มองภาพ มองไฮกุ ลองมา เขียนเล่น ๆ กัน

[มดเอ๊กซ]

ข้าวเหลือจากตักบาตร
หอมกรุ่นบนกำแพงเก่าเก่า
ยายเทให้นกกิน

-ไฮกุ-

* #ไฮกุ ปี 58 ทุก ๆ เช้า คุณยาย จะออกไปตักบาตร ทุกวัน และ ทุก ๆ วัน ข้าวที่เหลือจาก ตักบาตร แกจะเท ไว้ริมกำแพง รั้วบ้าน บ้านต่างจังหวัด กำแพงก็แสนเก่า แต่ มี ข้าว ขาว ๆ หอมกรุ่น บนกำแพง ข้าวหอมมะลิ ซะด้วย กลิ่นหอมกระจายเลย ทำบุญกับพระ ทำทานกับนก เป็นวิถีคนโบราณ ที่หาดูได้ยาก ที่เราเคย ประสบ พบเจอมา ทุกเช้า และ ทุกเช้า .....

[มดเอ๊กซ]

ร่างมังกรสูงส่ง
กระจัด กระจาย เหลือเพียงหาง
เศษโอ่งมังกรแตก

-ไฮกุ -

* #ไฮกุ ปี 58 เดินเล่นอยู่ ริมถนน ข้างทางพบ ชิ้นส่วน เศษโอ่งแตก เป็นโอ่งมังกร ชิ้นเดียว เป็นลวดลายหางมังกร ส่วน หัว ตัว ตา เกล็ด หนวด ส่วนอื่น หาไม่เจอ มันมาได้อย่างไร จาก มังกรสวรรค์ผู้สูงส่ง เหลือเพียง หางมังกรโดดเดี่ยว โอ่งมังกรราชบุรี ( ไม่ได้ถ่ายรูปไว้ มันอยู่ใน ความทรงจำ รูป ประกอบหายาก เลยเอามาลง เท่าที่หาเจอ )

[มดเอ๊กซ]

ดั่งการกำเนิดใหม่
กลางเศษซากตึกพังทลาย
ผีเสื้อขยับปีก

-ไฮกุ-

* #ไฮกุ ปี 58 เดินเข้าไปในตลาด ๆ ผ่าน ซากตึกที่โดนทุบ เศษ อิฐ หิน ทราย เหล็กงอ ๆ ปูนเก่า ๆ กระจายเกลื่อน และ ในซากตึกนั้น เห็น ผีเสื้อตัวหนึ่ง สีขาว ขยับปีก เกาะอยู่ ท่ามกลาง เศษซาก เหล่านั้น .....

[มดเอ๊กซ]

เหนือปูนแข็งกระด้าง
ดอกหญ้างอกงามใต้ทางด่วน
อาบอรุณยามเช้า

-ไฮกุ -

* #ไฮกุ ปี 58 หน้าหนาว นั่งรถแทกซี่ ไปธุระ ตอนเช้า ๆ  อยู่ใต้ทางด่วน มองพื้นปูน ทีปูไปด้วย อิฐ รูปตัวหนอน ตามช่อง ตามรอยต่อ ของอิฐ จะมี วัชพืช ต้นหญ้า ขึ้นแซม แทงต้นออกมา หลายต้น แต่ละต้นเต็มไปด้วยดอกเล็ก ๆ เรียกว่า ดอกหญ้า แสงแดดยามเช้า จาก ช่องทางด่วน ส่องสว่าง อาบไล้ ไปทั่ว ดอกหญ้า เหล่านั้น ตำนานเล็ก ๆ บนพื้นคอนกรีต เพลงใครหว่า เรียก ดอกหญ้า ใน ป่าปูน จบแหละ .......

[มดเอ๊กซ]

อาหารปลาหลากสี
ยืนรอเรือด่วน ริมท่าน้ำ
แว่ว เพลง สุรพล

-ไฮกุ-

* #ไฮกุ ปี 58 รอเรือ ท่ามกลาง ถุงอาหารปลาหลากสี วางเรียงราย ไปทั่ว ศาลาริมน้ำ นั่นแหละ วางไว้ขาย ให้คนเอาไป โปรย ให้ปลาสวายกิน ทำบุญน่ะ สาธุ เรายืนรอเรืออยู่ แว่วเสียงเพลง ลูกทุ่ง สุรพล สมบัติเจริญ ดังกระหึ่มไปทั่วศาลา หาทีมาไม่ได้ มีเท่านี่แหละ ที่มาของ ไฮกุฉัน บทนี้ อิ อิ อิ ....

[มดเอ๊กซ]

สะพานข้ามก้อนหิน
จากก้านไม้กวาดทางมะพร้าว
ขบวนมดเดินไต่

-ไฮกุ-

#ไฮกุ มดหลายตัว มันไต่ ตามก้านไม้กวาดทางมะพร้าว เก่า ๆ หัก ๆ ก้านหนึ่ง ซึ่ง พาดอยู่ระหว่าง หินทั้งสอง ดู ๆ แล้ว เหมือนมันกำลัง ข้ามสะพาน โดยมีหินเป็นภูเขา เหตุการณ์ สุดจะ ธรรมดา เล็ก ๆ ง่าย ๆ ตามทาง แค่นี่แหละ .

