ผู้เขียน หัวข้อ: กระโถน ส้วม อยากระบาย เขียน บ่นอะไร เชิญ เอาให้โล่ง โปร่งไปสิบทิศ  (อ่าน 473232 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 8 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ บัวผ่อง

  • www.facebook.com/maneemess
  • ต้นไม้เล็กพริ้วไหวดั่งสายลม
  • ***
  • กระทู้: 196
  • พลังกัลยาณมิตร 33
    • maneemess
    • ดูรายละเอียด
    • www.facebook.com/maneemess
อ้อ เอา กระดาษ เอสี่ แผ่นที่ จารย์เค้าเขียนให้อิฉัน มาอวด ด้วยจ้าาาา ^ 0 ^
อิอิ ปลื้มใจจังเยยยย ชะเอิงเอยยยยยย ^ - ^



.
หมายเหตุ

ถ้าพวกเมิง...เอ๊ย... เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ลุง ๆป้า ๆ น้า ๆ อา ๆ
ทนอ่าน ตัวหนังสือ ของกรู...เอ๊ย.... ของนู๋บี มิได้...

นู๋บี จา กลั้นใจตาย ( จิง ๆ น๊ะ ) อ่ะซิก ... อ่ะซิก...

http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=bsonjb&month=09-2010&date=22&group=3&gblog=2



ออฟไลน์ บัวผ่อง

  • www.facebook.com/maneemess
  • ต้นไม้เล็กพริ้วไหวดั่งสายลม
  • ***
  • กระทู้: 196
  • พลังกัลยาณมิตร 33
    • maneemess
    • ดูรายละเอียด
    • www.facebook.com/maneemess
Subject: ถึง จารย์หนำ ที่เคารพ ^ - ^
Date: Sun, 7 Nov 2010 08:43:35 -0800
From: บัวผ่อง
To: ครูหนำ



หลายวันก่อน พี่อ้วน ห้องแล็บ
เอาซองกฐิน ที่ จารย์ฝากไว้ มาให้หนู
ก็เลยเกิดอาการ ทำใจลำบากมาก
 
 
ทราบอยู่ ว่า จารย์มีเจตนาที่ดี
อยากให้ ลูกษย์ได้มีโอกาสร่วมทำบุญ ด้วยกัน
แต่ว่า จริตหนู มันค่อนข้างประหลาด น่ะค่ะ
 
 ถ้ามีใคร มาแจกซอง  หรือ เรี่ยไรเงิน หนูจะไม่ให้
แต่ถ้าใครไม่มาร้องขอ หนูก็จะให้
 
 
ส่วนใหญ่ หนูเลือกที่จะช่วยเหลือผู้ที่ด้อยโอกาส
มากกว่าจะทำบุญกับวัด น่ะค่ะ
และที่ทำ บ่อย ๆ จะเน้น ธรรมทาน +วิทยาทานมากกว่า อามิสทาน
ชอบ บริจาคเป็นหนังสือ น่ะค่ะ
ถ้าเจอ หนังสือเล่มไหน อ่านแล้ว ปิ๊ง
ก็จะซื้อบริจาคยกโหลห้องสมุดตามที่ต่าง ๆ
เพื่อแบ่งปันองค์ความรู้ที่ได้จากหนังสือเล่มนั้นกับชาวบ้าน


เพราะ คำพูดหนึ่งที่หนู ชอบมากคือ

หากเราให้ปลาเขากิน 1 ตัว เขาก็จะมีปลาไว้กินแค่ 1 ตัว
แต่หากเราสอนวิธีตกปลาให้เขา เขาก็จะมีปลาไว้กินตลอดชีวิต
 
 
 
 
ดังนั้น  การทำบุญกับวัด หรือ พระ
และ การเรี่ยไร ไม่เคยถูกจริตหนู เลย
เพราะ รู้สึกว่า มัน ไม่ใช่แนวทางในการปฏิบัติของหนูค่ะ
หากทำแล้วเกรง อาจเกิดเป็น กรรม ได้บาป มากกว่า บุญ เป็นแน่แท้
 
 
หนูเลยต้อง ขออนุญาติ
ปฏิเสธ ซองกฐินบอกบุญ ของ จารย์ นะคะ
 
 
 
