มันเป็นเช่นนี้...

[ฐิตา]

ก่อนบรรลุธรรม...ผ่าฟืน...ตักน้ำ
หลังบรรลุธรรม..ผ่าฟืน..ตักน้ำ
.......เซน.......
โดย: สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา




จงพักผ่อนและไม่ต้องทำอะไร ต่อให้
เจ้าคนป่า นัยน์ตาสีฟ้าผู้นั้น(ท่านโพธิธรรม)มาที่นี่ เดี๋ยวนี้
ท่านก็สอนไม่ให้พวกเจ้าทำอะไรเช่นกัน
สวมเสื้อผ้า กินข้าว ขี้ แค่นั้น
...ไม่ต้องกลัว วงจรการเกิดการตาย
...ไม่ต้องกลัวการกลับชาติไปเกิดใหม่
...ไม่มีนิพพานต้องไปถึง ไม่มีธรรมต้องบรรลุ
แค่ทำตัวเป็นคนธรรมดา
........เสียะเฟิงอี้ชุน เจ้าอาวาสวัดเซน......
โดย: Devilgirl Suratthani



เรื่องกรรม นี้ ส่วนมากยังไม่เข้าใจ หรือเข้าใจไม่ตรงตามที่เป็นจริง
ของหลักพุทธศาสนา คือรู้กันแต่ว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว
อันเป็นคำสอนของศาสนาทั่วไป
เพราะเรื่องกรรมของพระพุทธศาสนานั้น............
ได้กล่าวถึงกรรม (การกระทำ) ที่จะให้สิ้นกรรมอีกด้วย

กล่าวคือ ให้สิ้นไปทั้งกรรมดี และกรรมชั่ว เพื่อไม่ต้องเป็นไป
ตามอำนาจของกรรมดี กรรมชั่ว เลยกลายเป็นการ
อยู่เหนือกรรม
ไม่ต้องหวั่นไหว หรือเป็นทุกข์ เพราะดีเพราะชั่ว คือเป็น..
..พระนิพพาน (สภาพแห่งความหมดทุกข์โดยสิ้นเชิง) นั่นเอง
คำว่า...กรรม...นี้ จะต้องเป็นการกระทำด้วยเจตนา
ด้วยกาย หรือวาจา หรือใจ ถ้าไม่มีเจตนาก็ถือว่าเป็นเพียง...กิริยา...
และไม่มีผลว่าจะเป็นบาป หรือเป็นบุญ
หากจะมีผลอะไรเกิดขึ้นมา ก็เรียกว่าเป็น...ปฏิกิริยา...
ไม่ใช่...วิบาก...(ซึ่งแปลว่า ผลของกรรม)

ฉะนั้น การกระทำใดๆ ของพระอรหันต์ หรือ ของพระพุทธเจ้า จึงไม่เรียกว่า กรรม...
แต่เรียกว่า...กิริยา
"มีแต่การกระทำ แต่ไม่มีผู้กระทำ กรรมก็กลายเป็นกริยา"
โดย: Devilgirl Suratthani




เห็นตถตา – เห็นธรรม
ตถตานี้สำคัญมาก ถ้าเห็นแล้วปุถุชนก็จะกลายเป็นพระอริยเจ้า
เพราะถ้าเห็นแล้วก็จะไม่ยึดมั่นถือมั่นสิ่งใด ๆ ในโลก
โดยความเป็นตัวตน หรือโดยความเป็นตัวกู-ของกู ก็เพราะเขาไม่เห็นความ
ความเป็นเช่นนั้นเองของสิ่งนั้น ๆ เพราะเขาไม่รู้ หรือโง่เขลาต่อสิ่งนั้น ๆ
จึงไปยึดเอาเป็นสิ่งที่น่ารัก มีความรัก และโกรธในสิ่งที่ชวนให้โกรธ
เกลียดในสิ่งที่ชวนให้เกลียด กลัวในสิ่งที่ชวนให้กลัว แล้วก็เป็นทุกข์เอง

ถ้าเห็นว่า โอ้..ทุกอย่างมันเป็นเช่นนั้นเองตามแบบของมันเอง
มันก็จะไม่ยึดถือ คือจะไม่หลงรัก ไม่หลงโกรธ ไม่หลงเกลียด ไม่หลงกลัว
นั่นแหละคือมันไม่เกิดกิเลสอย่างใดอย่างหนึ่ง
มันไม่เกิดความโลภ ความโกรธ ความหลงเพราะสิ่งนั้น ๆ
เพราะเห็นความเป็นเช่นนั้นเองของสิ่งนั้น ๆ ซึ่งเป็นของธรรมชาติ
คนบ้าเท่านั้นที่จะยึดเอาของธรรมชาติมาเป็นของกู
มันเป็นการปล้นเอาธรรมชาติมาเป็นของกู ปล้นกันปล้นซึ่งหน้า
เอาธรรมชาติมาเป็นของกู เพราะไม่เห็นตามที่เป็นจริงว่า
เป็นของธรรมชาติ คือเป็นเช่นนั้นเอง / โดย: Devilgirl Suratthani




มีกิจการงานอะไรก็ทำของตนไป จะมีอะไรก็มีได้
แต่อย่าไปยึดมั่นถือมั่นว่า
เป็นตัวตนหรือของตน อย่างนี้ก็เป็น  การอยู่เหนือกรรม
ส่วนปัญหาที่ว่าจะทำ กรรมเก่า ให้หมดไปได้อย่างไรนั้น
ก็ขอตอบว่า เมื่อเราปฏิบัติตามคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าแล้ว ...
ก็จะไม่มีความรู้สึกว่ามีตัวตน
ที่จะออกไปรับว่า นั่น เป็นกรรมเก่าของเรา
นี่.. เป็นผล... กรรมเก่าของเรา
พร้อมๆไปกับการ ไม่รับผลกรรมใหม่
ว่าเป็นของเราด้วย
โดยถือหลักว่ามันเป็นไปตามกฎ
มันไม่ใช่เรื่องตัวเรา หรือไม่รับเอาเป็นของเรา...
...................ท่านพุทธทาส......
โดย: Devilgirl Suratthani




Credit by  >>> F/B สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา
นำมาแบ่งปันโดย >>> Isara Tong >> F/B กลุ่ม ธรรมดีที่น่าทำ

[ฐิตา]

