คลังธรรมปัญญา > พรรณาอักษร
กระโถน ส้วม อยากระบาย เขียน บ่นอะไร เชิญ เอาให้โล่ง โปร่งไปสิบทิศ
มดเอ๊กซ:
โลกผู้คน สรรพสัตว์ สรรพสิ่ง ไม่ได้หยุดนิ่ง แสนกล สบสน อลวน อลหม่าน ลึกสุดลึก ลับสุดลับ ซับซ้อนซ่อนปม เพียงปรากฏการณ์ เพียงผิวคลื่นแห่งท้องน้ำ ท้องมหาสมุทรมันสุดหยั่ง ข้างบนปรวนแปร ข้างล่างเงียบสงบ แต่บางที ข้างบนนิ่งสงบ ข้างล่างแปรปรวน โลกมิดำมิขาว ออก เทา ๆ ย้อนแย้ง ยึดอีกฝั่ง ก็หลงลืมอีกฝั่ง เฝ้าดู จู่ ๆ ก็ลงไปร่วมเล่น บนเรือ กับแหวกว่ายในท้องธาร สลับกันไป ใน ความคิด กับ ชาติภพ จบ ไม่จบ อยู่ในใจ
จะถูก ก็ปัญญา จะผิดพลาด ย้อนมองทบทวน ก็ยังเป็นปัญญา
หลอมรวม เข้าใจ ปล่อยวาง ไม่ขอแดนอลังการ ขอเพียง กระท่อมหลังน้อย ดูเมฆลอย ผ่านทิวสน พอ......
มดเอ๊กซ:
นึกก่อน เด๋ว มาบ่น ????
มดเอ๊กซ:
ไม่ได้แบกคำว่าเวลา ยาว สั้น นานไกล ช้าเร็ว สนใจแต่ ปัจจุบัน ถอดระหัสชีวิต ระหัสธรรม ประจำวัน ไม่ต้องผูกตัวเองกับคำว่า จบ ไม่จบ พยายามไหลไปด้วยธรรม ไหลไป ไหลไป สิ่งที่ทำอยู่ จู่ ๆ เหมือนโดนถีบให้ทำ เริ่มต้น ไป ๆ มา ๆ อ้าว มาขนาดนี้แล้ว สำเร็จเสร็จ ก็คือธรรม ล้มเหลว ก็ยังเป็นธรรม โลกไม่ขาว ไม่ดำ โลกมัน เทา ๆ อยู่กับความ เทา แม้แต่ ในคน ทำดีระดับ เหงื่อแตก เฝ้าประคองมันทุกวัน บางครั้ง ก็ รู้สึก มั่ว ๆ เหมือนกัน ขอให้มันเข้าที่เข้าทาง มีที่ มีทาง มีทิศ ในแบบของมัน บางที ก็ นึก ๆ บอกกับ อากาศ ออกไปว่า ไอ้บ้า เราจะไม่ไหวแล้ว ถ้าอยากให้ไปต่อ เออ ช่วย ๆ กันหน่อย เราคนเดียวไม่ไหว เราด่านหน้า กองหลังช่วยหน่อย ถ้ากรรมไม่หนักมาก เปิดช่องให้เราด้วย เหมือนว่า เราช่วยราชนิกูลภูฏาน เป็น พระกุมารตัวน้อย ร่างกายไม่สมส่วน พระกุมารป่วยด้วย วิ่งมาให้เราทาแป้งให้ พระกุมารรักเรามาก ไอ้เราก็เอ็นดูมัน ตามวิสัย ระหัสบางอย่างเรา เข้าใจ เราถอดความได้ ตรงกับสิ่งที่เราทำเลย
วันพระใหญ่ ก่อนรุ่งสาง เป็นความฝันที่ชัดเจนมาก เราเข้าใจผู้เดียว
มดเอ๊กซ:
คร๊อกกกกกก
มดเอ๊กซ:
หน้าหนาว ใช่ไหม :yoyo036:
นำร่อง
[0] ดัชนีข้อความ
[#] หน้าถัดไป
[*] หน้าที่แล้ว
Go to full version