เป็นทุกข์เพราะเพื่อนบ้าน

[superwow1992]

บ้านที่อยู่มีลักษณะเป็นห้องเช่าค่ะ อยู่มาตั้งแต่มอ 3 ตอนนี้อยู่ปี3 อาศัยอยู่กับแม่สองคน ( ส่วนพ่อกลับไปอยู่ต่างจังหวัดค่ะ ตอนอยู่ปี 2 ) ห้องตรงข้ามหนูเป็นผู้ชายอายุประมาณ 70 เขาอยู่กับลูกและภรรยาเขา ไม่รู้เขาเป็นอะไรชอบแกล้งชอบด่าอยู่เรื่อย ถึงไม่เอ๋ยชื่อ เราก็รู้ว่าเป็นเรา ตอนแรกก็นึกว่าคิดไปเอง แต่จริงๆๆแล้วไม่ใช่ เหตุการณ์ทั้งหมดเกิดขึ้นเมื่อ พ่อของหนูกลับไปอยู่ต่างจังหวัดแล้ว และเวลาที่มีญาติผู้ชายมาหาเขาจะมพฤติกรรมที่เงียบมาก อ้อลืมบอกไปค่ะว่าห้องเช่าที่อยู่มีทั้งหมดสิบห้อง แต่ละห้องหันหน้าเข้าหากัน และเวลาที่มีแค่ห้องเรากับห้องเขาอยู่ เขาจะมีพฤติกรรมนักเลงมาก
พฤติกรรมของเขา
-ชอบพูดจากระแหนะกระแน ชอบข่มขู่ แต่เอาจริงๆๆเขาก็ไม่ได้ทำอย่างที่เขาพูด แต่เวลาได้ยินเสียงเรากลับมาบ้านหรือจะออกไปทำงาน(ตอนนี้ฝึกงานอยู่ค่ะ) ชอบเดินพุ่งเข้ามาหาเหมือนจะชนเราให้ได้ แต่เขาเคยเดินชนหนูไปแล้วครั้งหนึ่ง ต่อหน้าแม่หนูเลยค่ะ และบางวันเขาก็มองหน้าเรา พอเรามองกลับ เขาก็หลบ พอเราไม่มอง เขาก็จะมองกลับมาอีก และก็ทำหน้ากวนๆ แบบยั่วโมโหเรา แต่เวลาที่มีคนมาส่งหนูเขาก็จะรีบเดินเข้าห้องตัวเองไป
- เขาก็จะมาทำเสียงดังบริเวณข้างๆๆห้องของหนุ ทุกเช้าวันอาทิตย์ แล้วเสียงมันก็ทำให้หนุกับแม่ต้องตื่น
-มีอยู่วันหนึ่งแม่หนูกำลังตากผ้าอยู่ แล้วเขาก็ออกมากวาดหน้าห้องเขา พอกวาดเสร็จเขาก็เอาไม้กวาดตีราวตากผ้าอย่างแรง และยังเอาน้ำมาราดพื้นตรงบริเวณที่แม่ยืนตากผ้าอยู่
- และอีกมากมาย
*** สาเหตุที่เขาทำอย่างนี้ เพราะเขาทะเลาะกับน้าหนู (ส่วนหน้าหนูเขาพักอยู่ที่อื่นไม่ใกล้ไม่ไกลกับที่หนูอยู่เท่าไหร่ แต่บริเวณที่น้าอาศัยอยู่ ยาบ้าเยอะ แม่เลยไม่ย้ายไปอยู่)
*** บอกเจ้าของบ้าน แต่สงสัยเจ้าของบ้านไปบอกเขามั๊งค่ะ วันนั้นพอเขาได้ยินเสียงหนูออกมานอกห้องพอดี เขาจึงออกมาพูดลอยๆๆที่หน้าห้องเขาว่า “อยากโดนตีนก็เข้ามา”
*** บอกแม่ให้ย้ายบ้าน แต่แม่บอกว่าแม่มีเงินไม่พอ และที่ทำงานแม่ก็อยู่ใกล้กับที่พัก แม่บอกจะย้ายออกไปตอนหนูเรียนจบ ทะเลาะกับแม่บ่อยก็เพราะเรื่องนี้แหละค่ะ (แต่แม่อดทนมากๆๆๆ) แล้วไอ้บ้านั้นก็เหมือนคนโรคจิต คือหนูเป็นคนอารมณ์ร้อนด้วยค่ะ บางทีจึงด่าว่าอะไรเขากลับไปบ้าง แต่เขากลับหัวเราะ และก็พูดอยู่คนเดียว
จะทำเช่นไรค่ะ รู้สึกทุกข์มากๆค่ะ อ่านเรื่องกฏแห่งกรรม ธรรมะแล้วก็ไม่ช่วยเลยค่ะ พยายามปล่อยวางก็แล้ว ไม่สนใจ แต่ก็ชอบเก็บมาคิดอยู่เรื่อย
* เรื่องยาวไปหน่อย ขอบคุณที่รับฟังล่วงหน้านะค่ะ

