กระโถน ส้วม อยากระบาย เขียน บ่นอะไร เชิญ เอาให้โล่ง โปร่งไปสิบทิศ

[มดเอ๊กซ]

มีอะไรมากมาย ที่อยากจะบอกกกกกกกกแ กายเรา. ร่างเราจะเป็นอะไรสถานะใหน แต่ใจคงเดิม พลังคงเดิม มีความดิบ สด ใหม่  เหมือน ธรรมชาติ ของน้ำไหลผ่านทราย. มันก็ไหลลลลล มันไป เหมือนใจเรา เวลาเขียน. มันสดเสมอ เลยยยยยย


ว่าจะเขียน ในห้องนี้ อีก แต่มันง้างงงงงงงงงงง. อยู่นาน เหมือนง้างงงงงงงง คันศร ปล่อยธนู กรูง้างงงงมาเป็นเดือน. อะไร วะเนี่ยยยยยยย อยู่ดีๆ ก็ปล่อย. ในค่ำคืนวันนี้   ง่วง โว้ยยยยยย. งัวเงีย ตื่นขึ้นมา อ่านเฟสสสสสสสสส แม่งงงงงงเอ๋ยยยยย

ตื่นเลย กรู เอาไวดี วะ เอาวะ เขียนใส่เลย เข้าใจ ป่ะ เออ งือๆๆๆ เขียนจนหมดมุก เลยเว้ยยยยยย

กรูกลัววววววววว ช่วงเวลาแห่งความกลัว งงมึน ไม่เข้าใจ หาที่มาที่ไป หาจุดหาจังหวะ หาอะไร ไม่รู้ อยู่ ก็ ใส่คำ ประโยค ตัวตน มันลงไป

ใช้ ไอแผดดดด สมาร์โฟนนนนนนนน โครตยากเลยยยยยย แม่ง ต้อง ค่อยๆ จิ้ม เพิ่งหัดใช้ อึดอัด อิ๋บอ๋ายยยยยยยยยยยยยย เฮ่อออออ


ผ่านมาแล้วววววง สติโว้ยยยยยยย. ใจเย็นนนโว้ยยยยยยยยยยยยย เป็นห่วงโว้ยยยยยยย ทุกคนเลย ที่รู้จัก. อยากให้ มีความสุข อยู่ักับตัวเองให้ได้ หาอะไร ดี  ๆ งาม ๆ เปี่ยมพลังงงงงหล่อเลี้ยง หัวใจหน่อยยยยยยยยยย

แนะนำ อะไรไม่ได้มากง่วงงงงงงงงง ด้วย ขอให้ผ่าน จุดนั้นใหได้ อย่ามึดแปดทิศมิดแปดด้านนนนนนนนน นึกอะไรไม่ออก บอกแมว บอกโดเรม่อน บอกหมา บอกจิ้งจก ตุ๊กแก แย้ ชะมด. บอก..............ไป   ออกไป

พอจบ บายยยยยยยย ขอความสุขสงบ ศานติ สติ ปัญญา จงอยู่กันท่าน

เจไดบอกว่า จอพลังจงอยู่คู่ท่าน

<a href="https://www.youtube.com/v/u_OO9taOvG8" target="_blank" rel="noopener noreferrer" class="bbc_link bbc_flash_disabled new_win">https://www.youtube.com/v/u_OO9taOvG8</a>

[Plusz]

กระทู้ในตำนานนนน

[มดเอ๊กซ]

ข้ายังอยู่
และพร้อมที่จะอยู่
ลมหายใจ ยังสดชื่น
 เปี่ยมพลัง เสมอ
 แม้ใน วันเว้าแหว่ง
 แปล่งปลิ้น ดิ้นกระแด่ว
 ข้าให้สัญญา กับ จิงโจ้ จิ้งจก
ตะกวด ตุ๊กแก แย้ ชะมด
กับ ทุกสรรพสิ่ง
ว่า ด้วยเกียรติแห่งลูกเสือสามัญ
ข้าจะลอยอยู่เหนือ
ความสับสน อลหม่าน
อันตระการตา
ข้าเป็นไท
 แล้วข้า จะใช้งานมัน
ดุจทาส
ไอ้วาทะ แปรยาพิษ ให้เป็น โอสถ
ยังงดงามเสมอ
ยามเมื่อข้าได้ลองใช้
 และผ่านมาได้
 นี่ไงเล่า
ข้านี่ไง
ข้ายังคงอยู่ต่อไป
ตราบเท่า อารยธรรมไอที
ยังไม่ถึงกาลอวสาน .......