[มดเอ๊กซ]

คางคกหน้าสลอน
ตามขั้นบันได ไฟสว่าง
รอแมลงเล่นไฟ

* #ไฮกุ ปี 57 ตอนเย็น ๆ ไม่ก็ ตอนดึก ๆ ตรงบันใดวัด เคยสงสัย ว่าทำไป คงคก เยอะจัง เหมือนมันมาชุมนุม ทำอะไร หว่า เวลาเดินต้องคอยระวัง อาจเหยียบมัน แบนได้ ตอนหลัง อ๋อ ๆๆ เข้าใจแล้ว เว้ยยย โง่ตั้งนาน เป็นหลักการ ทางวิทยาศาสตร์ ตรงบันได มีไฟส่อง ๆ แมลงมันมาเล่นไฟเยอะ คางคก มันก็เลย ยกขะโหยง มารุมกินแมลง เรียกว่า โต๊ะจีน หรือ บุปเฟ่ คางคก ก็ได้ ยิ่งหน้าฝน น่ะ มากันเป็นสิบ ๆ ตัว อึ๊ยยยยย .....

[มดเอ๊กซ]

สายฝน ฤดูหนาว
ละลายน้ำตาล ไม่มีเหลือ
หลังโรยให้มดกิน

-ไฮกุ-

* #ไฮกุ ปี 58 เดินไปพบว่า น้ำตาลหาย มดหาย มีแต่ ความว่างเปล่า นิสัยเรา อย่างหนึ่ง เศษ น้ำตาล ขนม ของเหลือ ถุงนิดๆ ก้นหน่อย ๆ เราจะเก็บ คนทั่วไป จะทิ้ง อย่าง น้ำตาลจิ้ม ผลไม้ เหลือ ๆ เราชอบ แอบ ไป เท ตามโคนไม้ และ ตามดิน โรย ๆๆ ทิ้ง ๆ ไว้ ให้มด แมลง มันกิน ประจำ เลย

ช่วงนั้น เราเข้าวัดบ่อย กินหนมเสร็จแล้ว เวลาหนมเหลือ ไม่ทิ้ง ขยะนะ เราจะแอบ บี้ ขนม เป็นชิ้น เล็ก แล้ว เอาไปวาง เงียบ ๆ ตาม โคนไม้ ตามพื้นดิน วันนั้น กินหนม ไรหว่า ไม่ทราบ มันเหลือน้ำตาลทราย ถุงน้อย

เลย เอาไป โรย โปรย ให้ มดกิน กลางแจ้ง บนดิน หน้าหนาว สักพัก มดมากิน เราแอบมอง มดมัน เรามีความสุข แม้มันจะ น้อย ๆ สำหรับเรา แต่ ใหญ่ ๆ สำหรับ เขา มดน่ะ โลกของมด โลกของสัตว์ มันช่างมีความสุข ....โอ้ววว กองน้ำตาล มากมาย กินได้เป็น อาทิตย์ เดินไปดู เฮ่ย กรี๊ดดดดด มดกิน เพียบเลย ยืนดู ชุ่มจิต เย็นใจ สบายจัง สักพัก แล้วกลับ

วันนั้นแหละ อยู่ ๆ ฝนหลงฤดู มาเฉยเลย มันตก อ่ะ วันรุ่งขึ้น เราไปดู ที่ ที่ เรา ทิ้งน้ำตาล ให้เป็นทาน ไว้ ตรงนั้น หายหมด ทั้งมด และ น้ำตาล สายฝน ชะล้าง เมื่อ คืนนี้ ไปหมดแล้ว เหลือแต่ ดินเปล่า ๆ ว่าง ๆ โหวง ๆ เหมือน ไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น

...... เรารู้สึกว่า เฮ่ย มาแล้ว ภายในเรามาแล้ว จึง รีบคว้า สมุด มาจด ทันที ไฮกุ เลยเกิด......เง่อ ๆๆๆๆๆ จบ

เขียนจาก ปรากฎการณ์ รอบกาย รูป นาม อะไร เล็ก ๆ ไกล้ ๆ ง่าย ๆ หรือ ไอ้ที่เราประทับใจ แม้ จะสามัญ ติดดิน ก็ตาม บางบท ก็ ขำ ๆ แล้วเขียน อ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ อย่าง มดไต่ ขนหน้าแข้ง ฮ่วย โต๊ะ จาย โหมะ เยย คัน ๆ จั๊ก กะ จี้ เปิดออกมา อ้าว มดเว้ย เฮ่ย