 
ชั่งใจ อยู่นานเหมือนกัน
ว่า จะส่ง เมล์ ฉบับนี้ ให้ จารย์ดีไหม
เพราะไม่อยากให้ จารย์ ต้องเสียความรู้สึก
ที่มีกับลูกศิษย์ อย่างหนู
 

แต่ก็ไม่อยากให้ จารย์ คาดหวัง
กับลูกศิษย์คนนี้ มากจนเกินไป
เพราะ หนูก็ไม่ใช่ว่า จะเป็น นักปฏิบัติ ที่ธรรมะธรรมโม อะไร
และก็ ไม่ได้ใจบุญสุนทาน ตามมาตรฐาน ของ จารย์หรอกค่ะ
เลยต้องมาเขียนอธิบายถึงเหตุปัจจัยที่หนูปฏิเสธ ซองกฐินของ จารย์
 
ดังนั้น โปรด พิจารณา ปลดระวาง หนู
ออกจาก ตำแหน่งหุ่นไม้ดัด เฝ้า สุสานคนดัง ที่สวน ของจารย์
ตามแต่ จะเห็นสมควรเถิดค่ะ แหะ ๆ
 
 
 
ขอบคุณสำหรับความปรารถนาดี
ที่ จารย์ มีให้เสมอค่ะ
 
 
บัวผ่อง
 
 
 
ปล.1
 
ปกติ หนูจะตั้งงบบริจาคในแต่ละปี ไว้จำนวนหนึ่ง ค่ะ
ซึ่ง ปีนี้ งบที่ ตั้งไว้ ก็ บริจาคเข้ามูลนิธิช่วยเหลือคนไข้ ของพระเทพที่โรงพยาบาล
และ บริจาคสนับสนุนการศึกษา  จนหมดแล้ว
 
 
แต่ ปีต่อ ๆ ไป หนูก็มีโปรเจค
จะทยอยบริจาคเงินเป็นทุนการศึกษา
ให้กับ โรงเรียนต่าง ๆ ที่หนูเคยอยู่
เพื่อเป็นการทดแทนบุญคุณ น่ะค่ะ
เพราะ เมื่อต้นปี จู่ ๆ ก็เกิดความรู้สึกว่า
ที่หนูได้มีตัวตน เป็น บัวผ่อง ที่มีองค์ความรู้ต่าง ๆ  อย่างทุกวันนี้ได้
ก็เพราะหนู โชคดี มีโอกาส อ่านหนังสือ ใน ห้องสมุด ของ โรงเรียน
หนูก็เลยอยากจะตอบแทนบุญคุณ น่ะค่ะ
 
 
เลยอยากจะรบกวนถาม จารย์ว่า
 
 
การบริจาคเงินให้โรงเรียน
( ทั้ง  โรงเรียน.... และ ..... )
เพื่อเป็น ทุนการศึกษานั้น
ต้องติดต่อ กับ ใคร ที่ไหน อย่างไร บ้างคะ
เพราะ หนูไม่สะดวก ที่จะไปบริจาคด้วยตัวเอง
( ติดขัดเรื่อง เวลา และ การเดินทาง )
เลยอาจจะ โอนเป็นเงินเข้าบัญชี ของโรงเรียน แทนน่ะค่ะ
แล้วก็จะขอ ใบเสร็จที่ได้จากการบริจาค ไปใช้ลดหย่อนภาษีด้วยค่ะ



----------------------------------------------




RE: ถึง จารย์หนำ ที่เคารพ ^ - ^
Monday, November 8, 2010 5:39 AM
From:ครูหนำ
To: บัวผ่อง

อ่านไปก็ดีใจไป ดีใจจนขนลุก
พิมพ์ถึงตอนนี้ยังขนลุกไม่เลิก
เธอสมกับที่เป็นหนึ่งในลูกศิษย์ในดวงใจครูจริงๆ
ทุกสิ่งที่เธอคิดที่เธอพูด ที่เธอทำ ครูเห็นด้วยตลอด
ไม่ว่าเรื่องใด เรื่องทำบุญครูก็คิดเหมือนหนู
แต่ครั้งนี้ลูกศิษย์บวชอยู่วัดหลวงพอ่...
และรู้กิตติศัพท์หลวงพ่อ...มาตั้งแต่เป็นเด็ก
รู้สึกศรัทธา ก็เลยอยากทำบุญกับท่าน
ปรกติครูไม่ค่อยได้ทำบุญกับพระ ทำกับคนมากกว่า


