ชาวพุทธแบกบ ๆ

[時々होशདང一རພຊຍ๛]

Buddhist style frog

น้ำ……..ใจคนล้นค่ากว่าสิ่งไหน
ใส……..กระจ่างสว่างไกลประดุจแสง
ใจ……..มนุษย์ผ่องผุดพิสุทธิแจ้ง
จริง…….เท็จไซร้แจ่มแจ้งแยกชั่วดี
มงคล…..ธรรมบำเพ็ญเห็นประจักษ์
ธรรม……ปฏิบัติเป็นหลักมั่นไม่ผันหนี
อภัย…….เถิดชั่ว – ช้าประดามี
บาป……..กลับดีด้วยมีใจสำนึกตน

ชาวพุทธเอาแต่นั่ง ๆ นอน ๆ กราบ ๆ ไหว้ ๆ แล้วก็อ้อนวอนขอนั่น - ขอนี่ในสิ่งที่ตนต้องการแต่ไม่เคยประพฤติหรือทำตามคำสอนของพระพุทธเจ้าอย่าง แท้จริงจนให้เกิดความเห็นแจ้งได้รับผลอันสูงสุดตามความุ่งหมายของพระพุทธ ศาสนาคือ สามารถควบคุมจิต - บังคับจิตไม่ให้เกิดทุกข์โดยสิ้นเชิงได้ เขาเหล่านั้นก็ไม่ต่างอะไรกับกบที่เฝ้าหนองกอบัวแล้วร้องตามประสากบและสำคัญ ตนว่าเป็นเจ้าของหนองกอบัวแต่มันจะมีประโยชน์อะไรในเมื่อยังไม่เคยได้ลิ้มรส และกลิ่นไอของดอกบัว มันจะต่างอะไรกับนกไม่เห็นฟ้า - ปลาไม่เห็น้ำ - ไส้เดือนไม่เห็นดิน - คนไม่เห็นโลกทั้ง ๆที่เขาเหล่านั้นก็อยู่กับสิ่งเหล่านั้นเมื่อเป็นเช่นนี้มันก็สู้แมลง ผีเสื้อไม่ได้เพียงแต่มันบินไป - บินมาพบเห็นแต่ละครั้งมันก็สามารถได้รับกลิ่นไอของดอกบัวได้ พุทธศาสนานั้นไม่ใช่เพียงแค่กราบไหว้อ้อนวอน นั่งฟัง - นอนฟังและมานั่งเรียนเท่านั้นสิ่งเหล่านั้นมันเป็นเพียงแค่พิธีและทำให้คน เข้าถึงและเห็นความจริง

แท้ของพระพุทธศาสนาได้เท่านั้น แต่สำหรับคนโง่มันก็ไม่ต่างอะไรกับสุ่มหรือกรงขังตัวเองให้ตกอยู่ในความมืด บอดไม่อาจรู้ได้ว่าอะไรเป็นอะไรเพราะสิ่งเหล่านั้นถูกคลุมเอาไว้ ตัวเองก็ไม่อยากดิ้นให้หลุดออกไปเพราะการอยู่อย่างนั้นก็ถือว่ามีความสุขพอ อยู่แล้ว ต่อเมื่อเอามีดมาเฉือนคอนั่นแหละจึงจะรู้ว่าอะไรเป็นอะไรแต่มันก็สายจนไม่มี ทางแก้เสียแล้ว ผลเป็นอย่างไร ? ก็คือถูกเฉือนคอแล้วจุ่มลงในหม้อน้ำร้อนเท่านั้นเอง ฉะนั้นจึงขอให้ชาวพุทธที่สำคัญตนเองว่ามีพระพุทธ - พระธรรม - พระสงฆ์อยู่ในตัวมาพิจารณาดูให้ดี ๆ ว่าเราเป็นชาวพุทธแบบไหนกันแน่ชาวพุทธแบบกบเฝ้าหนองกอบัวหรือชาวพุทธแบบแมลง ผีเสื้อ เมื่อรู้แล้วจงทำตนให้เหมาะสมกับการเป็นชาวพุทธที่แท้จริง อย่ามัวแต่ลุ่มหลงในรูปแบบพิธีกรรมต่าง ๆ เพื่อให้ได้มาซึ่งปัจจัยเพียงเล็ก ๆ น้อย ๆ การประพฤติตนให้ถูกต้องตามที่

ได้เล่าเรียนมาแล้วจนสามารถบังคับจิต - ควบคุมจิต ประคองจิตไม่ให้ตกไปในทางความเห็นแก่ตัวและความชั่วได้ อย่างน้อย ๆ ก็ให้ตั้งอยู่ในความดีไม่ให้ตกไปอยู่ในความชั่วอย่างเด็ดขาด เห็นแจ้งตามสภาวะสิ่งต่าง ๆ ว่านั่นเป็นเพียงธรรมชาติ - ธรรมดาอย่างหนึ่งเท่านั้นที่กำลังเปลี่ยนไปตามกฏเกณฑ์ของธรรมชาติ ปล่อยวางสิ่งต่าง ๆ ได้หมดไม่ยึดถือมั่นด้วยความหลงผิดคิกว่าเป็น ตัวเรา - เขา อะไร ๆ ทั้งสิ้นแล้วความทุกข์ใจก็จะไม่เกิดขึ้น เป็นการขจัดทุกข์พร้อมทั้งต้นเหตุแห่งความทุกข์โดยสิ้นเชิง จากนั้นก็เป็นการอยู่เหนือสิ่งต่าง ๆ โดยประการทั้งปวง


คัดลอก(พิมพ์สด ๆ)จากหนังสือเรื่องสั้นหรรษาโดย ภิกขุ โพธิ์แสนยานุภาพ รวบรวมและเรียบเรียง

http://www.mediafire.com/convkey/789b/qqt5jdgbn18ooj66g.jpg

[แก้วจ๋าหน้าร้อน]

  อนุโมทนาครับผม

[กระตุกหางแมว]

อืม เปรียบเทียบเห็นภาพดีครับ
อะไรที่ได้มากจากการทำด้วยตนเองภูมิใจกว่า