ใครมีอะไร บ่น ระบาย เผยความในใจ เชิญเลย พี่น้อง

[rain....]

ใจมันไม่รักดี 
 คิดฟุ้งซ่าน  108 
ดีนะแค่108  หุหุ  ไม่ถึง 109

[lek]

ในใจ...ระบายออก...ก็นอกใจ
นอกใจช่วยกันรับรู้...
ดีกว่ารับรู้ลำพัง...อยู่ข้างใน
แต่บางเรื่อง...ก็ควรเก็บไว้ในใจ
หาก...ระบายออกไป...
สิ่งที่ตามมา...ไม่ลดลงก็ยิ่งเพิ่มขึ้น
คนเราหาความพอดี...พอใจ...สมดุลยากอยู่
ที่ว่ายาก...เพราะว่ายังไม่เจอจุดสมดุลนั่นเอง
หากเจอแล้ว...จะบอกได้ว่า...ง่ายนิดเดียว
แต่ตอนนี้...ยังอยากอยู่อย่างยากไปก่อนนั่นเอง

[Siranya]

ขอบคุณมากค่ะในความเมตตากรุณา......คริคริ

[rain....]

[มดเอ๊กซ]

ตอนนี้ เว็บ สำนักข่าวชาวพุทธ http://www.budpage.com

กับ เว็บ ธรรมจักร http://www.dhammajak.net

2 เว็บที่พักใจ ใหญ่ ๆ ก็ ก็ ก็ ก็ .......ถึง คราวอันตรธานแล้วววววว หายไปเลย
เว็บหาย คนหาย กระจัดกระจาย ไป ๆ มา ๆ บนความว่างเปล่า ยึดมั่นถือมั่นมิได้เลย
อยู่บนความแปรปรวน ใจ เธอ นั้นไหล ไปตามกระแสหรือไม่ ท้อถอยหรือไม่
ปณิธานเธอ แข็งแกร่งเพียงได กับ สภาวะธรรม ริมปากเหว

อะไร อะไร อะไร ย่อมเกิดขึ้นได้ สิ่งเก่ากับไป เป็นเชื้อไฟ เป็นเหตุปัจจัย เป็นสารธารอันสดใส
ให้สิ่งใหม่ ๆ ให้ เกิดก่อ ต่อเติม แต่งแต้ม แย้มพราย ผุดโผล่  โตแล้วแตก แตกแล้วโต

เกิดเงียบ ๆ ภายในใจ เป็นถ้อยคำ ข้อธรรม
เกิดแล้วพอจะเห็น เป็นกระแส ในโลกแห่งเว็บ
เกิดอะไร ใหญ่ ๆ ใหม่ ๆ แก่โลกใบนี้ แน่ ๆ ทุกอย่างกำลังจะเปลี่ยน เปลี่ยน เปลี่ยน

ถนนทุกสาย กำลังมุ่งหน้าสู่ อนาคต บานเส้นทางแห่งการเกิดดับของเหตุปัจจัย นั่นเอง




ยิ่งทำแม้เพียงสิ่งเล็ก ด้วยความรู้สึกใหญ่ ดุจโลกทั้งใบ ในอุ้งมือฉันเอง
มือน้อย ๆ ของมวลมนุษย์ นี่แหละ ที่จะเปลี่ยนโลก

ทุกวินาที ที่ เติมเต็ม อะไรดี ๆ คำทำนาย ที่ พยากรณ์ไว้ จะเปลี่ยนเสมอ

เราเชื่อมั่นว่า เป็น ภาพชัดเจนว่า เปลี่ยนทุกวินาที ที่เธอทำดี นั่นแหละ

ในภาพแห่งคณิตศาสตร์ แฟรคตอล สะท้อน สิ่งเล็ก ๆ ระเบิดจากภายใน จากเรียวปีกแห่งผีเสื้อ นี่แหละ

สะเทือน จักรวาลแล้ว ปรับ ทุก ๆ วินาที ด้วยเรียวปีกน้อย ๆ ที่พัดกระพือ มาจาก หัวใจเธอทั้งหลาย

