#1 วันหนึ่งๆของฉันในรั้วมหาลัยสวัสดีค่ะทุกคน !! สวัสดีค่ะBLOGของฉัน
วันนี้ก็กลับมาอีกครั้งกับเรื่องราวในชีวิตของฉันจนถึงวันนี้
จริงๆก็คงไม่พูดอะไรยาวมากหรอก เพราะไม่ได้มีเวลาลว่างขนาดนั้น
(แต่ใจจริงก็อยากจะเขียนให้ยาวๆเยอะๆละเอียดสุดๆๆแบบ HD)
วันนี้ค่อนข้างเหนื่อยน่ะ เริ่มต้นจากตอนเช้าเลย .. มีเรียนว่ายน้ำตอน 7.00 น.
แต่ !! ฉันตื่นตอน 6.50 น. (ปกติตื่น 6.30น.)
การเรียนว่ายน้ำซึ่งเป็นตัวกีฬาในมอเนี่ย มันก็ดีนะ คือหอฉันอยู่หลังสสระว่ายน้ำ
เพราะฉะนั้น แค่30นาที มันก็เพียงพอที่จะเตรียมตัวไปว่ายน้ำ
แต่นี่เหลืออีก 10 นาที บ้ารึเปล่า
ตอนแรกที่มองนาฬิกา แทบไม่เชื่อสายตาตัวเองเลยว่าตื่นสาย
อีกอย่างคือ ไม่เคยชวดนาฬิกาปลุกนะจ๊ะ แต่วันนี้มันยังไง
สงสัยนอนดึก เมื่อคืนเป็นที่ปรึกษาให้เพื่อนในคณะ
จนถึงตี 1
เพื่อนคนนั้นก็เรียนว่ายน้ำเหมือนกัน แต่เรียนเซคเช้ากว่าคืออ 6.00 น.
เห้อมมม .. ก็นะ แต่ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดี อาจารย์สอนว่ายท่ากบแหละ
ถึงแม้จะเคยเรียนว่ายน้ำมาแล้วก็เถอะ แต่ผ่านมาตั้งกี่ปี ก็ลืมท่าหมดละ
ดีนะที่ยังไม่จม สนุกดี ชอบๆ ว่ายน้ำตอนเช้า FRESH มาก !!
พอเรียนว่ายน้ำเสร็จ ก็มีเรียน ENG1 ตอน 11.00 น.
ก็จัดการตัวเองแล้วเสร็จในตอน 10.00 น.
ก็ไปทำธุระ แล้วรวดไปเรียน ตรงส่วนนี้ไม่ค่อยมีความสำคัญอะไรมาก
แต่ทุกครั้งที่ฉันเรียน ENG1 สิ่งที่มักจะทำเป็นประจำเลย
คือ ... การนอนในคลาส แลละนอนต่อหน้าอาจารย์ด้วย !!
คือตัวฉันเอง นั่งหน้าสุด และตรงกลางห้องพอดี เป็นจุดที่อาจารย์ชอบมายืนสอน
ก็นั่นแหละ หลับแบบไม่ให้เกียรติอาจารย์เลย 55555
ก็มันเหนื่อยจริงๆนี่นา ให้ทำไงได้เล่า
พอหมดคลาสENG1 ฉันก็ว่าจะโทรหาเพื่อน ชวนไปกินข้าว
แล้วก็ไปเรียนคลาสต่อไปด้วยกัน แต่เพื่อนคนนั้นไม่รับสาย
.... อืมๆ ... ก็ไม่เป็นไร ไปหาอะไรกินก่อนละกัน ไม่รอมันละ
สิ่งที่ฉันซื้อมา ก็แค่คุ้กกี้ช๊อคลาวา2ห่อ ห่อละ3บาท สุทธิ 6 บาท
พูดตรงๆเลยว่าอร่อยมาก !! (แต่ยังสู้ S&P ไม่ได้นะจ๊ะ)
พอกินเสร็จก็แวะเข้าสหกรณ์จะไปซื้อนม Thai Denmark ก็ ..
นั่นแหละ เจอเพื่อนเจ้าตัวดี ยืนเลือกน้ำอยู่หน้าตู้
นี่ไง กินข้าวเสร็จแล้ว บังเอิญเจอกันพอดี
ก็ดีๆ โอเค เดินไปเรียนด้วยกัน นั่งเรียนด้วยกัน เม้ามอยกันไป
และ .... เหมือนเดิม นั่งหลับในคลาส หน้าอาจารย์เหมือนเดิม
อาจารย์ไม่ว่าด้วย
จริงๆฉันก็รู้ตัวว่า ที่อาจารย์ไม่ว่าเพราะท่านไม่อยากพูด
โตๆกันแล้ว ไม่มีใครเค้ามาสั่งสอนเหมือนตอนเด็กหรอก
555 นั่นสินะ ใครเค้าจะมาสอนกัน แต่ถ้าถามว่า .. ฉันตั้งใจเรียนไหม ?
