บล็อก > บทความ (Blog)

ไดอารี่...จิตดวงหนึ่ง

<< < (14/106) > >>

lek:
ความอิจฉา...
มันน่ากลัวอยู่นะ...
เผาผลาญใจตัวเองให้ร้อนรุ่ม...
เลยเถิดเผาผลาญใจผู้อื่นหากระงับไม่อยู่
สุดท้าย...เพลิงอิจฉาก็เผาทำลายตัวเอง
อย่าได้อิจฉาเลย...
ไม่ว่าเขาหรือเรา....
ต่างไม่มีอะไรให้ต้องอิจฉากัน
เท่ากันทุกอย่าง...
ที่ไม่เท่าเราก็ควรที่จะนำมาปรับตัวเอง...
การรู้จักพิจารณาอย่างเป็นกลาง....
ทำให้ไม่ทำร้ายใครๆแม้กระทั่งใจและกายเราเอง

lek:
ขอบพระคุณและขออภัยหากเคยล่วงเกินสิ่งใดไว้
วันแต่ละวัน...เหมือนกัน...
ผ่านมาและก็ผ่านไป...

แก้วจ๋าหน้าร้อน:
 :45: ขอบคุณครับพี่เล็ก บทกวีเพราะๆครับ ทุกๆข้อความ ทุกๆอักษร มีความหมายเสมอครับ ^^  :13:

lek:
จะมีความหมาย...กับคนที่รู้ความหมาย
เมื่อมีความหมาย...หมายถึงมี 2 ด้านรอจำกัด
ความหมาย ณ เวลาใดเวลาหนึ่ง...
จะผ่านไป ณ ยังอีกเวลาหนึ่ง เปลี่ยนแปลงไป
ความหมายแบบปัจจุบันทันด่วน...
มักจะให้ความหมายได้ยาก...
เพราะเป็นเพียงเพียงเศษเสี้ยววินาที
แต่หากนำมารวมๆกันมันก็มีความหมายขึ้นมา
ทำให้เกิดเหตุผลทั้ง 2 อย่างประกอบกัน...
รวมกันอย่างพอดีอย่างมีความหมายเป็นกลาง
 :07:

lek:
นั่งรถผ่านร้านขายเฟอร์นิเจอร์ทุกวัน...
ทุกเช้า...เวลาเดิมจะมีสองสามีภรรยาคู่หนึ่ง
ใส่ชุดออกกำลังกายเสื้อยืดกางเกงขาสั้นรองเท้าผ้าใบ
ยืนตีแบดฯด้วยกันหน้าร้านขายเฟอร์นิเจอร์...
ผลัดกันตีลูกขนไก่ไปให้อีกฝ่าย...
ด้วยการประคับประคองลูกขนไก่อย่างมีสมาธิ
เป็นเช่นนี้ทุกวันสม่ำเสมอ...
พลันทำให้คิดต่อเมื่อรถวิ่งผ่านร้านนี้ไปแล้ว...
คิดอะไรต่อมิอะไรเยอะแยะไปหมด...
ทั้งๆที่มันผ่านไปแล้วแท้ๆ...

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป

[*] หน้าที่แล้ว

ตอบ