ธรรม กระทบ ธรรม
แม้ เป็น ทุกข์ ก็ ยังเป็นธรรม ใน อริยสัจน์ 4

ธรรมข้อแปรปรวน ในท่ามกลาง ทดสอบ ธรรมข้อศรัทธาแห่งหัวใจของเธอ นะ

ศรัทธาแห่งหัวใจ มองด้วยสายตาแห่งปัญญา มหาสติ  สิ

แล้ว เธอ จะเห็น อะไรมากมาย ดุจเกลียวคลื่นบนท้องน้ำใหญ่ หลากลีลา

โอย เหนี่อยนัก ก็พักกาย บนเรือแห่งธรรม เรือแห่งสติ สิ


เงียบ ๆ ซักนิด รอคอยซักหน่อย ถอยมาหนึ่งก้าว ทะเลจะกว้างไกลมิใช่หรือ

หนึ่งหยุด หมื่นเรื่องหยุด 

กับ หนึ่งเกิด หมื่นเรื่องเกิด

การดับหนึ่ง เป็น ช่องว่างแห่งสัจธรรม ให้ สรรพสิ่งก่อเกิดมากมาย

ดับหนึ่ง เพื่อ เกิดอะไร อะไร มากมาย ในโลกนี้

บนกระแสธาร ที่ไหล ต่อเนื่อง ในตรีกาลแห่งคำว่า เหตุปัจจัย นั่นเองแหละหนอ

โอ้ววววว นั่งบนเรือธรรม แล้วเอามือ แตะสายน้ำแห่งกาลเวลา เย็นดี นะ

แต่หย่า หล่น

ไปล่ะ นะ บ่นจบแล้ว บ่นไป อะไร ผุดมา จากใจ ข้อ ไม่รู้ ดูเอง สาธุ

[มดเอ๊กซ]

ในวันเหี่ยว แห้ง ๆ เหงา ๆ เศร้า ซึม ๆ ยามสติหาย ใจไหวไปตามกระแสโลก

ฉับพลัน เราค้นพบ ภาพแฟรคตอล ที่เป็น รูปสิงโต นะ

แฟรคตอล สีหนาทบรรลือ
แฟรคตอล สิงโตแห่งพุทธะ คำรามก้อง

และมัน จะยังคงคำราม ต่อ ๆๆๆ กันไป ยันอนาคตเลย

เสียงคำราม จากใจ ใครคนหนึ่ง นั้น

ได้ก่อเกิดเสียงคำราม ในใจ คนมากมาย ไร้จุดจบเลย

คำรามจากใจ ระเบิดจากใจ ดุจภาพแฟรคตอล
เกิด การระเบิด ด้วย มันสมอง สองมือเปล่า และ อีกหนึ่งใจ นี่แหละ

ไม่สิ หนึ่งใจ ก่อ เกิดหลาย ๆ ใจ สื่อสารกับโลกแห่งการกระทำ

การกระทำ ด้วยใจที่เปี่ยมล้ำ ด้วยความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่ ยามได้ให้ไป

เหมือนโลกทั้งใบ ในอ้อมกอดแห่งเรา ใจเรากอดโลกแล้ว นะ

ใจคลายแล้ว ล่ะ ผมเขียนอะไรไป อีกที่หนึ่ง แล้วมา เขียนอะไรในที่นี่ ล่ะ

ไม่รู้ สิ





ผมผุด อะไรขึ้นมาในใจเล่า ใน กึ่งกลาง ภาพแฟรคตอล ภาพหนึ่ง

เราเห็น ภาพพระ พุทธะ อยู่ภายใน

แล้ว เส้นสายลายภาพ ก็ ไหล ไหล กระจาย ระเบิด ไปในกาลเวลา

ภาพพระนั้น มิเคยเปลี่ยนแปลง แม้ท่านจะอุบัติ มาจากความว่างเปล่า ก็ตาม

แต่เป็น ความว่างที่ยิ่งใหญ่ ความไพศาล ที่จะ รองรับทุก สรรพสิ่งเลย


จบ ล่ะ

[มดเอ๊กซ]