“พระพุทธเจ้าทรงประทับอยู่ในจิตใจของทุกคน” คือเราทุกคนนั้น
จะมีพระพุทธเจ้าประทับอยู่ในจิตใจด้วยกันทุกคน
แต่เพราะอวิชชาหรือความโง่ไม่รู้จริงได้ปิดบังพระองค์ไว้ จึงทำให้เราไม่สามารถ
พบพระพุทธองค์ได้ ถ้าเราจะกำจัดอวิชชาให้ออกไปจากจิตได้
เราก็จะพบพระพุทธองค์ที่ทรงประทับอยู่เบื้องหลังความโง่ของเรานี่เอง

พระพุทธเจ้านั้นก็คือสภาวะที่รู้ ตื่น เบิกบาน ซึ่งรู้ก็คือรู้แจ้ง
ในเรื่องทุกข์และการดับทุกข์ ตื่นก็คือตื่นจากความโง่หรือความไม่รู้
ส่วนเบิกบานก็คือสดชื่นไม่มีทุกข์ ทุกคนสามารถพบกับ
สภาวะของพุทธะนี้ได้ถ้าสามารถกำจัดความโง่ออกไปจากจิตได้
ส่วนพระพุทธเจ้าจากตำรา หรือจากคนอื่นว่ามานั้นยังไม่ใช่พระพุทธเจ้าแท้
และไม่เป็นสันทิฏฐิโก(พึงเห็นได้ด้วยตนเอง)
""""""""""""""""""""""""""
รู้อะไร หรือจะสู้ รู้สึกตัว ... ผมป่าวโม้น๊า อิ อิ
โดย: สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา

โดย: สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา




Live joyfully in this world...
Don t apply ''My own '' to anything!!!
โดย: Devilgirl Suratthani




มีสิ่งอยู่สิ่งหนึ่ง สร้างทุกอย่าง กำหนดความเป็นไป
ของทุกอย่าง และทำลายทุกอย่างได้
สิ่งๆนั้นคือ "เหตุ กับ ปัจจัย"
อิทัปปัจจยตา คือ กฏที่กล่าวว่า "เพราะมีสิ่งนี้ เป็นเหตุปัจจัย สิ่งนี้จึงมี"
เช่น มีสสารตัวนั้นตัวนี้ พลังงานตัวนั้นตัวนี้ ทำให้เกิดวัตถุตัวนั้นตัวนี้ ฯลฯ



กฏนี้ครอบคลุมทุกสรรพสิ่งในจักรวาล ไม่แบ่งแยกว่าศาสนาไหน
การเกิดขึ้นของจักรวาล การเกิดขึ้นของทุกสรรพสิ่งในจักรวาล
เช่นโลก เช่นดาวเคราะห์ สสาร ธาตุต่างๆ
หรือแม้กระทั่ง จิตใจ ก็ล้วนแล้วแต่เป็นไปตามกฏอิทัปปัจจยตา

อิทัปปัจจยตาในที่นี้ จะหมายถึง พระเจ้าในศาสนาคริสต์ก็ได้
จะหมายถึง "อสังขตธรรม"ในพุทธศาสนาก็ได้
จะหมายถึง พระตรีมูรติ ก็ได้ คือเป็นทั้งผู้สร้างทุกสิ่งทุกอย่าง
เป็นผุ้กำหนดทุกสิ่งทุกอย่าง เป็นผู้ทำลายได้ทุกสิ่งทุกอย่าง
โดย: Devilgirl Suratthani




เดินไปสุดทางแล้ว กลับเหลียวหา "ผู้เดิน"
หามีไม่
.....แบกอุปาทาน แล้วปรุงแต่งว่า
กำลังเดินทาง...
ก็ไม่สุดทางสักที
สลัด..โยนอุปาทานทิ้ง วันใด
วันนั้นก็พบ....ปลายทาง
โดย: สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา




ถ้าคิดว่า.. ตัวเอง ไม่เอาอะไรแล้ว ตัวเอง..
ปล่อยวางได้แล้ว
ตัวเองไม่ยึดมั่นถือมั่นแล้ว นี่คือ"มิจฉาญาน"
เพราะยังมีความคิดว่าตนปฎิบัติ ตนหลุดพ้น
ก็ยังอยู่ใน ภาวะ การมีอยู่
เมื่อยังมีตนอยู่ ก็ต้องมี การมาการไป
หากแต่ที่สุดแห่งพรหมจรรย์นั้น ไม่มีการมาการไป
พระอรหันต์ทั้งหลาย ท่านไปกันแล้วก็จริง
แต่.......ไปน่ะไป แต่ไม่ได้ไปต่อ
โดย: สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา



Credit by  >>> F/B สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา
นำมาแบ่งปันโดย >>> Isara Tong >> F/B กลุ่ม ธรรมดีที่น่าทำ

[ฐิตา]

พระอานนท์ได้กราบเรียนถามพระมหากัสสปะขึ้นว่า “พระพุทธะได้มอบจีวรทองให้แก่ท่าน เป็นเครื่องหมายของการเป็นทายาททางธรรม , แล้วมีอะไรอีกไหม ที่พระพุทธะได้มอบให้แก่ท่านอีก ?”

“อานนท์” พระมหากัสสปะกล่าวเรียกขึ้น
“ครับ , หลวงพี่.” พระอานนท์ขานรับ
“เอาเสาธงที่ประตูลงมาเสีย.” พระมหากัสสปะกล่าวขึ้น

(เสาธงเป็นเครื่องหมายของการแสดงธรรม เพราะที่ใดมีการแสดงธรรม
ก็จะมีการชักธงขึ้นไว้ให้เป็นที่สังเกตเห็นได้จากระยะทางไกล)

ที่มา : ประตูที่ไร้ประตู - สำนักพิมพ์สายน้ำ
แปลและรวบรวมโดย : ท่านละเอียด ศิลาน้อย

วัชรสูตรฉบับนี้ แต่เดิมได้รวมอยู่ในผูกที่ 577 ของมหาปรัชญาสูตร ซึ่งนักปราชน์ในอดีตต่างวิจารณ์พระสูตรเล่มนี้ว่ามีค่าดั่งคัมภีร์หลุนหยวี่ของสำนักขงจื่อ ซึ่งแม้ตัวอักษรจะมีจำกัด แต่ก็มีนัยอันมหัศจรรย์ที่มิอาจกล่าวให้สิ้นได้ด้วยอักษรเหล่านั้นเลย พระตถาคตทรงเทศนามหาปรัชญาสูตรเป็นจำนวนทั้งสิ้น 600 ผูก โดยได้แบ่งวาระการเทศนาเป็นจำนวน 16 ครั้งใน 4 สถานที่ และวัชรสูตรฉบับนี้พระพุทธองค์ได้ทรงเทศนาไว้เมื่อครั้งประชุมธรรมครั้งที่ 9 ที่ได้จัดขึ้น ณ เชตวันมหาวิหาร อันเป็นวิหารธรรมที่ตั้งอยู่ทางตอนใต้ของเมืองสาวัตถีที่อยู่ทางภาคกลางในประเทศอินเดียนั่นเอง

3. ศาสตร์แท้
พระพุทธองค์ตรัสแก่สุภูติว่า "เหล่าเวไนยสัตว์ มหาสัตว์ ควรสยบใจเช่นนี้ สรรพสัตว์ทั้งหลาย ไม่ว่าจะเกิดจากอัณฑชะก็ดี เกิดจากชลาพุชะก็ดี เกิดจากสังเสทชะก็ดี เกิดจากอุปปติกะก็ดี หรือจักมีรูปก็ดี ไม่มีรูปก็ดี มีสัญญาหรือไ้ร้ (สิ้น) สัญญาก็ดี หรือจักมิมีสัญญาหรือมิไร้ (สิ้น) สัญญาก็ดี เราล้วนชักนำเข้าสู่อนุปาทิเสสนิพพานและขจัดฉุดฃ่วย ด้วยการขจัดฉุดช่วยสรรพสัตว์ที่จำนวนมิอาจประมาณนับได้นี้ ความจริงแล้วหาได้มีสรรพสัตว์ใด ๆ ได้รับการขจัดฉุดช่วยเลย เพราะเหตุใด ? สุภูติ ! หากพระโพธิสัตว์มีอาตมะลักษณะ บุคคละลักษณะ สัตวะลักษณะ ชีวะลักษณะแล้ว ก็จะมิใช่พระโพธิสัตว์ ?

4. สังขาร (ดำเนิน) แยบยล ไร้ดำรง
"อนึ่ง สุภูติ ! ในธรรมนั้น พระโพธิสัตว์ควรบริจากทานโดยไร้ดำรงกล่าวคือ จักบริจาคทานโดยไร้ดำรงในรูป ไร้ดำรงในเสียง กลิ่น รส สัมผัส และธรรมารมณ์ สุภูติ ! พระโพธิสัตว์ควรบริจาคทานเช่นนี้ โดยไร้ดำรงในลักษณะ เพราะเหตุใด ? หากพระโพธิสัตว์ไร้ดำรงในลักษณะบริจาคทาน บุญวาสนาที่ได้รับก้จักมิอาจคิดคำนวนได้เลย สุภูติ ! ในความหมายนี้เป็นเช่นไร ? ทิศบูรพาอันว่างเปล่าสามารถคะเนได้หรือไม่ ?" "ไม่แล ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า ! " "สุภูติ ! ทิศทักษิณ ปัจฉิม อุดร ตลอดจนความว่างเปล่าในบนล่างสารทิศสามารถคะเนได้หรือไม่ ?" "ไม่แล ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า !" "สุภูติ ! พระโพธิสัตว์ไร้ดำรงในลักษณะบริจาคทาน บุญวาสนาที่ได้ย่อมไม่อาจคะเนได้ดุจกัน สุภูติ ! พระโพธิสัตว์พึงดำรงตามคำสอนเช่นนี้แล"

5. ดั่งแท้ เห็นจริง
"สุภูติ ! ในความหมายนี้เป็นเช่นไร ? สามารถอาศัยกายลักษณะเห็นตถาคตได้หรือไม่ ? "ไม่แล ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า ! ไม่สามารถอาศัยกายลักษณะเห็นตถาคตได้ เพราะเหตุใด ? กายลักษณะที่พระตถาคตได้ตรัส มิใช่กายลักษณะ" พระสุคตตรัสแก่สุภูติว่า "ลักษณะที่มีอยู่ทั้งหลายล้วนเป็นมายา หากเห็นเหล่าลักษณะมิใช่ลักษณะ ก็จะเห็นตถาคต"

6. ศรัทธาเที่ยงตรง ยากจะมี
สุภูติทูลถามพระพุทธองค์ว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ! ยังจักจะมีเหล่าเวไนยสัตว์ที่ได้สดับพระธรรมบรรยายฉะนี้ แล้วบังเกิดศรัทธาอันเที่ยงแท้หรือไม่ ?" พระพุทธองค์ตรัสตอบสุภูติว่า "อย่าได้กล่าวเช่นนั้น หลังจากตถาคตดับขันธ์ปรินิพพาน หลัง 500 ปี มีผู้ถือศีลบำเพ็ญบุญที่อาศัยพระธรรมนี้ จนสามารถเกิดใจศรัทธา และถือสิ่งนี้เป็นจริง ควรรู้ว่าคน ๆ นี้ ไม่เพียงแต่ปลูกฝังกุศลมูลเฉพาะ 1 พุทธะ 2 พุทธะ, 3,4,5 พระพุทธะเท่านั้น หากแต่เขาได้ปลูกฝังกุศลมูลต่อพระำพุทธะอันมิอาจประมาณได้เลย และเมื่อเขาได้สดับพระธรรมดังกล่าว กระทั่งเกิดศรัทธาบริสุทธิ์ สุภูติ ! ตถาคตนั้นรู้หมด เห็นหมด คือ เหล่าเวไนยสัตว์ที่ยึดธรรมฉันนี้ จักได้รับบุญวาสนาอันไร้ขอบเขต เพราะเหตุใด ? เป็นเพราะเหล่าเวไนยสัตว์ฉันนี้จะไม่กลับไปมี อาตมะลักษณะ บุคคละลักษณะ สัตวะลักษณะ ชีวะลักษณะ ไร้ธรรมลักษณะ อีกทั้งไร้อธรรมลักษณะ เพราะเหตุใด ? เพราะเหล่าเวไนยสัตว์ฉันนี้ หากใจเกิดติดในลัดษณะ ก็คือติดยึดใน อาตมะ บุคคละ สัตวะ และชีวะลักษณะ หากติดในธรรมลักษณะ ก็คือ ติดยึดใน อาตมะ บุคคละ สัตวะ และชีวะลักษณะ เพราะเหตุใด หากติดในอธรรมลักษณะ ก็คือ ติดยึดในอาตมะ บุคคละ สัตวะ และชีวะลักษณะ ฉะนั้นจึงไม่ควรติคยึดในธรรม ไม่ควรติดยึดในอธรรม ด้วยความหมายเช่นนี้ ตถาคตมักกล่าวเป็นเสมอว่า ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย พึงรู้ว่าธรรมที่เราแดสง อุปมาดั่งแพ แม้แต่ธรรมยังต้องละ นับประสาอะไรกับอธรรมเล่า"

7. ไร้รับ ไร้วาจา
"สุภูติ ! ในความหมายนี้เป็นเช่นไร ? ตถาคตได้อนุตตรสัมมาสัมโพธิฤา ? ตถาคตได้แสดงธรรมฤา ?" สุภูติตอบว่า "ตามความเข้าใจในความหมายที่พระองค์ตรัสของข้าพระองค์นั้นคือ ไม่มีธรรมที่แน่นอน ที่ชื่อว่าอนุตตรสัมมาสัมโพธิ และไม่มีธรรมที่แน่นอนที่ตถาคตได้แสดง เพราะเหตุใด ? ธรรมที่ตถาคตได้แสดงเทศนา ล้วนมิอาจยึด มิควรกล่าว ไม่ใช่ธรรม ไม่ใช่อธรรม ทั้งนี้เพราะเหตุใด ? เมธีอริยะทั้งหลาย ล้วนเนื่องด้วยอสังขตธรรมและเกิดความแตกต่าง"

8. อาศัยธรรม ก่อเกิด
"สุภูติ ! ในความหมายนี้เป็นเช่นไร ? ถ้าหากบุคคลนำสัปตรัตนะปูทั่วมหาตรีสหัสโลกธาตุ เพื่อใช้บริจาคทาน บุญวาสนาที่ได้รับของบุคคลนี้นับว่ามากมายหรือไม่ ? " สุภูติทูลตอบว่า "มากมายยิ่งนัก ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า ! เพราะเหตุใด ? บุญวาสนานี้ แท้จริงไร้แก่นแท้ของบุญวาสนา ดังนั้นตถาคตตรัสว่า บุญวาสนามากมาย" "แต่หากได้มีบุคคลสนองรับตามในพระสูตรนี้ ที่สุดแม้เพียงโศลกแค่ 4 บาท และประกาศสาธยายกับคนอื่น บุญนี้ยังมากมายเหนือกว่าบุญชนิดแรก เพราะเหตุใด ? สุภูติ ! พระพุทธะทั้งปวง อีกทั้งเหล่าพระพุทธอนุตตรสัมมาสัมโพธิธรรมทั้งหลาย ล้วนเกิดจากพระสูตรนี้ สุภูติ ! สิ่งที่เรียกว่าพุทธธรรมนั้น แท้จริงมิใช่พุทธธรรม"

9. ไร้แม้หนึ่งลักษณะ
"สุภูติ ! ในความหมายนี้เป็นเช่นไร ? พระโสดาบันจะสามารถมนสิการว่า ตนได้บรรลุโสดาปัตติผลได้ฤา ?" สุภูติทูลตอบว่า "ไม่แล ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า ! เพราะเหตุใด ? พระโสดาบันนามว่าเข้าสู่กระแส แต่ไม่ได้มีการเข้า การไม่เข้าสู่ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ธรรมารมณ์ จึงได้ชื่อว่าพระโสดาบัน" "สุภูติ ! ในความหมายนี้เป็นเช่นไร ? พระสกทาคามีจะสามารถมนสิการว่า ตนได้บรรลุสกทาคามิผลได้ฤา ?" สุภูติตอบว่า "ไม่แล ขัาแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า ! เพราะเหตุใด ? พระสกทาคสมีมีนามว่าไปมาหนึ่งครั้ง แต่โดยความจริงไม่มีการไปมาหนึ่งครั้ง จึงได้ชื่อว่าพระสกทาคามี" "สุภูติ ! ในความหมายนี้เป็นเช่นไร ? พระอนาคามีจะสามารถมนสิการว่า ตนได้บรรลุอนาคามิผลได้ฤา ?" สุภูติทูลตอบว่า "ไม่แล ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า ! เพราะเหตุใด ? พระอนาคามีนามว่าไม่มา แต่โดยความจริงไม่มีการไม่มา จึงได้ชื่อว่าพระอนาคามี" "สุภูติ ! ในความหมายนี้เป็นเช่นไร ? พระอรหันต์จะสามารถมนสิการว่า ตนได้บรรลุอรหัตตมรรคได้ฤา ?" สุภูติตอบว่า "ไม่แล ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า ! เพราะเหตุใด ? โดยความจริงแล้วไม่มีธรรมที่เรียกว่าพระอรหันต์ ขัาแต่พระสุคต ! หากพระอรหันต์ได้มนสิการว่า ตนได้บรรลุอรหัตตมรรค ก็คือติดใน อาตมะ บุคคละ สัตวะ ชีวะลักษณะ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ! พระองค์ตรัสว่า ข้าพระองค์ได้บรรลุอารัณยิกในสมาธิ เป็นที่หนึ่งในกลุ่มคน เป็นพระอรหันต์องค์แรกที่ได้พ้นจากกิเลส ข้าแต่พระองค์ผู้ควรบูชา ! ข้าพระองค์ไม่นมสิการเช่นนี้ว่า ข้าพระองค์ก็คือพระอรหันต์ผู้พ้นจากกิเลส ข้าแต่พระสุคต ! หากข้าพระองค์ได้มนสิการเช่นนี้ว่า ข้าพระองค์ได้บรรลุอรหัตตมรรค พระองค์ก็จะไม่ตรัสว่า สุภูติคือผู้ยินดีในอารัณยิกปฏิปทา แต่เนื่องด้วยความจริงแล้วสุภูติไร้ซึ่งปฏิปทาจึงได้ชื่อว่า สุภูติคือผู้ยินดีในอารัณยิกปฏิปทา"


Credit by  >>> F/B สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา
นำมาแบ่งปันโดย >>> Isara Tong >> F/B กลุ่ม ธรรมดีที่น่าทำ

[ฐิตา]

                 

เธอเคยบริสุทธิ์ เธอยังจำได้ไหม เธอเคยเป็นทารกไหม เธอเคยเป็นเด็กไหม เธอเคยละเล่นไหม ตอนนั้นเธอรู้สึกอะไร ตอนนั้นเธอรู้สึกอย่างไร เธอมีความสุขที่ไม่อาจจะบอกกล่าวผู้ใหญ่คนใดฟังแล้วเข้าใจได้เลย พวกผู้ใหญ่เหล่านี้คือเธอเมื่อเติบโต เพราะเหตุใดเขาเคยเป็นเด็กทุกคนแต่ไม่เข้าใจเด็กเลย เพราะพวกเขาไม่รู้จักความบริสุทธิ์อีกแล้ว พวกเขาแปดเปื้อนเหมือนผ้าขี้ริ้วที่เอาให้ใช้ทำความสะอาด มันจะไม่มีวันขาวขึ้น หัวใจผู้ใหญ่เหล่านั้นมืดมนสกปรก และบางครั้งก็เลวร้ายด้วย ทุกครั้งพวกเขาจะทำร้ายความบริสุทธิ์ของเด็กด้วยคำว่าเหตุผล

โอ เจ้าเหตุผลนี้ละเราถึงต้องเจ็บปวด สิ่งที่ทำไม่ได้ สิ่งที่ต้องทำ สิ่งที่ควรทำก็เกิดขึ้น ชีวิตเธอกำลังอยู่ในกรงขังของเหตุผลตลอดเวลา เมื่อมีความคิดเหตุผลแล้ว ความเชื่อ ศาสนาก็มอบโซ่ตรวนอันใหญ่โตยิ่ง นั้นคือผิดชอบชั่วดี เข้ามาขังคุณอยู่ในกรง แล้วสอนให้คุณรับใช้พวกเขาโดยอ้าง ความผิดชอบชั่วดี เอามาความดีชอบบุญมาหลอกหลวงให้คุณบริจาคกำลังเงิน กำลังกาย กำลังความคิด เพื่อผลประโยชน์สุขของพวกเขาเองโดยอ้างว่า นี้คือการทำบุญ นี้คือช่วยเหลือกันในสังคมที่หาได้ยาก นี้คือความดีที่ชอบแล้ว ใช่หรือไม่ใช่ที่เขาบอกกล่าวกับเธอเช่นนี้ เธอไปทำอย่างนั้นเพราะเธอคิดเองมาตั้งแต่เด็กหรือ



เธอได้รับการสั่งสอนจากพวกเขา แล้วพวกเขาได้มอบศีลธรรมจอมปลอมมาเป็นของแถม พวกเขาหลงใหลความจอมปลอมที่มีแต่เปลือก จริงหรือไม่ฉันกำลังถามเธอ? เพราะฉันไม่อยู่แล้วเธอจะต้องหาคำตอบเองว่าศีลธรรมที่สมมุติกันในศาสนา ความเชื่อ ความคิดนี้คือศีลธรรมจริงๆหรือไม่ พวกเขาขังคุกคุณ จองจำคุณชั่วชีวิต จองจำไปกระทั่งหลังความตาย ด้วยความเชื่อ ศาสนาสมมุติกันไป ฉันจะบอกเธอว่าเธอไม่ต้องมีศาสนา ความเชื่อ ระบบความคิด กฎ หรอก เพราะศาสนา ความเชื่อ ระบบความคิด กฎ คือสิ่งที่แลกด้วยการต้องทำร้าย และทำลายกันของมนุษย์ สงคราม มาจากสิ่งเหล่านี้ ความจอมปลอม

มนุษย์ทำร้ายกันเองมานานแค่ไหน เพื่อศาสนา เพื่อความเชื่อ เพื่อระบบความคิด เพื่อกฎ ตั้งแต่มีมันใช่ไหม เธอจะบอกฉันว่าแล้วศีลธรรมจริงๆจะมาจากไหนถ้าไม่ใช่สิ่งเหล่านี้

ฉันจะบอกเธอและจะบอกเธออีกว่าเธอบริสุทธิ์อยู่แล้ว ศีลธรรมจริงๆมันมีตั้งแต่แรกแล้ว ตั้งแต่เธอเกิดมา เธอเคยรู้สึกทุกอย่างมีความหมายกับเธอ โดยที่เธอไม่เข้าใจบ้างไหม เธอเคยปล่อยทุกสิ่งทุกอย่างออกมาจนหมดแล้ว เธอคิดจะทำร้ายใครด้วยความตั้งใจอีกไหม เธอจะไม่ทำร้ายใคร เธอจะรักทุกสิ่งทุกอย่าง เธอจะเห็นความจริง เธอจะมีอิสรภาพจากทุกสิ่ง นั้นละศีลธรรมอันแท้จริงที่โลกต้องการ ไม่ใช่ความจอมปลอม

โดย: สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา

[ฐิตา]

เธอคือกระแสของความคิดและความทรงจำทั้งมวลที่สั่งสมไว้
และกำลังหลั่งไหลอยู่ตลอดเวลา
สืบต่อกันไปไม่ขาดสายดุจสายน้ำ กระแสนี้เองที่พัดพาสิ่งต่าง ๆ มาสู่เธอ
แท้จริง อัตตาหาได้มีหรือไม่มีอยู่ไม่
มันเป็นเพียงถ้อยคำ ภาพมายา และความหมาย ที่กระแสความคิดของเธอ
สร้างมันขึ้นมาสืบต่อไปไม่จบสิ้น

มันเหมือนดั่งเงาของดวงจันทร์ในน้ำ ซึ่งในสภาวะอันล้ำลึก
ช่างงดงามอย่างยิ่ง แต่เมื่อยามที่เธอ
เฝ้ามองมันอย่างเงียบงัน มันก็หาได้มีทั้งดวงจันทร์ ทั้งเงา และน้ำไม่ ...
เพียงแค่เธอยังไม่ได้สัมผัสกับมัน
โดย: สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา




ความเข้าใจหากหยิบยื่นให้แก่กันได้คงดี
แต่ความปรารถนาที่จะเข้าใจนั่นแหล่ะตัวดี
เพราะมันคือมารล่อลวงที่เธอต้องเข้าใจและรู้ทันมัน
โดย: สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา




เป็น หนึ่งเดียว กับ ทุกสรรพสิ่ง
เมื่อเธอ  พ้น  ไปจาก  ทวิภาวะ
โดย: สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา




ใจเป็นสิ่งใด ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานก็อยู่ที่นั่น ..
เมื่อใจไม่ได้เป็นสิ่งใด ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานก็ไม่ได้มีอยู่ที่ใด..
นั่นคือ ความเป็นเดิมแท้ ..
ที่มีอยู่ในสรรพสิ่งทั้งหลาย..เช่นเดียวกัน .. เช่นนั้นเอง .....
โดย: สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา




ทุกเวลา.. เป็นขณะแห่งการ“ดื่มด่ำ”ธรรมชาติ ..
ที่ยุติตัวเองอยู่เเล้ว ..ในศานติ ..