... มีบท แมงมุม โหนใย ตรงปลายนิ้วก้อย ของเรา ตอนปอกเปลือกส้มด้วย ว่าง ๆ จะเอามา ให้อ่าน จ้า

[มดเอ๊กซ]

พรมเขียวกำมะหยี่
เกิดจากมอสตะไคร่หน้าฝน
พื้นปูน เดิน นุ่ม นิ่ม

-ไฮกุ-

* #ไฮกุ ปี 58 ปลายฝน ต้นหนาว อากาศกำลังดี เช้า ๆ กวาดลานวัด ลึกไปถึง ข้างกำแพงโบราณ ริมน้ำ ในดงไม้ร่มครึ้ม ช่วงนั้น ฝนตก เป็นระยะ วัน เว้น วัน ทำให้ อากาศกำลังดี ทั่วลานวัด พื้นปูน มี พืชจำพวก มอสตะไคร่ ขึ้นเต็มไปหมด เหยียบไป กวาดไป นุ่มเท้าจังเลย ความกระด้างหายไป เหมือน มีใครเอา ผืนพรมกำมะหยี่ นุ่ม ๆ สีเขียว มาปูทั่วลานวัด กลางดงไม้ ความนุ่มของมัน น้อง ๆ มอสตะไคร่ ที่ ดอยอินทนนท์ เลยล่ะ สัมผัสแล้วอยากนั่ง อยากนอนหนุน กลิ่งตัวไปมา บน ผืนพรมธรรมชาติ เหล่านั้น ฮ่า ๆๆๆ จบ.....

[มดเอ๊กซ]

กระดิ่งลมรูปแมว
แขวนโดดเดี่ยวอยู่นอกหน้าต่าง
มันไม่ร้อง เหมียว เหมียว

- ไฮกุ -

* #ไฮกุ เคยเขียนไว้ ปี 55 เขียนอีกที เมื่อกี้ ทางแชท fb เลยก๊อปมาแปะ เหมือนเด็กเขียน มีแบบ ตรง ๆ เหมือน กบของบาโช ด้วย คือ ให้เด็กเขียน เด็กเขียนง่าย ๆ และ มีจินตนาการมากมาย นอกกรอบ โดย ธรรมชาติ อยู่แล้ว อ่านของเด็ก คุณ จะ อึ้ง ทึ้ง ตะลึง เงิบ ขนลุก เลย คำง่าย ๆ ตรง ๆ คนอ่านจะสัมผัสง่าย แต่ บางที คำศัพท์ คำสูง ๆ มันมา บดบังเสน่ห์ ของ ไฮกุ น่ะ ศัพท์ยาก ๆ คำสูง ๆ เหมือนมันจะมาเคลือบ อาบ ฉาบ ทา จนเกินไป เหมือน เดินเลี้ยว ซ้าย เลี้ยวขวา เดินอ้อมโลก ไม่ถึงบ้านซักที ไม่ก็ ถึงบ้านช้า สู้ตรง ๆ เดินตรง ๆ เข้าบ้านเลย ไม่ได้ .....ความเก่ง ความแก่วัด ความมีอายุ ความเป็นเซียน บางทีก็ บดบัง แก่นสารของไฮกุ ต้องถอนทุบทำลาย ทิ้ง(บ้าง) มา วิ่งเล่น แบบ เด็ก ๆ ใน ถ้อยคำ กันเถิด แล้ว จะค้นพบ

สู่ ความเป็นเด็ก ความธรรมดา สามัญ ทั่วไป พื้น ๆ ง่าย ๆ ดาด ๆ เหมือน ไฮกุ มันสอนอะไร บางอย่าง ปรัชญา วิถีตะวันออก เช่น เต๋า พุทธ เซน และ จิตวิญญาณเก่าแก่ วิถีพื้นบ้าน ท้องถิ่น ที่โลก คนยุคใหม่ ได้หลงลืมไป

......ข้าว ไข่เจียว น้ำเปล่า บา่งที มันอร่อยกว่า โต๊ะจีน ที่เต็มไปด้วย อาหารเลิศรส ประชันกัน

น้ำเปล่า กับ น้ำหวาน น้ำหวาน เรากิน แป้บเดียว เราเบื่อ เราเอียน เราเลี่ยน ความเป็นรส น่ะ แต่ น้ำเปล่า เรากินทุกวัน ปกติ จืด ๆ ชืด ๆ ความไม่มีอะไร ไร้รส แต่ ทำไมไม่เบื่อ ล่ะ ดื่มทุกวัน ปกติ สามัญ ไกล้ ๆ แต่เรามองข้ามไป เหมือนลมหายใจ อยู่ไกล้สุด สำคัญ สามัญ แต่เราไม่ทันสังเกตุ

โอ๋ย โหย๋ ๆๆๆ ประมาณนี้ ......ไกล ๆ ปีนขุนเขา แสวงหา พลิกฟ้า คว่ำดิน มันเหนื่อยจัง ไกล้ ๆ สำคัญนัก แต่ เรากลับหลงลืม.......