ด้วยจิตหลั่งไหล ด้วยใจคารวะ จาก ข้าเอง

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ^^

[มดเอ๊กซ]

เราเขียน อัน เก่า ๆ ไว้  คนส่วนใหญ่ยัง ไม่ได้อ่าน อาจจะยังใช้ ความคุ้นชินแบบ เดิม ๆ เขียน คุย ก็ไม่เป็นไร บางที เราอ่าน เราสัมผัส เขาเขียนด้วยสัญชาติญาณ เก่า ๆ เราก็ปล่อยให้ กระทู้ตกไป .......ตัวเราจะไป หวังให้ ทุกอย่าง ในห้อง เป็นเหมือนใจ เราปรารถนาเลย นั้น สำเร็จ ภายใน คืนเดียว ในระยะเวลา อันสั้น ย่อมเป็นไปไม่ได้ เราอยู่กับคน ทุกคน คือ คนธรรมดา ย่อมมี อาการเว้าแหว่ง ขาดสะบั้น ในบางขณะ อ่อนแอบ้าง ก็เข้าใจ อยู่  โปรดดูใจตัว ฟังเสียงหัวใจตัวด้วย ละกัน ช้าลงนิด คิดอะไรหน่อย ดูห้องนี้ด้วย ช่วยกันสร้างนะ เราขอโทษ ที่เราไม่ได้เข้ามาประคองห้อง บางช่วงเราติด บางช่วงเราไม่ว่าง บางช่วงเรากำลังใช้ความคิดมาก บางช่วงจัดระเบียบชีวิตตัวเองอยู่ แต่ ก็จะมาเป็นระยะ บ่อยมากเลย ที่เรามาแค่เฝ้ามอง อย่างเงียบงัน เราแก้ทุกอย่างในโลกไม่ได้ เราก็กลับมาแก้ที่ใจเรา ถ้าเราได้สติ นะ เรายังเลวอยู่เยอะเลย การเขียนของเรา คือ กิเลส เพียว ๆ ไม่มีธรรม อันใด จะแสดง จะสอนใคร เราเขียนเพื่อนปลุกปลอบ ตัวเรา ในคราวที่ เว้าแหว่ง ดิ้นพล่าน จนมันสงบ แต่ยังไม่สยบแบบหมดจด ถ้าเราเผลอ มันก็ออกมาดิ้น กระแด่ว ๆ ผ่านถ้อยคำอีก ย้อนอ่านดู เออ ขบขันตัวเอง น่ะ เออ กูนี่ กิเลส ความเลวตรึม เลย ฮ่า ๆๆๆๆๆๆ ......มาในห้องนี้ อะไร วางได้ หยุดได้ อภัยได้ พักได้ ก็เพลามันลง บ้างเด้อ

** เขียน เรื่อง ๆ หนึ่ง
ณ ที่แห่งหนึ่ง ไม่เดี่ยวกับ ที่นี่ จ้าาาาาา

[มดเอ๊กซ]

@เหงาเท่าจักรวาล สู่ ศาสตร์แห่งความเหงา

ทุกคน ๆ เป็นคนขี้เหงา
สุดแต่เรา จะเหงา แบบไหน
เหงา เท่า จักรวาล เป็นไง
สุดท้าย ก็ต้องอยู่กับตัวเอง
แปรเปลี่ยน ความเหงา เศร้าหงอย
เป็น ความเงียบ สงบเยือกเย็น จะดีไหม
กลายเป็นคู่ชีวิต ใน บั้นปลาย
ดีใหม เราบอกตัวเรา

ความเอย ความเหงา
กลับกลาย ทำร้ายตัวเรา
ถ้า ไม่เหงา อย่างอารยะ
เรา ชอบความเหงา ใน เชิง สร้างสรรค์
แปรเปลี่ยน เฉดสี แห่งความเหงา
ไหลเป็น เรื่องราว
ลงตัวโน๊ต ลงภาพวาด
ลงกระดาษ ลงถ้อยคำ
ในทุก ๆ ความทรงจำ
เราว่า ความเหงาสร้างโลกได้
เหงา เท่าจักรวาล จะเป็นไร
เราก็ใช้ไป ในทางดี

เหงา แล้ว อย่าจมจ่อม
เหงา แล้ว ใช้มัน และ ลอยอยู่ เหนือมัน
เรา มิใช่ทาสแห่ง ความเหงา
 แต่เราคือ นายมัน