โดย: สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา

[ฐิตา]

มีแต่การกระทำ..แต่ไม่มีผู้กระทำ
สภาวะนี้ใช้ภาษาสมมุติว่า"การเจริญวิมุตติ"
เป็นสภาวะที่ไร้การปรุงแต่งทั้งปวง(ไร้ผู้กระทำ)
จึงยุติวงจรปฎิจจสมุปบาท(การเวียนว่ายตายเกิด)
หมดสิ้นกฎเกณฑ์อิทัปปัจจยตา(ปัจจัยแห่งการสืบเนื่องเหตุและผล)
...สภาวะนี้ จิตจะเฉยๆ ไม่เจริญสมาธิ ไม่เจริญปัญญา ไม่เจริญอุเบกขา
ไม่มีการจดจ่อ ไม่ตามดูตามรู้กำหนดอะไร
จิตจะว่างจากการเปลี่ยนแปลง
ว่างจากทุกๆการปรุงแต่งที่เกิดจาก"เรา"อย่างสิ้นเชิง
จิตจึงพ้นไปจากสมมุติบัญญัติใดๆ
แต่จะรู้แบบปรมัตถ์ คือรู้ๆๆๆๆไปเรื่อยๆอย่างอธิบายไม่ได้




...นี่ไม่ใช่การควบคุมจิต ไม่ดับ ไม่ข่ม ไม่หยุด
ไม่พิจารณาทำความเข้าใจอะไรทั้งสิ้น
ไม่ว่าท่านจะปฎิบัติอะไรมามากมาย ก็มาจบที่สภาวะนี้
......ในสมัยพุทธกาล พระพุทธองค์เคยสอนธรรมนี้
ให้ชายผู้หนึ่งที่มีภูมิธรรมสูงชื่อว่า"พระพาหิยะ"
.......เห็นสักว่าเห็น...
.......ได้ยินสักว่าได้ยิน...
.......รู้ก็สักว่ารู้....
.....รู้แจ้งก็สักว่ารู้แจ้ง......
สักแต่ว่า หมายถึงไม่มีตัวตนไปปรุงต่อ
"เมื่อเธอไม่มี โลกนี้ โลกหน้า ระหว่าง2โลกไม่มี"
โดย: Devilgirl Suratthani




ธรรมะ...มีอยู่รอบตัว
คุรุ...อยู่ในทุกสรรพสิ่ง
โดย: สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา




อะไรหรือ...ที่ดี เลว เสมอ???
มานะ ได้แก่ การเปรียบเทียบ ซึ่งไม่ใช่ตามความเป็นจริง เช่น
ตนดีกว่าเขา เขาเลวกว่าตน
ตนเลวกว่าเขา เขาดีกว่าตน
ตนกับเขา เสมอกัน
แต่จริงๆแล้ว ทุกรูปทุกนาม ไม่มีใครดี,เลว หรือแม้กระทั่งเสมอกัน

ทุกบุคคลตัวตน เขา, เรา ที่มองเห็น ล้วนเป็นเพียงเปลือก
ที่เกิดจากเหตุที่ทำไว้ เป็นเปลือกที่ใช้อาศัยชั่วคราว
ตามเหตุปัจจัยที่ยังมีอยู่ และที่กำลังสร้างขึ้นมาใหม่ เปลือกจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ
จนกว่าจะหยุดสร้างเหตุของการเกิด

เพราะไม่รู้ตามความเป็นจริง ของเรื่องเหตุการกระทำและผลที่ได้รับ
เป็นเหตุให้เกิดการให้ค่าต่อสิ่งที่เกิดขึ้นว่า
สิ่งนั้นเลวบ้าง สิ่งนั้นดีบ้าง สิ่งนั้นเสมอตนบ้าง
...................................................

ทั้งๆทุกรูปทุกนามล้วนไม่มีความแตกต่างกัน
ล้วนเป็นเพียงรูปนามที่เสื่อมสลายไปตามเหตุปัจจัย
โดย: Devilgirl Suratthani




ไม่มีซ้าย ไม่มีขวา ไม่มีทั้งหนทางและผู้เดินทาง
ดังนั้นทุกหนทางล้วนลวงเธอ
... มีเพียงความรู้สึกตัว ณ ขณะนี้ ๆ นี่เอง
สิ่งอื่นใดนอกจากนี้ คือความคิดที่ลวงเธอ.....
โดย: สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา




อิสรภาพคือการทำหน้าที่ หน้าที่ของความเป็นมนุษย์
มนุษย์ที่เบิกบานในทุกการกระทำ
โดยที่ภายในว่างเปล่า
ปราศจากชื่อ ปราศจากผู้กระทำ และการกระทำ
โดย: สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา




อิสรภาพ คือกระแสแห่งชีวิตที่ไม่มีวันสิ้นสุด
มันไม่มีจุดเริ่มต้นจึงไม่มีจุดจบ
มันรายล้อมอยู่รอบตัวเธอ มันอยู่ในตัวเธอ
มันและเธอคือสิ่งเดียวกัน
เมื่อเธอพ้นไปจากทวิภาวะใด ๆ ของความคิด
โดย: สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา




บุคคลที่ยังมิว่างเว้นจากความนึกคิดไปได้ ..
เธอผู้นั้นมิควรเป็นศัตรูผู้ใดเลย ..
และเธอควรจักได้รับความเมตตาเป็นที่สุด ในที่สุด ....



โดย: สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา

[ฐิตา]

การให้อภัย หากทำได้ จิตก็เป็น อิสระ
หากให้อภัยไม่ได้ ก็ต้องผูกติดกันต่อไปอีก
แต่...ถ้าเห็นสัจจะ คือความเป็นอนัตตาแล้ว
...ยังมี  ใคร  ให้ต้องอภัยอีกหรือ?
โดย: Devilgirl Suratthani




เมื่อหิว...เจ้าจงกิน
เมื่อง่วง...เจ้าจงนอน
เมื่อคิดจร...เจ้าจงไป
เมื่ออยู่ที่ใด เจ้า"แค่รู้"อยู่
เหล่านี้คือธรรมสูงสุด
อาจดูเรียบง่าย แต่มันคือความจริง
...........................



