บล็อก > บทความ (Blog)
ไดอารี่...จิตดวงหนึ่ง
lek:
เกิดการเปรียบเทียบแล้วมั๊ยล่ะ
แบบนั้นมันดีกว่าแบบนี้....
แบบนี้ไม่ดีกว่าแบบโน้น...
ไม่เคยพอใจในสิ่งที่มีอยู่เลย
ไปเทียบเคียงกับสิ่งที่ดีกว่าตลอด
ลองหัดไปเทียบเคียงกับสิ่งที่แย่กว่า
บางทีมันก็ทำให้รู้สึกสบายใจดีเหมือนกัน
แต่ว่า...มันก็แค่ปลอบใจเราเท่านั้นเอง
ตราบใดที่ยังไม่พึงพอใจกับสิ่งที่มี
มันก็ยังอยากดีกว่าที่เป็นอยู่ไปเรื่อยๆ
สิ่งที่ดีกว่าเดิม....
อาจจะไม่ใช่สิ่งที่หลงว่าดีกว่าเดิม
มันอาจจะเป็นสิ่งดีๆที่เกิดขึ้น...
เราอาจจะรับรู้ได้จากผู้อื่นและแม้กระทั่งตัวเราเอง
แก้วจ๋าหน้าร้อน:
:13: อนุโมทนาครับพี่เล็ก
lek:
ฉันคงตามเธอไม่ทันซะแล้วล่ะ
ฉันขอหยุดพักตรงนี้ก่อนได้ไหม
ขอพักใจที่มันเหนื่อยล้าก่อนนะ
รอความเข้มแข้งที่จะลุกขึ้นเดินต่อไป
และในการเดินทางใหม่ครั้งนี้....
พยายามที่จะรู้ทันตัวเองนะ...
ไม่ไล่ตามสิ่งภายนอกจนมันกลับมา
ทำร้ายตัวเองให้ต้องเหนื่อยแบบนี้อีกแล้ว
lek:
มันคือสิ่งที่เรารู้สึกว่า
เราขาดมันไม่ได้...
มันหลอกเราสำเร็จแล้วล่ะ
มันหลอกให้เราเชื่อมัน
จนทำให้เราสร้างมันขึ้น
ครั้งแล้วครั้งเล่าที่มันโผล่ขึ้นมา
เวียนวนคอยหลอกหลอนประจำ
ฉันหาวิธีจัดการกับมันหลายครั้ง
แต่ก็ไม่สำเร็จเลยซักครั้ง...
หรือเพราะฉันโกรธแค้นมันเกินไป
ตั้งใจที่จะกำจัดมันมากเกินไป
เอาล่ะฉันจะให้อภัยมันสักครั้ง...
ฉันจะลองเรียนรู้อยู่กับมันให้ได้
มีมันแล้วทำให้เรารู้จักตัวตนตัวเองชัดขึ้น
เมื่อตัวตนตัวเองชัดขึ้นมากเท่าใด...
เราก็จะเห็นตัวตนตัวเราเองชัดมากขึ้นเท่านั้น
ความชัดเจนนั่นเอง...
ทำให้เราค่อยๆรู้ทันมัน
และค่อยๆปล่อยวางมันได้ในวันนึง...
วันนั้นที่กำลังมาถึง...ทำให้ฉันคาดหวังถึงวันนั้น
lek:
ฉันมันโลภไปเอง
ความรุ่มร้อนมันจึงก่อตัวขึ้น
กว่าความร้อนจะคลายจาง
ก็สักพักใหญ่เลยทีเดียว
นี่เป็นบทเรียนแห่งความโลภ
ความอยากได้ทำให้เป็นทุกข์
อดสมน้ำหน้าตัวเองไม่ได้
ไปอยากได้ในสิ่งที่ไม่ควรได้
เมื่อไม่ได้อย่างหวัง...
มันก็ต้องทุกข์ใจเป็นธรรมดาเช่นนี้เอง
เอาล่ะ...บทเรียนครั้งนี้จำไว้ให้ดีๆนะ
เพราะเธอโลภ...อยากได้...เธอจึงทุกข์
พยายามระวังใจเธอเองดีๆล่ะ...
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version