รู้สึกได้ ใน รสเหงา
เจ็บได้ ปวดได้ ทุกข์ได้ ผิดหวังได้
แต่ อย่าจม
ต้อง ค่อย ๆ ผละออก ถอยออก
จนเห็นมัน และใช้มัน บรรเลง มัน
สุดท้าย แปรเปลี่ยน
ให้ เป็น ความสงบเงียบ ความชุ่มเย็น
เมื่อเรา เข้าใจ ความเหงา อย่างถึงแก่น
 เห็นต้นธารแห่ง ความเหงา

เรา เขียนบอกตัวเรา เราฝึกอยู่

สุดท้าย เราอยู่กับใจเรา
ประคองใจไว้ อย่างให้ ทำร้ายตัวเรา
เรา ตั้งคำถามว่า
เออหนอ เราเหงา อย่างมี สติ ได้หรือไม่

เรา มิได้เหงา ทุกเวลา สักหน่อย
เรา เหงาเป็นด้วย
เรา กำลังเรียน ศาสตร์แห่งการหงอยเหงา
ใน โรงเรียนเศร้าวิทยา ฝึก เคล็ดวิชาโดดเดี่ยว 
เราเหงา เท่าจักรวาล ได้
เรียกว่า " โครตเหงา เลย ว่ะ " ได้ เสมอ
 เอา อาการโคตรเหงา เท่าจักรวาล
 แล้ว ขับขาน เป็น เป็นถ้อยคำ

บาง ที ก็เขียน อยู่ เงียบ ๆ
บางที ก็เขียน ให้ คนอ่าน
บางที เรา มิได้ ตั้งใจเขียน
แต่ คนสัมผัส มันจับได้
ว่า เขียนแบบนี้ อาการนี้
มึงคงเหงา

เราไม่ได้ เหงา แบบซึมเศร้า
หากแต่ เราเหงาแบบ มิวสิค
เรียกว่า เหงาอย่างมีพลังชีวิต
เป็น ความเหงาเชิงสร้างสรรค์
เหงาแบบมิตรไมตรี
 เหงาแบบเบาเบา
 เศร้าแต่พองาม

ชายคนหนึ่ง นั่งเท้าคาง
ดวงตาเหม่อลอย
พลันถอนหายใจ เฮือก ใหญ่
 แล้ว คุยกับตัวเอง ว่า
" สวัสดี จ้า ความเหงา
แกมาหา ฉันอีกแล้วนะ
มะมา มา มาคุยกัน
ตอนนี้ ฉันมีเพียง แก "

เหงาได้ แต่ อย่ากลาย เป็น ไก่หงอย
ปล่อยมันออกไป บ้างก็ได้
อย่าไปเก็บ
เหงา แบบ เบา ๆ กึ่ม ๆ
แบบดื่มเหล้า เบา ๆ แต่ ไม่หนัก
ทำให้ เราจัดการ
จัดระเบียบ ความเหงา
เกลอเก่า ของเราได้ บ้าง
ใน บางเวลา

สติมา อย่า มโน มากไป
เดี๋ยวความเหงา จะกลาย เป็น หงอย
แล้ว มันจะ ค่อย ๆ เจ็บปวด
ทุกข์ ซะ เปล่า ๆ
ไล่ตามความเหงา ของเรา ให้ทัน
โปรดจงเห็นมัน
และได้โปรดจง เหงา แต่ พอดี

เขียนบอกตัวเอง เพราะมีคน มาสะกิด ต่อมความเหงา แห่งตัวเรา เราไม่ได้ แสดงธรรม เราแสดงกิเลสหนา มายาการ ผ่าน อักษร น่ะ เราปล่อย ธรรมชาติ บางเสี้ยวส่วน ออกมา ไหลออก มา ตามถนัด ก็แค่นั้น นะ เราไม่มี อักขระ โวหารวจี บาลี ธรรม ใด ๆ จะแสดง เราแสดง ความดิบ ความสดใหม่ ธรรมชาติหยินหยาง มืดสว่าง บางมุม ออกมา ปลดปล่อย ปลดเปลื้อง พันธนาการ สภาวะ มลภาวะ บางอย่าง เรียกแบบนี้ ละกัน

เออ ก่อนจาก ฉัน แว้บ ๆ มา การสุนทรียสนทนา ใน ประเด็น ว่า ศาสตร์แห่งความเหงา วิถีแห่งความเหงา ......ประเด็นนี้ เท่ กรี๊ดดดด โดนใจเลย นะ เขียนเป็น หนังสือ ได้เลยนะ พวก ออเจ้า ทั้งหลาย ฉะนั้น จงกลับไป ฝึก ความเหงา กัน เยอะ ๆ น่ะ ออเจ้า ....ข้าขอตัว....