[lek]

เดี๋ยวก็ตายแล้วอายุขนาดนี้
โกรธคือโ่ง่ โมโหคือบ้า
เราเองทุกวันนี้ก็ยังโง่และบ้าอยู่

 
จะเล่านิทานให้ฟัง

กาลครั้งหนึ่งมีอยู่ว่า ก่อนจะมีมนุษย์และสรรพสัตว์ต่างๆ

อุบัติขึ้นมาบนโลกใบนี้




พระเจ้าได้วางแผนที่จะสร้างโลก โดยกะเกณฑ์ให้มีสัตว์

ต่างๆ มากมาย หนึ่งในนั้นพระเจ้าต้องการสร้างวัว ซึ่งตกลง

กับวัวว่า ข้าจะให้เจ้าอุบัติขึ้นบนโลก โดยให้ภาระกิจของ

เจ้าคือการทำงานอย่างหนัก เพื่อให้มนุษย์ได้ประโยชน์

จากเจ้า เจ้าจะต้องอดทนทำงาน กินหญ้าและห้ามโอด

ครวญ ว่าเจ้าเหนื่อยยากทุกข์กายทุกข์ใจ ข้าจะให้เจ้ามี

ชีวิตเยี่ยงนีบนโลก 50 ปี วัวเมื่อได้ฟังดังนั้น จึงต่อรองกับ

พระเจ้าว่า ถ้าท่านให้ข้าเกิดมาต้องทำงานหนักเยี่ยงนี้ ข้า

ขอลดอายุข้าให้เหลือ 20ปี ก็พอ ที่เหลือ 30 ปี ข้าขอคืน

พระเจ้าฟังดังนั้น ก็ตกลง



คิวต่อมาเป็นคิวของหมา พระเจ้าได้บอกกับหมาว่า ให้เจ้า

มาเกิดเพื่ออารักขา คอยปกป้องทรัพย์สิน ไม่ให้ใคร

มารบกวนรังควาน เจ้าจะต้องเห่าหอน ตอนกลางคืนเจ้าจะ

ต้องไม่นอน ทำหน้าที่อารักขาคนให้คลายจากความวิตก

กังวล ว่าจะมีโจรใจบาปหยาบช้า มาทำอันตรายพวกเขา

ข้าจะให้เจ้ามีอายุอยู่ 20 ปี หมาเมื่อได้ฟังดังนั้น ก็คิดหนัก

จึงต่อรองกับพระเจ้าไปว่า ถ้าท่านให้ข้าลำบากขนาดนี้ ข้า

ขอคืนอายุให้ท่าน 10 ปี ข้าขออยู่อย่างหมาแค่ 10 ปี ก็

พอ พระเจ้าฟังดังนั้นก็ตอบ ตกลง


คิวต่อมาเป็นลิง พระเจ้าได้บอกกับลิงว่า ข้าจะให้เจ้าทำ

หน้าที่ให้ความสำราญกับมนุษย์ ให้เจ้าได้สร้างเสียง

หัวเราะ ให้กับโลกใบนี้ เจ้าต้องทำหน้าที่นี้ให้สำเร็จ ข้าจะ

ให้เจ้าอยู่ 20 ปี....ลิง เมื่อได้ฟังดังนั้นก็เศร้าใจ ทำไมเรา

ต้องเกิดมาเพื่อทำให้ผู้อื่นมีความสุขด้วยเล่าว่าแล้วลิงก็ต่อ

รองขอให้พระเจ้าลดอายุที่พระเจ้ามอบให้ 20 ปี เหลือ 10

ปี



คิวสุดท้ายเป็นคิว ของ มนุษย์ พระเจ้าได้บอกว่า ข้าจะให้

เจ้าเกิดมาบนโลกด้วยภารกิจที่มีแต่ เล่น และ สนุกสนาน กับทุก

สิ่งทุกอย่างแต่เพียงสถานเดียว เจ้าไม่ต้องทำงานหนัก เจ้า

ดื่ม กิน หัวเราะ สนุกสนานอย่างไร้ขีดจำกัดได้ ข้าจะให้

อายุเจ้า 20 ปี มนุษย์เมื่อได้ฟังดังนั้นก็เสียดาย ซึ่งความ