เราคิดเหมือนกัน ถึงเข้าใจ
และดีใจที่มึใครเหมือนเรา ได้ไม่รู้สึกประหลาดอยู่คนดียว
ถ้าจะคุยกันมันยืดยาวเอาไว้ว่างๆ
ไปคุยกันที่สวนน้อยริมน้ำหรือสวนครูหนำคนรักป่า รับองเป็นแขก vip แน่



.
.
หมายเหตุ

ถ้าพวกเมิง...เอ๊ย... เพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ลุง ๆป้า ๆ น้า ๆ อา ๆ
ทนอ่าน ตัวหนังสือ ของกรู...เอ๊ย.... ของนู๋บี มิได้...

นู๋บี จา กลั้นใจตาย ( จิง ๆ น๊ะ ) อ่ะซิก ... อ่ะซิก...

http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=bsonjb&month=09-2010&date=22&group=3&gblog=2



ออฟไลน์ ซุปเปอร์เบื๊อก

  • ต้นกล้า
  • **
  • กระทู้: 67
  • พลังกัลยาณมิตร 21
    • ดูรายละเอียด
พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๗
ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ-ธรรมบท-อุทาน-อิติวุตตกะ-สุตตนิบาต

คาถาธรรมบท ตัณหาวรรคที่ ๒๔

             [๓๔]    ตัณหาย่อมเจริญแก่มนุษย์ผู้ประพฤติประมาท

ดุจเคลือเถาย่านทราย ฉะนั้น

บุคคลนั้นย่อมเร่ร่อนไปสู่ภพน้อยใหญ่

ดังวานรปรารถนาผลไม้เร่ร่อนไปในป่า ฉะนั้น

ตัณหานี้ลามกซ่านไปในอารมณ์ต่างๆ ในโลก

ย่อมครอบงำบุคคลใด ความโศกทั้งหลาย

ย่อมเจริญแก่บุคคลนั้น ดุจหญ้าคมบาง

อันฝนตกเชยแล้วงอกงามอยู่ในป่า ฉะนั้น

บุคคลใดแล ย่อมครอบงำตัณหาอันลามก

ล่วงไปได้โดยยากในโลก ความโศกทั้งหลาย

ย่อมตกไปจากบุคคลนั้น เหมือนหยาดน้ำตกไปจากใบบัว ฉะนั้น

ออฟไลน์ ซุปเปอร์เบื๊อก

  • ต้นกล้า
  • **
  • กระทู้: 67
  • พลังกัลยาณมิตร 21
    • ดูรายละเอียด
เพราะเหตุนั้น เราจึงกล่าวกะท่านทั้งหลาย

ผู้มาประชุมกันในที่นี้ ท่านทั้งหลายจงขุดราก

แห่งตัณหาเสีย ดุจบุรุษต้องการแฝกขุดแฝก ฉะนั้น


มารอย่าระรานท่านทั้งหลายบ่อยๆ

ดุจกระแสน้ำระรานไม้อ้อ ฉะนั้น ต้นไม้


เมื่อรากหาอันตรายมิได้ มั่นคงอยู่ แม้ถูกตัด

แล้วก็กลับงอกขึ้นได้ ฉันใด

ทุกข์นี้ เมื่อบุคคลยังถอนเชื้อตัณหาขึ้นไม่ได้แล้ว

ย่อมเกิดขึ้นบ่อยๆ แม้ฉันนั้น

ออฟไลน์ ซุปเปอร์เบื๊อก

  • ต้นกล้า
  • **
  • กระทู้: 67
  • พลังกัลยาณมิตร 21
    • ดูรายละเอียด
ความดำริทั้งหลายที่อาศัยราคะ

เป็นของใหญ่ ย่อมนำบุคคลผู้มีตัณหา

ดังกระแส ๓๖ อันไหลไปในอารมณ์

ซึ่งทำให้ใจเอิบอาบ เป็นของกล้าไปสู่ทิฐิชั่ว

กระแสตัณหาย่อมไหลไปในอารมณ์ทั้งปวง

ตัณหาดังเครือเถาเกิดขึ้นแล้ว ย่อมตั้งอยู่

ก็ท่านทั้งหลายเห็นตัณหาดังเครือเถานั้นอันเกิด
                         
แล้ว จงตัดรากเสียด้วยปัญญา โสมนัส

ที่ซ่านไปแล้วและที่เป็นไปกับด้วยความเยื่อใย

ย่อมมีแก่สัตว์ สัตว์เหล่านั้นอาศัยความสำราญ

แสวงหาสุข นรชนเหล่านั้นแล
                         
เป็นผู้เข้าถึงชาติและชรา

หมู่สัตว์ถูกตัณหาอันทำความสะดุ้ง
                         
ห้อมล้อมแล้ว ย่อมกระสับกระส่าย

ดุจกระต่ายติดแร้ว กระสับกระส่ายอยู่ ฉะนั้น

ออฟไลน์ ซุปเปอร์เบื๊อก

  • ต้นกล้า
  • **
  • กระทู้: 67
  • พลังกัลยาณมิตร 21
    • ดูรายละเอียด
เพราะเหตุนั้น ภิกษุเมื่อหวังวิราคะธรรมแก่ตน

พึงบรรเทาตัณหาที่ทำความสะดุ้งเสีย ท่านทั้งหลาย

จงเห็นบุคคลผู้ไม่มีกิเลสเพียงดังหมู่ไม้ในป่า

มีใจน้อมไปแล้วในความเพียรดุจป่า

พ้นแล้วจากตัณหาเพียงดังป่า ยังแล่นเข้าหาป่านั่นแล

บุคคลนี้พ้นแล้วจากเครื่องผูกยังแล่นเข้าหาเครื่องผูก

นักปราชญ์ทั้งหลายหากล่าวเครื่องผูกซึ่งเกิดแต่เหล็ก

เกิดแต่ไม้ และเกิดแต่หญ้าปล้องว่ามั่นไม่

สัตว์ผู้กำหนัดแล้ว กำหนัดนักแล้ว ในแก้วมณี

และแก้วกุณฑลทั้งหลาย และความห่วงใยในบุตร

และภริยา นักปราชญ์ทั้งหลายกล่าวเครื่องผูกอันหน่วงลง

อันหย่อน อันบุคคลเปลื้องได้โดยยาก นั้นว่ามั่น

นักปราชญ์ทั้งหลายตัดเครื่องผูกแม้นั้นแล้ว

เป็นผู้ไม่มีความห่วงใยละกามสุขแล้ว ย่อมเว้นรอบ

ออฟไลน์ ซุปเปอร์เบื๊อก

  • ต้นกล้า
  • **
  • กระทู้: 67
  • พลังกัลยาณมิตร 21
    • ดูรายละเอียด
สัตว์เหล่าใดถูกราคะย้อมแล้ว

สัตว์เหล่านั้นย่อมแล่นไปตามกระแสตัณหา

ดุจแมลงมุมแล่นไปตามใยที่ตนทำเอง ฉะนั้น


นักปราชญ์ทั้งหลายตัดเครื่องผูกแม้นั้นแล้ว

เป็นผู้ไม่มีความห่วงใย ย่อมละทุกข์ทั้งปวงไป

ท่านจงปล่อยความอาลัยในขันธ์ที่เป็นอดีตเสีย

จงปล่อยความอาลัยในขันธ์ที่เป็นอนาคตเสีย

จงปล่อยความอาลัยในขันธ์ที่เป็นปัจจุบันเสีย

จักเป็นผู้ถึงฝั่งแห่งภพ มีใจพ้นวิเศษแล้วในสังขตธรรมทั้งปวง

จักไม่เข้าถึงชาติและชราอีก


ตัณหาย่อมเจริญยิ่งแก่ผู้ที่ถูกวิตกย่ำยี

ผู้มีราคะกล้า มีปกติเห็นอารมณ์ว่างาม

ผู้นั้นแลย่อมทำเครื่องผูกให้มั่น

ออฟไลน์ ซุปเปอร์เบื๊อก

  • ต้นกล้า
  • **
  • กระทู้: 67
  • พลังกัลยาณมิตร 21
    • ดูรายละเอียด
ส่วนผู้ใดยินดีแล้วในฌานเป็นที่สงบ                         