สุดแล้ว แต่ คนฟัง คนอ่าน คนรับสาร จะย่อยสาร อะไรที่ แว้บ ๆ ว้าบ ๆ อยู่ภายในของใครคนหนึ่ง เราเลย บ่น ซะมากมาย ในลวดลาย ประหลาดๆ บน คลื่นวิถี รูปลักษณ์แห่งตัว พอเหอะ จบ นะ

@ สวัสดี มีสุขทุกลมหายใจ จิตคารวะรอบวง

<a href="https://www.youtube.com/v/qaJHGZ9RKZE" target="_blank" rel="noopener noreferrer" class="bbc_link bbc_flash_disabled new_win">https://www.youtube.com/v/qaJHGZ9RKZE</a>

[มดเอ๊กซ]

ไอ้นั่น ก็พริบตา ไอนี่ ก็ยาวนาน วิวเดียว ที่เดียว คงไม่พอ มันคงต้องเดินทาง หา ดาวเป็น ล้าน ๆ ดวง ทะเลเป็น ล้าน ๆ แห่ง กว่าจะเติม แต่งสิ่งแหว่งเว้า ให้เข้าที่     เรียกว่า ใช้การเดินทางเยียวยา รักษาภายใน เชื่อรึเปล่า ในบางคน มันใช้เวลา เป็น สิบยี่สิบปี กว่าจะหาย หรือ มันวางจางคลายลง บ้าง มันนานมาแล้ว ถามว่า ดีขึ้นใหม ก็เบาลง แต่ไม่ขาดสะบั้น เหมือนมี สายใยบาง ๆ อันมองไม่เห็น โยงใยอยู่ ในบางขณะจิต มันก็แว้บ ๆ มา หลอน ยามสติหาย แต่ไม่หนักมาก พอจะคอนโทรล ความรู้สึก วูบไหว  ได้เยอะ กว่า แต่ก่อน .....เราเชื่อว่า สิ่งรอบกาย โดยเฉพาะ ธรรมชาติ มันเกิดมา เพื่อช่วยคน รักษาคน โดยเฉพาะ อาการภายในเรา นะ ถึง จุด ๆ หนึ่ง จะมันเข้าที่เอง มีนักเขียนคนหนึ่ง มันมีปัญหา คาใจ ที่คิดไม่ตก แล้วมันเป็น ความบังเอิญ หรือไม่ มันเดินทาง ออกทะเล ชั่วขณะหนึ่ง ในยามอรุณรุ่ง สายตาคู่นั้น พลันไปเห็น แสงแดด สะท้อนผิวน้ำ ออกเป็นภาพอันแสนประทับใจ แล้ว ใจเจ้าเอยมันก็ แว้บ ๆ ถึง อะไรบางอย่าง น้ำตานักเขียน ก็ไหล ใจก็วาง คิดออกแล้ว ปลดเปลื้ิองพันธนาการ ที่มี แต่ก่อนเก่า ให้คลายตัวออก อย่างหมดจด งดงาม ทางพระเรียก การวางทุกข์ กายเบา ใจเบา ขันธ์เบา โหวงเลย .....วิว รอบกายให้แรงบันดาลใจ ก็ได้ ชำระล้างก็ได้.....ไปล่ะ ง่วง ขอตัว .......


<a href="https://www.youtube.com/v/6jM9TIblQ3Q" target="_blank" rel="noopener noreferrer" class="bbc_link bbc_flash_disabled new_win">https://www.youtube.com/v/6jM9TIblQ3Q</a>

[มดเอ๊กซ]

ทุกถ้อยคำ
แห่งใจ
ดั่งภาพเขียน
ปริศนา
ที่หัตถาแห่งพระเจ้า
หยิบยืมมือเรา
ขีดเขียน


** อาการ เคโระ อ๊บ ๆ กบ ครึ่งบก ครึ่งน้ำ ครึ่งบ้าครึ่งดี ก็ แสดงออกมาแล้ว คนเขียน ก็จะ ทยอย นำไปลง ใน กระทู้ บ่น บ้า เพ้อ ละเมอ กระโถน ใน เว็บใต้ร่มธรรม เหมือนเดิม หลังจากที่ ห่างหายไป ก็กลับสู่โหมดที่คุ้นเคย ใน อารมณ์ เดิม ๆ คือ " อะไร ก็ได้ มึงเขียนไปเหอะๆๆๆๆ "