สุขที่จะขาดหายไปเร็วจากชีวิต ทำไมเกิดมาทั้งทีมีความสุข

แบบสุดยอด แต่ระยะเวลาช่างสั้น แสนสั้น แค่ 20 ปีเอง


ว่าแล้วมนุษย์ก็ขอต่อรองกับพระเจ้า ว่าเอาแบบนี้ดีกว่า

ท่าน....ในเมื่อวัวก็คืนอายุให้ท่าน 30 ปี หมาคืนมา 10 ปี

ลิงคืนมา 10 ปี ข้าขออายุทั้งหมดที่ วัว หมา ลิง คืนมา

รวม 50 ปี มาเป็นอายุของข้าเพิ่มจากเดิม 20 ปี เป็น 70 ปี

ก็แล้วกัน



พระเจ้าเมื่อได้ฟังดังนั้น ก็อดใจอ่อนไม่ได้...จึงยกอายุ

ของ วัว หมา ลิง ให้มนุษย์ไป


นี่แหละคือเหตุผลแห่งความทุกข์ยากของมนุษย์ทุกคนบน

โลกใบนี้


เมื่อแรกเกิดจนถึง 20 ปี มนุษย์มีความสุข กินเที่ยว

ไม่สนใจสิ่งใด ไม่ต้องทำงาน วันๆมีแต่ดื่มด่ำกับความสุข


พ้น 20 ปี ไปจนถึงอายุ 50 ปี( 30 ปี ของ วัว)มนุษย์ต้องทำงาน

หาเลี้ยงชีพอย่างหนัก สร้างรากฐานของครอบครัว ชีวิตไม่มี

อันที่จะเป็นสุข บ้างก็สำเร็จ บ้างก็ไม่สำเร็จ แต่ส่วนใหญ่อยู่

ในอาการ โคตรทุกข์ ต้องทำงานดิ่นรนหาเลี้ยงชีพแบบ

ชนิดลืมตาย ไม่ต่างจากวัว


พ้น 50 ปีไปแล้ว จนถึงอายุ 60 ปี ( 10 ปี ของ หมา)

มนุษย์ได้แต่นั่งเฝ้าสมบัติ ตาขวางใส่ทุกคนที่ย่างกรายเข้ามาสู่

ชีวิต กลัวว่าชีวิตตัวเองจะไม่ปลอดภัย.... ทำตาดุร้ายกับทุกคน

ทั่วไป มีชีวิตไม่ต่างจากหมา


พ้น 60 ปีจบถึง 70 ปี ต้องอยู่บ้านเลี้ยงหลาน คอยทำตา

ปลิ้นปล้อนหลอกเด็กให้มีรอยยิ้ม มีเสียงหัวเราะ มีชีวิตไม่

ต่างจากลิงที่ต้องสร้างความสุขให้แก่ลูกหลาน



ชีวิตคนเราก็แค่นี้เองครับ......
ขอบคุณที่มาจากhttp://board.palungjit.com/

[แก้วจ๋าหน้าร้อน]

มีสติ รอบครอบ และเป็นอย่างที่เป็นครับ สำคัญที่สุดก็คือความอดทน
ถ้ามองอีกมุม บางคนอาจมีพฤติกรรมขวางโลก แต่ในใจจริงๆก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรเลย
อาจชอบแสดงปฏิสัมพันธ์ขวางโลกบ่อยๆครับ ทางด้านคำพูดหรือการกระทำ เราก็ต้องเข้าใจครับ
ยังไงเค้าก็แก่กว่าอายุมากกว่าครับ ลองสันติวิธีดูครับ
คราวหน้า ถ้าเวลาเจอหน้าเค้า ก็ยิ้มแล้วก้มศีรษะเล็กน้อยเหมือนเคารพ
ทำบ่อยๆผมว่า ถ้าเค้ามีความเป็นผู้ใหญ่และมีความดีในใจ เค้าก็จะเลิกพฤติกรรมก้าวร้าวลงเรื่อยๆไปเองครับ

ไม่ว่าจะอย่างไร เป็นกำลังใจให้นะครับ
ธรรมะอวยพรความดีคุ้มครองครับ