ผู้เขียน หัวข้อ: ธรรมคีตะ"ชุดกฏแห่งกรรม"ของท.เลียงพิบูลย์อ่านโดย อาคม ทันนิเทศน์  (อ่าน 1743 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 3 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ 時々होशདང一རພຊຍ๛

  • ต้นไม้ใหญ่ยืนหยัดมั่นคงดั่งภูผา
  • ****
  • กระทู้: 1011
  • พลังกัลยาณมิตร 1119
  • แสงทองส่องฟ้าคือชีวิต
    • ดูรายละเอียด

<a href="http://www.youtube.com/v/9JrEas6rr-8?hl=th_TH&amp;amp;version=3" target="_blank" rel="noopener noreferrer" class="bbc_link bbc_flash_disabled new_win">http://www.youtube.com/v/9JrEas6rr-8?hl=th_TH&amp;amp;version=3</a>
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: กุมภาพันธ์ 05, 2013, 02:48:37 pm โดย กัลยา »
ชิเน กทริยํ ทาเนน


ออฟไลน์ ฐิตา

  • ทีมงานดอกแก้วกลิ่นธรรม
  • ต้นสักทองเรืองรองฤทธิ์
  • *
  • กระทู้: 7459
  • พลังกัลยาณมิตร 2236
    • ดูรายละเอียด










บทอุเบกขา
สัพเพ สัตตา  สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ทั้งสิ้น
กัมมัสสะกา   เป็นผู้มีกรรมเป็นของของตน
กัมมะทายาทา   เป็นผู้รับผลของกรรม
กัมมะโยนิ   เป็นผู้มีกรรมเป็นกำเนิด
กัมมะพันธุ   เป็นผู้มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์
กัมมะปะฏิสะระณา    เป็นผู้มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัย
ยัง กัมมัง กะริสสันติ    กระทำกรรมอันใดไว้
กัลยาณัง วา ปาปะกัง วา    ดีหรือชั่ว
ตัสสะ ทายาทา ภะวิสสันติ   จักเป็นผู้รับผลของกรรมนั้น

"กมฺมสสกา  มาณว  สตฺตา
กมฺมทายาทา  กมฺมโยนี  กมฺมพนฺธู กมฺมปฏิสรณา
กมฺมํ  สตฺเต  วิภชติ  ยทิทํ  หีนปฺปณีตตายา
"

แปลว่า....."สัตว์ทั้งหลายมีกรรมเป็นของตน
เป็นทายาทรับกรรม มีกรรมเป็นกำเนิด
มีกรรมเป็นเผ่าพันธุ์ มีกรรมเป็นที่พึ่งพิงอาศัย
กรรมย่อมจำแนกสัตว์เพื่อให้เป็นผู้เลวและประณีต"


แผ่เมตตา
สัพเพ สัตตา สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง
อเวรา โหนตุ จงเป็นผู้ไม่มีเวรเถิด
อัพยาปัชฌา โหนตุ จงเป็นผู้ไม่เบียดเบียนกันเถิด
อนีฆา โหนตุ จงเป็นผู้ไม่มีทุกข์กายทุกข์ใจเถิด
สุขี อัตตานัง ปริหรันตุ จงเป็นผู้มีสุขรักษาตนเถิด

โอทิศพรรณา
แผ่เมตตาจิตไปโดยเจาะจง
สัพพา อิตถิโย สตรีทั้งปวง
สัพเพ ปุริสา บุรุษทั้งปวง
สัพเพ อริยา อริยะบุคคลทั้งปวง
สัพเพ อนริยา ผู้ที่ไม่ใช่พระอริยะทั้งปวง
สัพเพ เทวา เทพทั้งปวง
สัพเพ มนุสสา มนุษย์ทั้งปวง
สัพเพ วินิปาติกา สัตว์ที่บังเกิดในภพชาติที่ตกต่ำ อันเป็นอบายภูมิทั้งปวง
สุขิตา โหนตุ จงเป็นผู้มีสุขเถิด

อโนทิศพรรณา
การแผ่ไปโดยไม่เจาะจง
สัพเพ สัตตา สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง
สัพเพ ปาณา สัตว์มีปราณคือมีชีวิตทั้งปวง
สัพเพ ภูตา ภูตะคือสัตว์ที่เป็นแล้วทั้งปวง
สัพเพ ปุคคลา บุคคลทั้งปวง
สัพเพ อัตตภาวปริยาปันนา สัตว์ที่นับเนื่องในอัตตภาพทั้งปวง
สุขิตา โหนตุ จงเป็นผู้มีสุขเถิด

แผ่ไปในทิศทั้ง ๑๐ คือให้คิดแผ่จิตไปด้วยเมตตา
ทั้งโดยเจาะจง ทั้งโดยไม่เจาะจง
โดยเจาะจง
สัพพา อิตถิโย สตรีทั้งปวง
สัพเพ ปุริสา บุรุษทั้งปวง
และโดยไม่เจาะจงว่า
สัพเพ สัตตา สัตว์ทั้งหลายทั้งปวงเป็นต้น
สุขิตา โหนตุ จงเป็นผู้มีสุขเถิด

*****
แผ่มุทิตาความพลอยยินดี
สัพพา อิตถิโย สตรีทั้งปวง สัพเพ ปุริสา บุรุษทั้งปวง
สัพเพ สัตตา สัตว์ทั้งปวง
มาลัพพะ สัมปัตติโต วิรัติชันตุ จงเป็นผู้อย่าไปปราศจากสมบัติที่ได้แล้วเถิด
*****

บางส่วนจาก..:นิวรณ์ข้อพยาบาท (ต่อ)
สมเด็จพระญาณสังวร
สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก
วัดบวรนิเวศวิหาร
คัดจากเทปธรรมอบรมจิต ข้อความสมบูรณ์
อณิศร โพธิทองคำ บรรณาธิการ
*http://www.dharma-gateway.com/monk/preach/somdej/sd-305.htm

 :45: :45: :45: