ไสบาบา กับ คำสอนเรื่องพระเจ้าในภควัทคีตา

[ฐิตา]

ไส บาบา
กับ คำสอนเรื่องพระเจ้าในภควัทคีตา


           
ในความเห็นของพระกฤษณะ โลกที่พระศิวะปกครอง หรือ สนามรบ
กับโลกที่พระเจ้าปกครอง นั้นเป็น โลกเดียวกัน

หญิงสาวที่ตั้งใจฟังเสียงขลุ่ยของพระกฤษณะ
ก็มีสมาธิพอ ๆ กับอรชุนที่กำลังฟังคำสอนของพระกฤษณะกลางสนามรบ

เขาถึงกับลืมศัตรู ความแค้น ความปวดร้าว และความเกลียดชังทั้งหมดในใจ
เพราะเขาได้กำลังฟัง “บทเพลงแห่งพระเจ้า” พวกเธอก็เหมือนกัน
จงเป็นดังอรชุน ในขณะที่พวกเธออยู่ในสนามรบ ของเธอเองด้วย

เหตุที่อรชุนเกิดความรู้สึกท้อแท้ เศร้าโศก เพราะเขายึดติดกับคำว่า
“ตัวฉัน” และ “ของฉัน”
เพราะเขาคิดว่า เขาเป็น ผู้ฆ่า ที่จะไปทำศึกกับศัตรู และ ญาติมิตรของตัวเอง
เหมือนกัน พวกเธอจงละทิ้งความรู้สึกเป็นตัวฉันของฉันไปเสีย
แล้วอุทิศผลทั้งหมดให้แก่พระเจ้าผู้สูงสุดแทน

เด็กทารกเมื่อเกิดมาลืมตาดูโลกก็ร้องไห้
เพราะพวกเขาไม่เต็มใจที่จะมาเกิด มาพบความวุ่นวายของโลก
แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม เด็กที่ร้องไห้ตอนแรกเกิดควรจะหัวเราะยามจากโลกนี้ไป
ชีวิตหนึ่ง ๆ ของคนเราเขาวัดกันตอนตาย 

ความรักทางวิญญาณคือเมล็ดพืช ความภักดีก็คือต้นอ่อน
และการอุทิศตัวคือดอกไม้ ผลคือการรวมตัวเป็นหนึ่งเดียวกันกับพระเจ้า 

และนั่นเองคนเราต้องละทิ้งความยึดติดและเป็นอิสระอย่างสมบูรณ์
ขณะที่กำลังกลับไปหาพระเจ้าเพื่อรวมตัวกับพระองค์

ภควัทคีตา สอนให้กระทำโดยไม่ยึดติดในผลของการกระทำ
เพราะคนเรามีการกระทำเป็นหน้าที่ที่ต้องทำของแต่ละคนตามสภาพและฐานะในสังคม
หากเขาทำกรรมด้วยจิตใจที่เหมาะสม เขาก็จะกระทำได้โดยไม่ถูกผลของกรรมผูกมัด

จงคิดเสียว่า การกระทำของเธอทั้งหลายเป็นเพียงบทละคร
เธอจะต้องแยกตัวเองออกจากบท และอย่าเอาตัวเองไปยึดกับบทจนดิ้นไม่หลุด
ทุกสิ่งล้วนเป็นการแสดงทั้งสิ้นที่ผู้สูงสุดได้ให้บทบาทแก่เธอ

จงจำเอาไว้และเล่นตามบทให้สมบูรณ์  เพราะ ผู้ที่เขียนบทและกำกับ กำลังดูละครนี้อยู่

อาตมันคือมหาสมุทร ประกฤติหรือวัตถุ เป็นคลื่นลูกหนึ่งในมหาสมุทรอันกว้างใหม่และไร้ขอบเขตเท่านั้น
ตัวคนเป็นเพียงแค่หยดน้ำหยดเดียวในฟองคลื่นนี้ เธอไม่อาจทิ้งมหาสมุทรและฟองคลื่นนี้ได้หรอก
แต่ถ้าหากเธอละทิ้ง รูป และ นาม ที่เรียกว่า หยดน้ำ นี้ไปได้
เธอจะหลอมรวมกับมหาสมุทรเป็นหนึ่งเดียวทันที

