ฟังเสียงนก ก็บรรลุธรรมได้ (สุภาษิตสูตร)

[เลดี้เบื๊อก]

พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค เล่ม ๒ ภาค ๑ - หน้าที่ 126
   
   บทว่า  มญฺชุสฺสโร   คือพระกุมารมีพระสุรเสียงไม่กระด้าง.    บทว่า
   วคฺคุสฺสโร  คือพระกุมารมีพระสุรเสียงเต็มไปด้วยความฉลาด. บทว่า  มธุรสฺ-
   สโร คือพระกุมารมีพระสุรเสียงน่าพอใจ. บทว่า เปมนียสฺสโร คือพระกุมาร
   มีพระสุรเสียงทำให้เกิดความรัก.   ข้อนี้เป็นอธิบายในบทนั้น  เพราะนกการเวก
   มีเสียงเพราะ   ได้ยินมาว่า  เมื่อนกการเวกจิกมะม่วงสุกมีรสอร่อยด้วยจะงอยปาก
   แล้วดื่มรสที่ไหลออกมาแล้วกระพือปีกร้อง   บรรดาสัตว์  ๔  เท้า    เริ่มเยื้องย่าง
   เหมือนเมา.   บรรดาสัตว์  ๔ เท้า  แม้กำลังหาอาหารก็ทิ้งหญ้าที่เข้าไปในปากฟัง
   
   พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย มหาวรรค เล่ม ๒ ภาค ๑ - หน้าที่ 127
   
   เสียงนั้น.   บรรดาเนื้อร้ายที่กำลังติดตามพวกเนื้อน้อย ๆ ก็ไม่วางเท้าที่ยกขึ้นยืน
   นิ่งอยู่.     และบรรดาเนื้อที่ถูกติดตามก็ละความกลัวตายยืนนิ่ง.     แม้บรรดานก
   กำลังบินไปบนอากาศก็เหยียดปีกหยุดฟังเสียง.  แม้บรรดาปลาในน้ำกระดิกแผ่น
   หูหยุดฟังเสียงนั้น.  นกการเวกมีเสียงเพราะถึงอย่างนี้.   แม้พระนางอสันธิมิตตา
   พระเทวีของพระเจ้าธรรมาโศกราช     ก็ยังตรัสถามพระสงฆ์ว่า      พระคุณเจ้า
   เสียงของใคร  ๆ เช่นกับเสียงของพระพุทธเจ้ายังมีอยู่หรือหนอ.   พระสงฆ์ถวาย
   พระพรว่า ถวายพระพรมีเสียงของนกการเวก. พระคุณเจ้านกเหล่านั้นอยู่ที่ไหน
   เจ้าคะ   ถวายพระพรว่าอยู่ในป่าหิมพานต์    พระเทวีทูลพระราชาว่า   ข้าแต่เทวะ
   หม่อมฉันประสงค์จะเห็นนกการเวกเพคะ. พระราชาทรงอธิษฐานว่า นกการเวก
   จงมาเกาะในกรงนี้แล้วปล่อยกรงทองไป.    กรงทองได้ไปตั้งอยู่ข้างหน้านกการ-
   เวกตัวหนึ่ง.     นกการเวกนั้นคิดว่า  กรงทองมาตามพระดำรัสสิ่งของพระราชา
   ไม่อาจขัดขืนได้แล้วจับเฉยอยู่ ณ ที่นั้น.    กรงทองได้มาตั้งอยู่เบื้องพระพักตร์
   ของพระราชา   อำมาตย์ทั้งหลายไม่สามารถให้นกการเวกทำเสียงได้.   ลำดับนั้น
   พระราชาตรัสว่า   ดูก่อนพระนายทั้งหลาย     นกการเวกเหล่านี้ทำเสียงอย่างไร.
   พวกอมาตย์กราบทูลว่า  ข้าแต่สมมติเทพ   นกการเวกเหล่านี้เห็นพวกญาติจึงจะ
   ทำเสียง. ลำดับนั้น พระราชารับสั่งให้เอากระจกล้อมนกการเวกนั้น. นกการเวก
   นั้นครั้นเห็นเงาของตนสำคัญว่า   ญาติของเรามาแล้ว   จึงกระพือปีกร้องดุจเป่า
   แก้วมณีวงศ์ด้วยเสียงอันอ่อน.     พวกมนุษย์ในสกลนครเยื้องกรายดุจคนเมา
   พระนางอสันธิมิตตาดำริว่า   เสียงของสัตว์เดียรัจฉานนี้ยังเพราะถึงอย่างนี้   พระ
   สุรเสียงของพระผู้มีพระภาคเจ้าผู้ทรงบรรลุสิริ คือ  พระสัพพัญญุตญาณจะเป็น
   เช่นไรหนอ ยังพระปีติให้เกิดไม่ทรงละพระปีตินั้น  ทรงดำรงอยู่ในโสดาปัติผล
   พร้อมด้วยบริวาร ๗๐๐     พึงทราบว่าเสียงนกการเวกยังเพราะถึงอย่างนี้     แต่
   พระสุรเสียงของพระวิปัสสีราชกุมารได้ไพเราะกว่านั้นร้อยส่วนพันส่วน.
   
http://www.samyaek.com/pratripidok/index.php?topic=188.0
http://agaligohome.fix.gs/index.php?topic=2134.0

[แก้วจ๋าหน้าร้อน]

  อนุโมทนาครับ ขอบคุณครับพี่สาว