แค่รู้ ปัจจุบันไม่ปรุงแต่ง
ไม่ติดอดีต..ไม่หวังอนาคต
ว่าง..จะทำให้"วาง"
วาง..ก็ตัดห่วงอวิชชา
โดย: Devilgirl Suratthani




ชีวิตมีอยู่แท้จริงหรือ?
หากมีอยู่จริงทำไมคนเราต้องตาย
แล้วชีวิตเมื่อวานหายไปไหน
ชีวิตของวันนี้มาจากไหน
ความชราที่จู่โจมมาใครเลยจะห้ามไดั นี่หรือ
“ชีวิตที่เป็นของเรา” ...
โดย: สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา




แท้ที่จริง...เรานั้นไม่เคยมี
อดีต..ก็แค่ขันธ์5 เกิดขึ้นเพราะมีเหตุปัจจัย และดับแล้ว
อนาคต..ก็ขันธ์5ที่จะเกิดหรือไม่.ก็เพราะเหตุปัจจัย
ปัจจุบัน..เรามีไหม ก็แค่ขันธ์5
ที่ปรุงแต่งเป็นครั้งๆเกิดแล้วดับเหมือนกัน
...พระพุทธองค์จึงกล่าวว่า เมื่อเข้าใจข้อนี้ ความสงสัยที่ว่า
เราทำกรรมอะไรหนอ เคยเกิดเป็นอะไรหนอ
แล้วจะไปเกิดเป็นอะไรหนอ
ย่อมไม่มีอย่างเด็ดขาด......




สงสัย..ว่าที่พบนี่ คู่แท้เปล่าหนอ ทำอย่างไรจึงจะพบคู่แท้
ขนาดตัวเรายังไม่แท้เลย คู่เรามันจะแท้ได้อย่างไร

...โดยความเป็นจริงแล้ว กรรมมันไม่มีตัวตนอะไร
ไม่มีเจ้ากรรมนายเวรที่ไหนเป็นตัวตน
กรรมเกิดแล้ว..มันก็ดับแล้ว ผลจะเกิดหรือไม่
มันก็ตกอยู่ภายใต้ความไม่แน่ไม่นอนเหมือนกัน
จะแสดงผลหรือไม่ก็ขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัย....
เพียงเรารู้ว่าผิด แล้วหยุด สำรวมระวังในโอกาสต่อไป
...นี่เป็นวิธีแก้กรรม ที่พระพุทธเจ้าทรงรับรอง....



โดย: Devilgirl Suratthani

[ฐิตา]

กล่าวได้ว่า...เมื่อเข้าถึงสัจจะ
มันไม่มี  "อะไร"  ในจิต
ถ่ายทอดออกมาเป็นตัวหนังสือได้เลย
..........................



คนเราสร้างความคิดปรุงแต่งขึ้นมา
แล้วจองจำตนเอง อยูกับสิ่งที่ปรุงแต่งนั้น
ผู้ที่มองทะลุ กำแพงความคิด
จึงจะหลุดพ้น จากคุกแห่งสังสารวัฎนั้น
โดย: สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา




สิ่งที่มิเคยมีอยู่ในโลก มนุษย์ก็ช่างติไปถึง ...
ลมเอยพัดแรงไป
อาทิตย์เอยร้อนเกินไป ฝนเอยตกหนักไป ....
แม้แต่ธรรมชาติเอง หัวใจมนุษย์ก็ยังไม่มีความพอดีให้ ...
เป็นเพราะเหตุใดกัน ......
โดย: สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา




ผู้ที่รู้ความจริง ย่อมไม่เถียงใคร...
เพราะเค้าเเจ้งชัดในความเป็นจริง ..
ที่อยู่เหนือทั้งการแบ่งแยกและไม่แบ่งแยก ..
โดย: สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา




โลกว่าง .. ก้อนหินว่าง .. ที่นั่งว่าง .. มือว่าง ..
ใจว่าง ..... แต่เซนไม่ว่าง ....
เพราะเซนคือ ..
ขณะแห่ง  ความเป็นหนึ่งเดียวกัน  ตลอดสาย ...
โดย: สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา




"สพฺพรติง ธมฺมรติ ชินาติ"
"ความยินดีในธรรมย่อมชนะความยินดีทั้งปวง"
โดย: รักดนตรี ควบคู่ไปกับธรรม




ความหมายของ “ธรรม” คือ “หยุด”
.......... หากยังหยุดไม่ได้ธรรมก็ยังแสดงตัวอยู่ ..
และเมื่อหยุดได้แล้ว ก็ไม่มีสิ่งใดให้ต้องเข้าถึงอีกต่อไป ..
โดย: สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา




จริงๆแล้ว เราไม่สามารถควบคุมจิตของเราได้เลย
เพราะจิตมันเป็นอนัตตา
มีความจริงข้อที่ว่า"เรา"มิใช่ผู้ก่อ กุศล และ อกุศลจิตเหล่านั้น
ดังนั้น ปัญญาที่เข้าใจอย่างถ่องแท้ต้องมาก่อน
การชนะกิเลสจึงจะตามมา
ถ้าคุณยังหงุดหงิดเพราะ มองเห็นว่า
จิตยังมีโลภ โกรธ หลง อยู่
คุณจะไม่มีวันเข้าใจธรรมชาติ ของกิเลสอย่างชัดเจนได้เลย
เพราะความหงุดหงิดจะบดบังทั้งหมด

....เมื่อใดก็ตามที่คุณเห็นมันโดยไม่มี ความสำนึกผิด
แอบแฝงอยู่
และไม่มีความคิดที่จะแก้ไขเปลี่ยนแปลง
คุณก็จะเข้าใจ... ธรรมชาติของมัน
และมันจะไม่มีอำนาจเหนือคุณอีกต่อไป เพราะคุณรู้จักมัน
อย่างทะลุปรุโปร่งแล้ว
....แล้วคุณจะเป็นเช่นข้าพเจ้า มึงอยากคิดอะไรคิดไปเลย"กูขำอ่ะ"
โดย: Devilgirl Suratthani




Credit by  >>> F/B สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา
นำมาแบ่งปันโดย >>> Isara Tong >> F/B กลุ่ม ธรรมดีที่น่าทำ

[ฐิตา]

ทุกศาสนา คือศาสนาเดียวกัน ทุกชีวิต คือเพื่อนร่วมทุกข์
***************




พระเจ้า คือ ผู้สร้างและผู้ทำลาย...
พระเจ้ามีองค์เดียว เราเรียกว่า...
ธรรมชาติสรรค์สร้าง...

