของเราออกมา...
เช่น...การมองว่าคนอื่นนิสัยไม่ดี...
มันก็เหมือนว่า...เราเนี่ยแหละ...ก็นิสัยไม่ดีเช่นกัน
เหมือนเราเผลอว่าคนอื่นว่า...โง่...
แต่ที่แท้...เราที่เผลอว่าคนอื่นว่าโง่...กลับโง่ยิ่งกว่าเขา
หรือจะเป็นมองว่าคนอื่นไม่เก่งเท่าเรา...
ก็คือการสะท้อนความไม่เก่งของเราออกมาอย่างชัดเจน

[แปดคิว]

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=hYuFr5ECnxs[/youtube]

[lek]

ขอบพระคุณท่านแปดคิวขอรับ

"ทุกข์จัง...ธรรมดา  ทู๊กจัง...ทำหม่าด๊า..ทำมาดา"

ทุกข์เพราะกลัว
ทุกข์เพราะไม่รู้
ทุกข์เพราะไม่เคย
ทุกข์เพราะระแวงสงสัย
ทุกข์เพราะเห็นความเปลี่ยนแปลง
ทุกข์เพราะมีตัวตน
 

[lek]

ในความเกี่ยวข้อง...มีอยู่รอบๆเรา
หากเราคว้าเอื้อมไปเอามายึดไว้...
สิ่งภายนอกนั้น...ก็จะเข้ามาพันธนาการ
หากเรายิ่งดิ้นยิ่งทุรุนทุรายก็อาจจะทำให้
ยิ่งมัดแน่น ยิ่งยุ่งเหยิง มากขึ้น...
การแก้พันธนาการของแต่ละสติปัญญา
จึงแตกต่างกันไปตามวิธีการแก้ไข...
บางคน...พันธนาการรัดแน่นพันยุ่งอยู่อย่างนั้น
บางคน...พันธนาการค่อยๆคลายเสื่อมไปตามกาล
บางคน...พันธนาการถูกตัดขาดหลุดออกอย่างง่ายดาย
อะไรคือความแตกต่างระหว่างสิ่งเหล่านั้น...
อยู่ที่สติปัญญาในการพิจารณา...
ปฏิบัติได้จริงตามความเข้าใจ....
หากรู้ทันแล้ว...รู้ที่ทันนั้น...เปรียบเหมือนไม่รู้อะไรนั่นเอง
ทุกข์หรือพันธนาการ...ก็จะยังมี...สำหรับเราที่ยังยึดว่ามีเพราะยังไม่รู้ทัน

[lek]

ทุกข์เกี่ยวกับความผิดปกติทางกายและทางใจ
ทุกข์ทางกาย...เราจะรู้ได้...ก็ด้วยใจเข้าไปรับรู้
สรุปใจเป็นนาย...กายเป็นบ่าว...
ความเจ็บป่วย..ความเสื่อมทางกาย...
เป็นวัฎจักรวนเวียนที่หลีกหนีไม่พ้น...
ใจจึงมีหน้าที่...รับรู้แล้วก็ยอมรับ...
แล้วก็อดทนรับสภาพทุกสภาพทางกายให้ได้
เมื่อผ่านความอดทนไปได้...ก็จะเข้าใจความเป็นเช่นนั้นเอง
ว่ามันเป็นเพียงความชั่วคราว...ที่ตั้งอยู่เพียงไม่นาน...
ก็พลันดับลงไปในที่สุดนั่นเอง...

[ฐิตา]

ในความเกี่ยวข้อง...มีอยู่รอบๆเรา
หากเราคว้าเอื้อมไปเอามายึดไว้...
สิ่งภายนอกนั้น...ก็จะเข้ามาพันธนาการ
หากเรายิ่งดิ้นยิ่งทุรุนทุรายก็อาจจะทำให้
ยิ่งมัดแน่น ยิ่งยุ่งเหยิง มากขึ้น...
การแก้พันธนาการของแต่ละสติปัญญา
จึงแตกต่างกันไปตามวิธีการแก้ไข...
บางคน...พันธนาการรัดแน่นพันยุ่งอยู่อย่างนั้น
บางคน...พันธนาการค่อยๆคลายเสื่อมไปตามกาล
บางคน...พันธนาการถูกตัดขาดหลุดออกอย่างง่ายดาย
อะไรคือความแตกต่างระหว่างสิ่งเหล่านั้น...
อยู่ที่สติปัญญาในการพิจารณา...
ปฏิบัติได้จริงตามความเข้าใจ....
หากรู้ทันแล้ว...รู้ที่ทันนั้น...เปรียบเหมือนไม่รู้อะไรนั่นเอง
ทุกข์หรือพันธนาการ...ก็จะยังมี...สำหรับเราที่ยังยึดว่ามีเพราะยังไม่รู้ทัน

ทุกข์เกี่ยวกับความผิดปกติทางกายและทางใจ
ทุกข์ทางกาย...เราจะรู้ได้...ก็ด้วยใจเข้าไปรับรู้
สรุปใจเป็นนาย...กายเป็นบ่าว...
ความเจ็บป่วย..ความเสื่อมทางกาย...
เป็นวัฎจักรวนเวียนที่หลีกหนีไม่พ้น...
ใจจึงมีหน้าที่...รับรู้แล้วก็ยอมรับ...
แล้วก็อดทนรับสภาพทุกสภาพทางกายให้ได้
เมื่อผ่านความอดทนไปได้...ก็จะเข้าใจความเป็นเช่นนั้นเอง
ว่ามันเป็นเพียงความชั่วคราว...ที่ตั้งอยู่เพียงไม่นาน...
ก็พลันดับลงไปในที่สุดนั่นเอง...

อะไรคือความแตกต่างระหว่างสิ่งเหล่านั้น...
อยู่ที่สติปัญญาในการพิจารณา...
ปฏิบัติได้จริงตามความเข้าใจ....
หากรู้ทันแล้ว...รู้ที่ทันนั้น...เปรียบเหมือนไม่รู้อะไรนั่นเอง

    อนุโมทนาสาธุธรรมค่ะ...

[lek]

จำได้ว่าครั้งนึง...นั่งรถตู้จะไปทำงาน
ออกจากบ้านก็สายแล้ว...รถก็ยังติดอีก
กระสับกระส่ายสิงานนี้...สายแน่...งานเข้า
เหลือบมองนาฬิกา...โห ...กระวนกระวายใจ
เหลือบมองวิวทิวทัศน์ผ่านหน้าต่างรถ...
โห...หนทางยังอีกยาวไกล...ตายๆๆๆๆงานนี้
เฮ่อ...หลับตาดีก่า...สงบจิตสงบใจซักหน่อย
ไม่อยากรับรู้อะไรแระ...ฟังเสียงหัวใจเต้น...
ดูลมหายใจเข้าและออก...หน้าท้องพองๆยุบๆ
ลืมตาขึ้นมาอีกครั้ง...อืม มันจำได้นี่นา...
ว่าเวลาเท่าไหร่...ว่าตอนนี้อยู่ไหน...
มันมีตัวเราที่ยังต้องทำตามหน้าที่ว่ามีอะไร...
มันมีเขาที่คอยบังคับเราไว้ตามกฎระเบียบ...
ถึงจะเครียดจะทุกข์ไป...มันก็ช่วยให้รถบินไม่ได้หรอก
ทำใจดีๆ คงจะดีกว่ามั้ง...ว่าแล้วก็...หลับตาลงอีกครั้ง
ลืมตาขึ้นมาอีกที...อ่าวถึงแล้ว...อ่าวเฉียดฉิวเลย...
อ่าว...รอดอย่างหวุดหวิด...อืม ...คิดกังวลมากไปเยอะเลย
กลัวไม่ทัน...กลัวนั่นกลัวนี่...โทษนั่นโทษนี่ไปเรื่อย...
ไม่สงบจิตไม่สงบใจเลยขณะที่กังวล...เพราะมีตัวตน...
มีความจำได้...มีความนึกคิดปรุงแต่งเรื่องราวไปหลากหลาย
มีแล้วทุกข์จริงๆเลยอ่ะนะ...แต่ก็ดีเหมือนกัน...ตื่นเต้นในชีวิตดี
รสชาติของชีวิต...

[lek]

ความเจ็บป่วยเจ็บปวดของร่างกาย...
มันมีเกิดขึ้นเป็นพักๆ...แล้วก็หายเป็นพักๆ
มันจะเกิดขึ้นให้เราได้สังเกตพิจารณามัน
เราไม่อยากให้มันเกิดขึ้นหรือมาหรอก...
แต่มันก็ห้ามไม่ได้...มันจะเกิดก็ต้องมา...
แต่มันก็ยังดี...มาบ้าง...ไม่มาบ้าง...
ตอนมันมา...ก็อยู่ที่เราแล้ว...ว่าจะอยู่กับมันอย่างไร
จะอยู่ดูมันอย่างสงบ...หรือหวาดกลัว...
หรือโกรธเคืองโมโหมัน...หรือจะให้อภัยมัน
หรือจะขอโทษมันดี...บางทีสับสนเหมือนกัน
สุดท้ายก็ต้องยอมรับกับทุกครั้งที่มันมาเกิดขึ้น
ก็มันเป็นมัน...ส่วนเราก็เป็นมัน...ส่วนมันก็เป็นเรา
บางครั้งเหมือนจะแยกมันออกได้นะ...แต่ก็ไม่
แต่บางครั้งก็รู้สึกว่า...มันไม่ได้มีหรอก...
ที่มันมีได้...เพราะเราไปรู้สึกเอง...ว่ามีมัน...

[lek]

นั่งมองดูชีวิตของคนสองคน...ต่างกันคนละขั้วเลย
อีกคนก็บ้างาน...มีเวลาว่างไม่ได้...ต้องหางานมาทำตลอดเวลา
อีกคนก็ขี้เกียจทำงาน...มีเวลาเยอะแยะแต่ก็เหมือนไม่มีเวลา
สำหรับพักผ่อนเลยทีเดียว...วันๆหมดไปกับความว่างเปล่า...
คิดแล้วก็ทุกข์...ไปทุกข์แทนเขาซะงั้น...บ้านะเนี่ย...

[เกรียนเรนเจอร์]

วันนึงรู้สึกไม่สบายปวดหัวตุบๆ อย่างแรงมากๆ
เลยขอให้พระท่านช่วย แล้วนอนจับความรู้สึกนั้นไปเรื่อย จนหลับไป

อีกทีเจอเรื่องทุกข้มากๆ ก็จดบันทึกตามดูจิตใจแต่ละวันว่าเป็นอย่างไร วันนี้มันยังทุกข์ไหม เศร้าไหม
จนมันหายไป