[มดเอ๊กซ]

เช้ามืดวันใหม่
เสียงนกปริศนา
กู่ร้อง
เป็นระยะ ไกล้ ไกล
ประสานเสียบขับขาน
กังวาลแว่วไป หลายสำเนียง

เหมียว เหมียว เหมียว
เสียงแมวตัวเดิม
ตรงหน้าประตูบานเก่า
ร้องขอของกิน
เสียง อาหารแมว
เทลงในจานเหล็ก
ร่วงกราว ร่วงกราว ร่วงกราว
แล้วเสียงแมวก็เงียบลง
ไปพร้อมกับเสียงเท

ในความเงียบ
เพียงชั่วขณะ
แมวคงกินอย่างอร่อย

กว่าอรุณรุ่งจะมา
หลวงตาชรา
ยังรอคอยเวลา
ออกไปบิณฑบาตร

เงี่ยหูฟัง
เสียงนาฬิกาเดิน
ในความมืดมิด
เข็มของมัน
ก็ยังคงทำหน้าที่
แบบนี้เรื่อยไป
ในโมงยาม แห่งความเงียบ
เช่นเคย

** ก่อน อรุณสัมผัส เขียนจาก กลุ่มก้อน ตะกอนภายใน และ การกระทบใหม่ ๆ ใน ขณะนั้น เช้ามืด ณ ที่แห่งหนึ่ง....

[มดเอ๊กซ]

ช่วงนี้ เรียนหนัก มาก เรียนฟิล คณะอักษรศาสตร์ เดินทางสำรวจ ต้นทาง ต้นธารแห่ง อักษร เป็นการเดินทางที่ กลัว ๆ กล้า ๆ เพราะข้าเป็นเด็กหัววิทย์คณิต แต่ ติ๊ดอยู่ ลึกๆ ถนัดโหมดคำนวณ จินตนาการ แต่โหมดท่องจำ ไม่ค่อยชอบ ไม่ค่อยถนัดเลย แต่คราวนี้ หาญกล้า ท้าทาย ย้อนวันเวลา มาเป็นเป็นเด็กอีกรอบ สู่ ความตื่นตา ตื่นใจ ไม่เบื่อ ทุกอย่างระหว่างทาง คือ สิ่งใหม่ สุขใจ ไหลลี่ ปรีเปรม ประมาณว่า ฝึก ฉันทะ ใน อิทธิบาทสี่ สู่ มหาฉันทะ จาก ภาวะ ฉันทะเพียงชั่วแว้บ ชั่วเคี้ยวหมากแหลก ประคองฉันทะภายใน ให้เติบใหญ่ เบ่งบาน พร้อมอีกสาม ในองค์สี่อิทธิ บาท จากจุลจักรวาล สู่ มหาจักรวาล แห่งธรรม ไปต่อไป อย่าส่าย หลอมรวม ตกผลึกมันให้ได้ เราบอกตัวเอง

[มดเอ๊กซ]

บางจังหวะ สติหลุด อารมณ์ทะลักทะลาย เหมือนโดนสะกิด แผลเก่าเป็นที่เคยลืม ให้มันมีพลัง ออกมา ในความเศร้าแต่เก่าก่อน เศร้ามาก หนึ่งความเศร้า ดึงดูด หลาย ๆ ความเศร้า เหมือนโดนหลุมดำดูดกลืนให้เราจม ว่ายแทบไม่ไหว ไหลไปกับใจ กว่าถอยกลับมาดูใจ บนเรือแห่งสติ ก็เล่นเอาเหนื่อย เปื่อยยุ่ย อยู่นาน นั่นคือ เศร้ามีสาเหตุพอจะบอกได้ ถ้ากล้าบอก แต่ในบางความเศร้า มันเป็นอะไรไม่รู้ จู่ก็ออกมาแสดงตัวตน ในใจ บอกไม่ได้ อธิบายไม่ถูก หาที่มาไม่ได้ รู้สึก เหมือนตะกอนใจ สิ่งค้างคา เก่า ๆ ออกมาแสดงพลัง เราเลยต้องหาอะไรทำ เพื่อเบี่ยงพลังมัน เช่น ออกไปเดิน กวาดขยะ เขียน เปลี่ยนที่นั่งหายใจ ไม่ก็นอนหลับ .......