คลายวิถีทุกข์ด้วยธรรมะ > ปัญหาชีวิต ความทุกข์ ความรัก
ทุกข์มีแล้ว...ดีจังเลย
lek:
ฉันก็คงต้องทำใจ...
กับการสูญเสียใจตัวเองครั้งนี้
เพราะฉันสร้างให้มันเกิดมี...
เมื่อมันไม่มีฉันจึงต้องสูญเสียมันไป
กลับมาทบทวนเห็นความเป็นจริง
ในทุกสิ่งล้วนอิสระเสรีต่อกัน...
มีแต่เราเท่านั้น...ที่คว้าจับมาเกี่ยวข้องกัน
เราเป็นสาเหตุ...ของทุกสิ่ง
กลับคืนสู่ความเป็นจริง...
ดับเหตุ...ไร้ผล...แต่จงทำดี
lek:
อาการ"เหลิง"ทำให้เราเป็นทุกข์ในภายหลัง
เหลิงกับหลงคล้ายกันจนแยกแทบไม่ออก
เมื่อเรามีอะไรที่เราคิดว่าเป็นสิ่งที่ดีให้ความสุขกับเรา
เราก็เหลิงคิดว่ามันจะไม่หายไปไหนจะอยู่กับเราได้ตลอด
แต่สุดท้ายมันก็ไม่ใช่...มันต้องจากเราไปสักวัน
ไม่ช้าก็เร็วมันต้องหายไปจากเรา...ไม่ก็เราไปจากมัน
lek:
ต่างคนต่างอยู่....
ต่างก็มีทั้งทุกข์และสุข
ต่างก็มีอิสระเสรีตามทางเดินของตน
ต่างก็มีความคิดความฝันความหวังกันทุกคนไป
ต่างก็มีกรรมตามแบบฉบับของตนตามที่ทำมาและที่ทำอยู่
lek:
เธอต้องรักตัวของเธอเองบ้างนะ
ไม่ใช่อะไรก็ห่วงแต่คนอื่น...
ทำอะไรก็ทำเพื่อคนอื่นไปเสียหมด
เธอรู้มั๊ย...เธอทุ่มเททำให้คนอื่นแบบนี้
จนลืมดูแลตัวเองแบบนี้...
เท่ากับเธอทำร้ายคนอื่นที่เธอรักด้วยนะ
เพราะถ้าเธอเป็นอะไรไป...
ก็หมายถึงทำร้ายคนที่เธอรักด้วยเหมือนกัน
เธอคงลืมข้อนี้ไปสินะ...
ถ้าคนที่เธอรัก...เค้าขาดเธอไป...
จากที่เธอให้อะไรต่อมิอะไรกับคนที่เธอรัก
แล้ววันหนึ่งเธอหายไปจากไป...
วันนั้นแหละ คนที่เธอเคยดูแลเค้าจะทุกข์แค่ไหน
เธอจึงจำเป็นที่จะต้องดูแลตัวของเธอเองบ้าง...
เพื่อที่จะได้ดูแลคนที่เธอรักนานๆยังไงล่ะ
lek:
ทุกครั้งที่คิดถึง
ทำให้รู้ว่าเราหลงคิด
คิดเข้าข้างตัวเอง
สร้างฉากหลงตัวเอง
คิดในสิ่งที่มันไม่เกิดขึ้น
จินตนาการต่างๆนานา
เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้
แต่เรากลับรู้สึกคนเดียว
หลงคิดว่าเธอจะรู้สึกเหมือนกัน
แต่ในความจริงมันไม่ใช่
มีแต่เราที่คิดไปเองคนเดียว
บ้ามั๊ยล่ะคิดอะไรออกไปอย่างนี้
ก็ดีเหมือนกันที่คิดออกมา
ทำให้รู้ว่าเรานี่ยังหลงคิดอะไรอยู่
ถ้าไม่รู้ตัวว่าหลงจะหาทางกลับเจอมั๊ย
รู้ตัวว่าหลงเมื่อไหร่จะได้หาทางกลับให้เจอ
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version