วิตก มีสติทุกเมื่อ เจริญอสุภะอยู่

ผู้นั้นแลจักทำตัณหาให้สิ้นไป

ผู้นั้นจะตัดเครื่องผูกแห่งมารได้

ภิกษุผู้ถึงความสำเร็จแล้ว ไม่มีความสะดุ้ง

ปราศจากตัณหาไม่มีกิเลสเครื่องยั่วยวน

ตัดลูกศรอันยังสัตว์ให้ไปสู่ภพได้แล้ว

อัตภาพของภิกษุนี้มีในที่สุด

ภิกษุปราศจากตัณหา ไม่ยึดมั่น

ฉลาดในนิรุติและบท รู้จักความประชุมเบื้องต้น

และเบื้องปลายแห่งอักษรทั้งหลาย

ภิกษุนั้นแลมีสรีระในที่สุด


เรากล่าวว่า มีปัญญามาก เป็นมหาบุรุษ

เราเป็นผู้ครอบงำธรรมทั้งปวง รู้แจ้งธรรมทั้งปวง

อันตัณหาและทิฐิไม่ฉาบทาแล้วในธรรมทั้งปวง

ละธรรมได้ทุกอย่างพ้นวิเศษแล้วเพราะความสิ้นตัณหา

รู้ยิ่งเอง พึงแสดงใครเล่า (ว่าเป็นอุปัชฌาย์หรืออาจารย์)

ออฟไลน์ ซุปเปอร์เบื๊อก

  • ต้นกล้า
  • **
  • กระทู้: 67
  • พลังกัลยาณมิตร 21
    • ดูรายละเอียด
การให้ธรรมเป็นทานย่อมชำนะการให้ทั้งปวง

รสแห่งธรรมย่อมชำนะรสทั้งปวง

ความยินดีในธรรมย่อมชำนะความยินดีทั้งปวง

ความสิ้นตัณหาย่อมชำนะทุกข์ทั้งปวง




โภคทรัพย์ทั้งหลาย ย่อมฆ่าคนมีปัญญาทราม

แต่หาฆ่าผู้ที่แสวงหาฝั่งไม่


คนมีปัญญาทรามย่อมฆ่าตนได้

เหมือนบุคคลฆ่าผู้อื่นเพราะความ
                         
อยากได้โภคทรัพย์ ฉะนั้น

ออฟไลน์ ซุปเปอร์เบื๊อก

  • ต้นกล้า
  • **
  • กระทู้: 67
  • พลังกัลยาณมิตร 21
    • ดูรายละเอียด
นาทั้งหลาย มีหญ้าเป็นโทษ

หมู่สัตว์มีราคะเป็นโทษ

เพราะเหตุนั้นแล ทานที่บุคคล
                         
ถวายในท่านผู้ปราศจากราคะ ย่อมมีผลมาก


นาทั้งหลายมีหญ้าเป็นโทษ

หมู่สัตว์นี้มีโทสะเป็นโทษ

เพราะเหตุนั้นแล ทานที่บุคคลถวาย

ในท่านผู้ปราศจากโทสะ ย่อมมีผลมาก


นาทั้งหลายมีหญ้าเป็นโทษ

หมู่สัตว์นี้มีโมหะเป็นโทษ

เพราะเหตุนั้นแล ทานที่บุคคลถวาย

ในท่านผู้ปราศจากโมหะ

ย่อมมีผลมาก


นาทั้งหลายมีหญ้าเป็นโทษ

หมู่สัตว์นี้มีความอิจฉาเป็นโทษ

เพราะเหตุนั้นแล ทานที่บุคคลถวาย

ในท่านผู้ปราศจากความอิจฉา

ย่อมมีผลมาก ฯ


จบตัณหาวรรคที่ ๒๔