เมื่อเธอคืนสู่ทะเล จงดูเถิดว่ามันสงบเพียงไหน ทุกอย่างคือสันติสุข
ไม่มีคลื่น ไม่มีเสียงรบกวน ไม่มีความวุ่นวายเลย สิ่งเหล่านี้ล้วนเกิดที่ผิวทะเลภายนอกเท่านั้น
เธอควรรู้ว่า ณ ก้นบึ้งของหัวใจของทุกคนนั้น เป็นที่พำนักของสันติสุข

เธอจงยึดก้นบึ้งของหัวใจของเธอเป็นสรณะในชีวิต จำไว้นะ

ยามใดที่พวกเธอหมดหวังในทุกสิ่ง ยามนั้นเธอจะตะโกนหาพระเจ้าหรือสิ่งสูงสุดโดยไม่อายใคร
ถ้าหากตัวเรา (ไส บาบา) ได้ให้ความสุขสบาย ความสุขสำราญแก่พวกเธอหมดแล้ว
เธอจะเหยียบมาที่ปุตตปารตีนี่หรือ

ในการจะตกปลาขึ้นจากน้ำนั้น จำเป็นต้องใช้เหยื่อล่อ

“ความยากลำบาก” คือเหยื่อล่อปลา
มารดาของอรชุนได้แต่ภาวนาต่อพระเจ้าว่า
ขอให้พระองค์จงประทานอุปสรรคและความยากลำบากให้แก่ตัวเธอเสมอ

เพราะเธอรู้ว่าการกระทำนั้นจะทำให้ เขา ต้องดูแลเธอเสมอ

เธอจงสำรวจตัวเองว่าแต่ละวันเธอทำสิ่งใด ๆ ด้วยเหตุจูงใจอะไร
เธอจะเห็นชัดว่าเธออยู่ระดับใด เธอควรเลือกการกระทำที่บริสุทธิ์
เพราะด้วยเหตุจูงใจที่บริสุทธิ์ เธอจะรู้ว่าเธอคืออะไร

เธอคืออาตมัน เธอต้องตระหนักสิ่งเหล่านี้ให้ได้ เหมือนจะทำได้ง่าย แต่ยากมากเลย

เหมือนกับหูที่อยู่ใกล้ดวงตา แต่ดวงตาไม่อาจจะเห็นใบหูของตนเองโดยตรงได้
คนเรามักรู้คำถามแต่ยากที่จะรู้คำตอบ ถ้าเรารู้คำตอบเราก็จะผ่านการทดสอบได้

ภควัทคีตา สอนให้เธอแสวงหาคำตอบ และพยายามให้เธอมีประสบการณ์เกี่ยวกับคำตอบนั้น
จึงมีประโยชน์ในการสอบคลื่นในใจเธอ ช่วยทำลายความหลงและเพาะความรู้แท้จริงในเธอ
ให้เธอเห็นเสี้ยวหนึ่งของแสงสว่างแห่งความรุ่งโรจน์ของผู้ประเสริฐ
ช่วยให้เธอมีศรัทธายิ่งขึ้น หากพวกเธอตัดสินใจอย่างเด็ดเดี่ยวที่จะไม่ทำชั่วต่อไปแล้ว

เธอจะได้รับพรแห่งพระเจ้าแน่นอนตลอดไป

ดวงหทัยของสรรพสิ่งคือพระเจ้า มีพระเจ้าประทับอยู่ในหัวใจของทุกสรรพสิ่ง
เจ้าที่ดินย่อมครอบครองที่ดินทั้งปวง แต่จะเลือกพักเฉพาะทำเลที่สะอาด ไม่แปดเปื้อนฉันใดก็ฉันนั้น
ผู้ประเสริฐสุดย่อมประทับในหัวใจของคนสะอาดบริสุทธิ์เท่านั้น