หายไป นานเลย แต่ก็ แว๊บ ๆ มาบ้าง
 แต่มิได้เขียน อะไรนัก นะ

เหมือน ทุกอย่างถูกจัดวางไว้แล้ว บางส่วน
และ อีกส่วน เรา ๆ ท่าน ๆ นั่นแหละ

ช่วงนี้ ให้รุ่นใหญ่ เขาทำงานไปก่อน

ไอ้เรา ขอหลบ อะไรเงียบ ๆ อยู่ ที่ ๆ หนึ่ง ละนะ

ยังไม่ถึง บทของ เราแบบเต็มที่ ๆ ออกมาลุย แบบนั้น


ช่วงนี้ คำพูด มีมากมาย จัง อยากจะบอก ออกไป

ถึงปริศนา บางอย่าง ที่กำลังกวักมาเรียก จนเราเปิดประตูค่อย ๆ แง้มมันออกมา

ถึง เพื่อน ๆ ที่หาย หมดแรง หมดพลัง และ พวกที่กำลังหาอยู่ หาอะไรไม่รู้ แต่ต้องหา

หายไป กระจายไป แต่สายใย ยังอยู่ สายใยทีมิอาจมองเห็น

มันรัดรึง เหนี่ยวรั้ง ถักทอเป็นมิตรภาพ บน เส้นทางคู่ขนาน ที่มิอาจเจอกัน รึเปล่าหนอ

แด่คน ที่หายไป ด้วยใจอันล้นปรี่ ด้วยห้วงคำนึง ห่วงหา

อยาก ถามว่า เพื่อนรัก ไอ้น้องเอ๋ย สบายดีไหม แกอยู่หนใด

อย่าหายไป โดยไม่ร่ำรา อยู่ ๆ ก็ไปเงียบ ๆ  โดยไม่รู้อะไรเลย

พอแกไป ทุกคนก็ กระจาย

สิ่ง ที่เรา เหลือไว้ก็เพียง อักษร

อักษร ถ้อย ๆ คำ ที่ หลั่งจากห้วงอจินไตยแห่งเรา

อักษร ที่ ยังพอจะมีพลัง เหนี่ยว รั้ง ชาวคณะ มิตรสหาย ไว้ได้

เอา ละ นะ

เรา เริ่มอีกครั้ง แต่มิได้ เริ่มไหม่ เป็น ก้าวต่อ ไปของเรียวปีกผีเสื้อแห่งเรา

มิได้ ล้ม มิได้ มลายหายไป ราว ธุลีในสายลม นะ

มันคือ การกระพือปีก แห่ง ผีเสื้อวายุ ครั้งใหม่ นะ

ถึงแม้ เล็ก แต่ งดงาม

ข้าขอ งดงาม จากภายใน ราวกระท่อมน้อยเรียวกัน

เรียบง่าย ว่าง ๆ วาง แต่ สำแดงได้ในทุก ๆ สิ่ง

ทั้งฝัน ทั้งจริง ผสานกันไป




.................จาก เพลงกระบี่ผีเสื้อวายุ และ ฝ่ามือเด็ดบุปผาดาราไหว

[แก้วจ๋าหน้าร้อน]

 
พริ้วไหวดั่งสายลมเหมือนต้นหญ้าเล็กๆในชายทุ่ง ผมรู้สึกอย่างนั้นนะวันนี้
วันก่อนยอดหญ้าอาจเหี่ยวเฉา หากแสงแดดร้อนแรงเกินไป
แต่ยังไงเม็ดฝนจากฟากฟ้า พิรุณแห่งรัก หยาดฝนแห่งศรัทธา ในการต่อชีวิต ก็ยังมีต่อไป

บางครั้งโลกของจิต เราต้องพักนะ จิตเราต้องการอย่างนั้น ร่างกายเราก็ต้องการอย่างนั้น
ขอบคุณครับพี่มด ว่าแต่พี่มดเก็บกระบี่ไว้ที่ไหนครับ 55+

[Plusz]

ทำไม .. ความรัก ,,, ถึงทำให้เรา มีความสุข ... และมีความทุกข์ปน ๆ กันไป ?? เพราะอะไรกัน !! T^T อาจเป็นเพราะ โลกอยู่ยั้งยืนยงได้ ด้วยความรัก ... ความสามัคคี ... ความดี ... ความเลว ,,, ไม่เข้าใจ : (