ทุกชีวิต คือ พระเจ้า เมื่อสรรค์สร้างด้านดี
ทุกชีวิต คือ พระเจ้า เมื่อมุ่งสร้างด้านชั่ว
ทุกชีวิต จะเข้าสู่ดินแดนของพระเจ้า เมื่อดีก็ไม่เอาชั่วก็ไม่เอา

แท้จริงแล้วทุกชีวิตที่เวียนว่าย คือ..
พระเจ้าผู้กำหนดความเป็นมาเป็นไปของโลกนี้นั่นเอง
**********************




การยึดติดความสมบูรณ์นั้น เป็นอาการของโรคประสาทชนิดหนึ่ง
สรรพสิ่งล้วนเป็นอย่างที่เป็นอยู่

ไม่มีดี ไม่มีเลว
ต้นไม้บางต้นสูง บางต้นต่ำ
บางคนมีศีลธรรม บางคนไม่มี
บางคนกำลังสวดมนต์ และบางคนกำลังลักขโมย

แท้จริง ... มันคือวิถีทาง อิงอาศัยของทุกสรรพสิ่ง
อย่าจองจำ ตนเอง ไว้กับสมมุติบัญญัติที่สร้างขึ้นจากมายา

อย่าตัดสิน ...
เพียงแค่เข้าใจและยอมรับก็พอ !!!
*****************************




ศูนย์ คือ สมดุล สมบูรณภาพ ของสรรพสิ่ง
องค์พุทธะนำสัจธรรมแห่งธรรมชาติมาบอกกล่าว

หากท่านหลงเกินศูนย์ เป็นหนึ่งหรือมากกว่าสิบ
ก็ย้อนกลับเสีย สู่สมดุลภาพ
หากท่านยังติดลบหนึ่งหรือมากกว่าลบสิบ
ก็ศึกษาเสียให้กระจ่าง สู่สมดุลภาพ

อิสระภาพดังเดิม เป็นเช่นนั้น อยู่อย่างนั้น กัลปาวสาน...!!!
ขอบคุณ...คุณ Krabi TourGuide
*************************




พระพุทธะ มิได้ตรัสรู้อะไร ที่เธอรู้ ที่จำไว้
คือความลวง ...
สัจจะธรรมอันโชติช่วง มันพ้นไปจาก ...
ความคิด ความรู้ ผู้รู้ และความจำ
*******************************




ทะเลมิเคยปราศจากคลื่น เช่นเดียวกับความคิดไม่มีวันหยุด
“อาศัยคลื่นเข้าใจทะเล อาศัยความคิด เข้าใจสิ่งที่พ้นไปจากความคิด”

... เธอกำลังคิดอยู่ในทุกขณะ กำลังให้ค่าความหมายอยู่ในทุกขณะ รู้หรือไม่ ?
ดังนั้นจงตระหนักรู้
****************************



โดย: สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา
Credit by  >>> F/B สู่นิพพานและอิสรภาพด้วยปัญญา
นำมาแบ่งปันโดย >>> Isara Tong >> F/B กลุ่ม ธรรมดีที่น่าทำ

[ฐิตา]

ทุกค่ำคืน คนๆหนึ่งมีพุทธะอยู่ในอ้อมแขนขณะนอนหลับ
ทุกเช้าตรู่เมื่อลืมตาตื่น พุทธะก็ยังอยู่กับคนๆนั้น
ไม่ว่าลุกยืน นั่งลง หรือสนทนา ทั้งสองอยู่ที่เดียวกัน
และไม่เคยแยกจากกันสักขณะจิต
จงอย่ามองพุทธะนอกตัวเลย
พระพุทธะนั้น พำนักอยู่ในตัวท่านเองนั่นแหละ
.......ภาษิต เซน.....



ภายในตัวท่านคือการบรรจบกันระหว่างโลกกับนิพพาน
ระหว่างสิ่งที่จับต้องได้กับสิ่งที่จับต้องมิได้
ท่านเป็นทั้งจุดบรรจบ และเป็นทั้งจุดตัด
ท่านคือจุดเชื่อมต่อระหว่างโลกกับธรรม
แต่แท้ที่จริง...มันคือจุดเดียวกัน



ไม่ต้องหนีโลก และไม่ต้องแบ่งแยกธรรม
แต่จงทำหน้าที่แห่งตน ที่มีต่อทุกรูป ทุกนาม
"ให้สมบูรณ์ที่สุด"
*******************




เราปฏิบัติธรรมเพื่อเป็นพุทธะที่มีชีวิต ไม่ใช่เป็นพุทธะที่ตายแล้ว
กลายเป็น ทองไม้ดินหรือหิน แล้วจะเป็นพุทธะอย่างไร
ไม่สามารถฉุดช่วยผู้คน แล้วจะมีประโยชน์อะไร
....................ท่านเว่ยหล่าง...................



ไม่จำเป็นต้องไปดับความคิด ไม่มีความคิดแล้วจะไปทำอะไรได้
หากไม่มีความคิดก็เหมือนกับก้อนหินก้อนใหญ่ก้อนหนึ่ง
เหมือนกับเวลาที่เราแสดงธรรมหรือฟังธรรมต้องใช้ความคิดร่วมด้วย
แม้มีความคิดแต่ไม่ยึดติดกับรูปลักษณ์นั้น ก็เหมือนกับไม่มีความคิด

ส่วนต้นโพธิ์นั้นแสดงถึงจิตเดิมแท้ของพุทธะ
ไม่เพิ่มไม่ลด ไม่เกิดไม่ดับ
แม้จะปฏิบัติธรรมจนเป็นพุทธะแล้ว ก็ไม่ได้เพิ่มอะไรแม้แต่นิดเดียว
แล้วจะมีอะไรเติบโตได้อย่างไร
***************************



โดย: Devilgirl Suratthani
นำมาแบ่งปันโดย >>> Isara Tong >> F/B กลุ่ม ธรรมดีที่น่าทำ