บล็อก > บทความ (Blog)

ไดอารี่...จิตดวงหนึ่ง

<< < (19/106) > >>

lek:
กระเป๋าใหม่สมัยอดีต...
บัดนี้...เก่าขาดยับเยิน...
เพราะใช้งานมันหนักสาหัส
มันจึงมีสภาพเป็นอย่างนั้น
กระเป๋าใบใหม่...ณ ขณะนี้
บัดนี้...มาทดแทนใบเก่า...
คงอีกไม่นาน...มันก็เหมือนเดิม
ดีใจกับความใส่ใจของเธอ... :19:

lek:
ชอบหลอกตัวเอง...
พาลชอบไปหลอกคนอื่น
ไม่แสดงความจริงใจออกไป
ชอบเก็บงำความรู้สึกที่แท้จริง
ไม่เปิดเผยธาตุแท้ลึกๆในใจ
กลัวเสียฟอร์มทั้งๆที่ไม่มีฟอร์มให้เสีย
ปิดบังความอยากไม่ให้ใครรู้...
แต่พอเผลอก็แสดงความอยาก
โดยคิดว่าไม่มีใครรู้ไม่มีใครเห็น
สุดท้ายก็มีเรานี่แหละที่รู้ที่เห็นตลอดมา

lek:
คนไม่สบาย...ก็ต้องการกำลังใจ
ร่างกายไม่สบายพาลทำให้ใจไม่สบายไปด้วย
เพราะเราเอาใจเราไปยึดติดไว้กับร่างกาย
แถมบางครั้ง...ใจเราก็ไปยึดสิ่งภายนอก
พาลยิ่งทำให้ใจและกายไม่สบายเพิ่มไปอีก
เพราะเราไปเห็นคนอื่นเค้าสบายกว่าเรา...
เพราะเราหวาดกลัวกับความไม่สบายที่เกิดขึ้นกับเรา
เมื่อใดก็ตาม...ที่เราได้รับความช่วยเหลือจากภายนอก
ภายในเราก็หมดความหวาดกลัว...
ความเข้มแข็งที่อยู่ภายในก็จะสร้างภูมิคุ้มกันขึ้นมาทันที
ทั้งๆที่เราสามารถสร้างมันขึ้นมาได้เองทุกขณะ...
แต่เราก็ต้องการที่จะพึ่งพาจากสิ่งภายนอก...
เพราะเรายังไม่รู้จักวิธีที่จะสร้างขึ้นมาด้วยตัวเราเอง

lek:
การปลดล๊อค...
ทำอะไรที่คิดว่าทำไม่ได้
เปิดประตูไปสู่อิสระ...
หลังจากขังตัวเองอยู่กับความกลัว
แต่สุดท้ายเมื่อได้รับอิสระ...
ต่อจากนี้มิใช่กลัว...
แต่เป็นรู้...เป็นความรู้
ความเข้าใจในการใช้ชีวิตที่ยังเหลือ :14:

lek:
โคร๊มมมม...รถชนกัน
โผล่ไปสังเกตการณ์...
คิดแว๊ปมาคนที่ถูกชน
จะเป็นคนที่เรารู้จักไหมนะ
คิดอีกทีขอให้คนที่ถูกชนรอดนะ
ห่วง...ความเป็นห่วงไม่เท่ากัน
ถ้าเป็นคนที่เรารู้จักจะยิ่งห่วง
แต่ถ้าเราไม่รู้จักความห่วงก็ลดน้อยลงไป
แสดงความมีตัวตนออกมา...
บ่วงพันธนาการที่มีต่อตัวตนตัวเอง
พาลไปยึดเกี่ยวพันสิ่งภายนอกรวมไปด้วย

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป

[*] หน้าที่แล้ว

ตอบ