ผู้เขียน หัวข้อ: เรื่องย่อในพระธรรมบท (ปัณฑิตวรรค)  (อ่าน 4386 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 2 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ ฐิตา

  • ทีมงานดอกแก้วกลิ่นธรรม
  • ต้นสักทองเรืองรองฤทธิ์
  • *
  • กระทู้: 7459
  • พลังกัลยาณมิตร 2236
    • ดูรายละเอียด
Re: เรื่องย่อในพระธรรมบท (ปัณฑิตวรรค)
« ตอบกลับ #10 เมื่อ: สิงหาคม 08, 2011, 05:02:09 pm »

เรื่องภิกษุอาคันตุกะ

พระศาสดา เมื่อประทับอยู่ในพระเชตวัน ทรงปรารภพวกภิกษุอาคันตุกะ ตรัสพระธรรมเทศนานี้ว่า กณฺหํ ธมฺมํ วิปฺปชเหยฺย เป็นต้น

ภิกษุประมาณ 500 รูป จำพรรษาอยู่ในแคว้นโกศล ออกพรรษาแล้ว ปรึกษากันว่า “จักเฝ้าพระศาสดา” จึงไปยังพระเชตวัน ถวายบังคมพระศาสดาแล้ว นั่งอยู่ ณ ที่สุดข้างหนึ่ง พระศาสดาทรงพิจารณาธรรมที่เป็นปฏิปักษ์แก่จริยาของพวกเธอ

ได้ตรัสสอนด้วย พระธรรมบท 3 พระคาถา เหล่านี้ว่า
กณฺหํ ธมฺมํ วิปฺปหาย
สุกกํ ภาเวถ ปณฺฑิโต
โอกา อโนกมาคมฺม
วิเวเก ยตฺถ ทูรมํฯ

(อ่านว่า)
กันหัง ทำมัง วิบปะหายะ
สุกกัง พาเวถะ ปันดิโต
โอกา อะโนกะมาคำมะ
วิเวเก ยัดถะ ทูระมัง.

(แปลว่า)
บัณฑิตออกจากบ้าน
มาสู่ความเป็นผู้ไร้บ้าน
ก็ควรจะละทิ้งธรรมดำ(อกุศลกรรมบถ 10)
มีความยินดีในวิเวก(นิพพาน)

ที่ยินดีได้ยากฯ

ตตฺราภิรติมิจฺเฉยฺย
หิตฺวา กาเม อกิญฺจโน
ปริโยทเปยฺย อตฺตานํ
จิตฺตเกฺลเสหิ ปณฺฑิโตฯ

(อ่านว่า)
ตัดตะราพิระติมิดเฉยยะ
หิดตะวา กาเม อะกินจะโน
ปะริโยทะเปยยะ อัดตานัง
จิดตักกะะเลเสหิ ปันดิโต.

(แปลว่า)
บัณฑิตควรละกามสุขเสียให้ได้
เป็นผู้ไร้นิวรณ์
ชำระตนให้ผ่องแผ้ว

จากเครื่องเศร้าหมอง.


เยสํ สมฺโพธิยงฺเคสุ
สมฺมา จิตฺตํ สุภาวิตํ
อาทานปฏินิสฺสคฺเค
อนุปาทาย เย รตา
ขีณาสวา ชุติมนฺโต
เต โลเก ปรินิพฺพุตาฯ

(อ่านว่า)
เยสัง สำโพทิยังเคสุ
สำมา จิดตัง สุพาวิตัง
อาทานะปะตินิดสักเค
อะนุปาทายะ เย ระตา
ขีนาสะวา ชุติมันโต
เต โลเก ปะรินิบพุตา.

(แปลว่า)
ผู้มีจิตฝึกอบรมถูกต้องดีแล้ว
ในองค์ธรรมเครื่องตรัสรู้
ไม่มีความยึดมั่นถือมั่น

ยินดีในการสละความยึดมั่นถือมั่นเสียแล้ว
เป็นผู้มีอาสวะกิเลสสิ้นแล้ว
มีความรุ่งเรือง
บรรลุนิพพานในโลกนี้ได้แล้ว.

เมื่อพระสัทธรรมเทศนาจบลง ชนเป็นอันมาก ได้บรรลุ
พระอริยผลทั้งหลาย มีพระโสดาปัตติผลเป็นต้น.



นำมาแบ่งปันโดย :
one mind : http://agaligohome.com/index.php?topic=4613.0
Pics by : Google
ใต้ร่มธรรมดอทเน็ต * อกาลิโกโฮม
สุขใจดอทคอม
อนุโมทนาสาธุที่มาทั้งหมดมากมายค่ะ