ถ้าพวกเธอคิดว่าพระกฤษณะเป็นแค่เด็กเลี้ยงวัวเหมือนที่คนอื่นคิด
พระกฤษณะก็จะเป็นแค่เด็กเลี้ยงวัวคนหนึ่งของพวกเธอเท่านั้น
ผู้ที่บูชาพระกฤษณะเป็นครูเขาก็จะได้พรมากกว่าผู้ที่เห็นพระกฤษณะเป็นแค่ มิตรในตอนแรก
แต่หากเธอเชื่อว่า เขาเป็นพระเจ้า เขาก็จะเป็นพระเจ้าสำหรับเธอ
แต่ถ้าเธอเชื่อว่าเขาเป็นคนธรรมดา เขาก็จะเล่นบทคนธรรมดา ซึ่งไม่มีประโยชน์อะไรกับเธอเลย

ดังนั้น เธอต้องไม่ใช้ ตาเนื้อ ที่มองดูภายนอกมองเขา หากแต่ต้องใช้หัวใจของเธอมอง “พระเจ้า”

ถ้าปัญญาของเธอสูงส่งพอที่จะมองพระเจ้าได้แล้ว เธอก็จะเห็นพระเจ้าเอง

พวกเธอไม่ต้องกระเสือกกระสนไปค้นหาพระเจ้าที่ไหนเลย
นมย่อมอยู่กับเนย ไข่ไก่ย่อมอยู่กับแม่ไก่ ฉันใดก็ฉันนั้น

เขาจะดำรงอยู่เสมอในอนุภาคของสิ่งที่ถูกเขาสร้างทั้งปวง
เขาไม่ได้มาจากไหนและไม่ได้ไปไหนเลย เขาดำรงอยู่ในทุกหนแห่งรวมถึงในจุลจักรวาล
ก็คือตัวเธอนั่นเอง

เธอจะตรัสรู้สัจธรรมอันยิ่งใหญ่นี้ได้
เธอจะต้องฝึกฝนทางวิญญาณโดยกรรมโยคะและมีปัญญาญาณเป็นจุดมุ่งหมาย

มหาเศรษฐีต่อให้มีรถยนต์พาหนะมากมายเพียงใด
เพื่อรักษาสุขภาพเขาก็ยังต้องออกกำลังทุกเช้าบ้างจะได้ไม่เป็นโรค

การกำจัด อวิชชา ก็เช่นกัน คนย่อมต้องแสวงธรรม และ ปฏิบัติธรรม
จงใส่ใจในกระบวนการกระทำมากกว่าผลของการกระทำอันนั้น
ภควัทคีตาบอกให้เราอย่ายึดติดผลการกระทำ แต่ ฉันจะขอบอกเธอว่า

เธออาจยึดติดในผลของการกระทำได้บ้าง
เพราะเงื่อนไขการเผชิญทุกข์ที่อรชุนเจอสมัยนั้นต่างกับที่เธอเจอสมัยนี้
จึงไม่เป็นไรหากเธอจะหวังผลการกระทำเพื่อปฏิบัติธรรมขั้นสูงสุดเพื่อจะเข้า ถึงสิ่งนั้น...





องค์ภควันศรีสัตยไสบาบา
สร้างความมหัศจรรย์ให้แก่ชาวสหโลกธาตุ เสด็จมาแสดงธรรม
นอกพุทธเกษตรของพระองค์ด้วย


   -http://fws.cc/leavesofeden/index.php?topic=719.0
ขอบพระคุณที่มาทั้งหมดมากมาย..
อนุโมทนาสาธุค่ะ...

[แก้วจ๋าหน้าร้อน]

  อนุโมทนาครับพี่แป๋ม^^

[ฐิตา]