คลายวิถีทุกข์ด้วยธรรมะ > ปัญหาชีวิต ความทุกข์ ความรัก

ทำยังไงดีคับกับการทำงานจริงที่แสนท้อจิงๆ

(1/3) > >>

่ีjuju:
ผมพึ่งจบใหม่ร้อนๆๆเลย ประสบการณ์ทำงานก็ยังไม่มี แต่ตอนนี้ผมได้ทำงานกับบริษัทแห่งหนึ่ง และเริ่มงานมาได้3 อาทิตย์โดยพรุ่งนี้ผมต้องทำงานใหญ่ ซึ่งผมยังเรียนรู้งานยังไม่หมดเลยและยิ่งกว่านั้นงานตำแหน่งนี้มีคนรู้งานแค่คนเดียวซึ่งพี่เค้าก็ลาหยุดเป็นเวลา 3 เดือน ผมละท้อจิงๆๆ ช่วยผมด้วยคับผมควรทำยังไงดี :11: :11:

แก้วจ๋าหน้าร้อน:
ทุกอย่างก็ต้องมีเริ่มต้นครับ
เป็นกำลังใจให้นะครับผม ทำให้เต็มที่ ทำให้ดีที่สุด  :13:

lek:
ทำให้คิดถึงตอนเป็นเด็กเล็กๆ
ที่คลานๆแล้วอยากจะเดินวิ่ง
เด็กๆจะท้อเหมือนเราตอนนี้มั๊ยนะ
เด็กๆไม่กลัวแต่อาจจะงอแงนิดหน่อย
พอล้มแล้วก็ลุกขึ้นอีกเรื่อยๆจนเดินได้
แต่เรากลัวเพราะเราคิดอะไรต่อมิอะไรได้แล้ว...
เราคิดคาดหวัง คิดห่วงกังวลมากมาย
แต่เด็กไม่กลัวแต่พยายามจนในที่สุดก็เดินและวิ่งได้ในที่สุด
ความพยายามมันทำให้เราทำอะไรได้ทุกอย่าง
ตามความตั้งใจที่เราเพียรพยายาม...
ทุกสิ่งที่เรายังไม่เคยนั้น เรามักจะกลัวไปก่อนเสมอ
แต่เมื่อเราผ่านพ้นมันไปได้แล้ว...
ลองหันกลับมาดูตัวเองในวันนั้น...
ก็น่าขำดีเหมือนกัน...ในตอนนั้นที่มีแต่ความกลัว
ไม่มั่นใจว่าจะทำได้หรือเปล่า กังวลไปร้อยแปดพันเก้า
แต่ในที่สุดก็ผ่านพ้นมันไปจนได้...
ทุกครั้งที่ผ่านพ้นไป...สิ่งที่เราทำไว้นั้น
มันจะแสดงสิ่งที่เราทำขณะนั้น ว่าเราพยายามแค่ไหน
ละเอียดรอบคอบมีสติปัญญาแค่ไหน...
ประสบการณ์บทเรียนที่เราสะสมแต่ละขณะนั้น
จะทำให้เราแข็งแกร่งขึ้น ทำอะไรได้ดีขึ้น รู้อะไรมากขึ้น
และในที่สุดความกลัวที่เกิดจากความไม่รู้ก็ค่อยๆหายไป
เหลือแต่ความรู้ความตั้งใจความมุ่งมั่นที่มาจากเรานั่นเอง...

พยายามทำให้ดีที่สุดเท่าที่เราจะสามารถทำได้
เหมือนคำพี่คนนึงเคยบอกไว้ว่า
"คนใหม่ๆทำอะไรพลาดคนอื่นมักให้อภัยเสมอ
แต่ถ้าเป็นคนเก่าๆแล้ว ถ้าทำพลาดก็ควรพิจารณาด้วย"
เพราะฉะนั้น ยังใหม่ไม่ค่อยรู้ หากพลาดก็นำสิ่งที่พลาด
มาเป็นบทเรียนเพื่อเรียนรู้ที่ดี เพื่อพัฒนาตัวเราเอง
หากทำไม่ได้ก็พยายามหาใครเป็นที่ปรึกษา หรือ
ค้นหาข้อมูลด้วยตัวเองให้ถึงที่สุด...
ผลลงเอยยังไงก็แล้วแต่...เราทำดีที่สุดแล้วหรือยัง?
ถ้ายัง ก็ทำให้ดีที่สุด จะได้สบายใจที่ได้ทำไปทุกขณะ
สู้ๆ :47:เป็นกำลัง :19:ทุกสิ่งจะผ่านพ้นไป... :13:
คงเหลือไว้ซึ่งสิ่งที่เราทำไว้นั่นเอง... :45:

honeypor:
ก็ทำเท่าที่เราทำได้สิจ๊ะ

่ีjuju:
 :07: สวัดดี ครับพี่ๆ ที่คอยช่วย ตอนนี้ก็ผ่านมา 2 เดืือนแล้ว ยชีวิตการทำงานก็ยากลำบาก ไม่มีคนสอนทำผิดก็โดนดา หาว่าไม่มีสมอง คนในแผนกก็ไม่มีใครมาสนใจว่าคุณจะจะเป็นเด็กใหม่หรือ รู้เพียงอย่างเดียวว่าหน้าที่ใครหน้าที่มัน สิ่งที่เห็นมากขึ้นคือความเห็นแก่ตัวของคน การเอาดีเข้าตัว ซึ้งยิ่งทำให้ผมท้อมากขึ้นเรื่องงานก็โดนเรียกตัวเข้าไปคุยถึง 4 ครั้งซึ้งทำใหผมอยากออกจากงาน ซึ้งถ้าผมทำอย่างงั้น มีแต่ทำให้พ้อแม่คงเป็นห่วง  พี่ช่วยหาหลักธรรมให้ผมหน่อยครับ  :11:

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป

ตอบ