บอกเลยว่า
"ตั้งใจเรียนมากกกกกกกกกกกกกกกกกกก"เห็นแอบหลับอย่างนี้แต่ฉันก็อัดเสียงและจดทุกคำพูดอาจารย์นะ
ก็เรียนๆไป โชคดีที่วันนี้ไม่มีเชคชื่ือ เพราะอาจารย์ลืมหยิบใบเชคชื่อมา
(อาจารย์จะกลับขึ้นไปเอาก็ไม่มีใครว่าหรอกค่ะ อิอิ)
และแพลนหลังจากเรียนเสร็จคือ การไปกาดสวนแก้ว เพื่อไปซ่อมไอแพด
ที่เพิ่งซื้อมาได้ไม่ถึงเดือนเลย (หัวร้อนมากๆๆๆ)
พอไปถึง เนื่องจากว่าไม่เคยไปกาดสวนแก้ว ฉันเลยไม่รู้
ว่ารถมอเตอร์ไซค์เค้าต้องไปจอดตรงไหน สุดท้ายก็เสียค่าที่จอดรถ 5 บาท
พร้อมใบจ่ายตัง เพื่อเอามาแลกคืนตอนจะกลับ
ก็เดินๆ เดินหา iCARE อะ เดินๆๆๆ เดินวนจนจะทั่วห้างละ
หาไม่เจอเฉยเลย แถมยังเจอฝรั่งโรคจิตเดินตามอีกต่างหาก
ตอนแรกนึกว่าจะมาโปะยาสลบใส่แล้ว แต่ดีที่เดินออกมาก่อน
เห้อออ เกือบไปนะยัยอุ๋ม ...
พอเจอ iCARE ปุ๊บ ก็เข้าไปปรึกษาและถามไถ่อาการ
ได้ความว่า
"น้องครับ น้องลองไปอัพ IOS ดูก่อนนะครับเพราะเพิ่งมีversionใหม่มา"(พี่คะ ครั้งที่แล้วพี่ก็พูดแบนี้กับน้อง) //กระพริบตาปริบๆสองสามที
ก็เลย ... โอเคค่ะพี่ เดี๋ยวน้องกลับไปอัพก่อนนะคะ
หลังจากนั้นก็ไปทำงานกลุ่มกับเพื่อนๆที่หอสมุด มช. จนถึง 16.30 น.
ก็มีงาน GE ในหอสมุดนั่นอีก ก็นั่งประชุมกันในห้องประชุม
(GE คืองานที่เด็กแพทย์ปี1แต่ละกลุ่มต้องไปลงพื้นที่ ทำกิจกรรมตามที่ได้รับมอบหมายจากคณะ)
เนื้อหาการประชุมก็แค่ .. วันเสาร์ที่จะถึงนี้เราจะทำอะไรกัน
นัดหมายกี่โมง เราจะจัดกิจกรรมอย่างไร อะไรก็ว่ากันไป
ส่วนตัวฉันเองก็นั่งฟังและออกความคิดเห็นบ้าง
การประชุมครั้งนี้ ทุกคนดูตั้งใจกว่าที่่ผ่านๆมา ก็เป็นเรื่องที่น่าดีใจนะ
อื้มม เราก็ประชุมกันจนถึง 17..... น. กี่โมงจำไม่ได้แล้ว
แต่ก็มีการใช้ห้องประชุมต่่อจนถึง 18.00 น.
นั่งคุยงานกันนั่นแหละ แต่เวลานั้น ฟ้ามืดมากกกกกกกกกกกก
คือเริ่มเข้าหน้าหนาวแล้วด้วยแหละ
มืดหยั่งกับสี่ห้าทุ่ม พองานเสร็จ ฉันก็ออกไปกินข้าว
แล้วก็กลับเข้าหอ มานั่งเขียนBLOGนี่แหละ
อีกสักแปบคงไปอ่านหนังสือแล้ว เมื่อวานก็ไม่ได้อ่านน่ะ
การไม่ได้อ่านหนังสือวันนึงนี่คือพลาดอะไรหลายๆอย่างมากเลยนะ
แต่ก็นะ .. เข้ามหาลัยมา จะเอาแต่เรื่องเรียนก็ไม่ได้หรอก
เราต้องแบ่งเวลาชีวิตให้ลงตัวได้แล้ว ให้ทุกอย่างมันสมดุลกัน
โตไปก็คงต้องเจออะไรยิ่งกว่านี้
แค่นี้ก็เหนื่อยแล้วนะจริงๆ
แต่พอเป็นนศพ.แล้ว จะลาตายลาป่วย อะไรก็ไม่ได้ทั้งนั้น
พี่ๆชอบพูดประโยคนี้ให้ฟัง
"ไม่มีอะไรที่แพทย์เชียงใหม่ทำไม่ได้"ใช่แล้ว .. น้องคงต้องเก่งทุกด้านและทุกอย่าง
อาจจะไม่ต้องเก่งก็ได้ แต่ต้องเป็นทีมงานคุณภาพระดับหนึ่ง
มากกว่าคนทั่วๆไป ... เหนื่อยจัง แต่ก็คุ้มค่านะ
