"อย่าไปสนใจคิดถึง กาล สถานที่
หรือ บุคคลใดๆ ว่า
เป็นภัยและเป็นคุณ
ให้เสียเวลาและล่าช้าไปเปล่า
โดยไม่เกิดประโยชน์อะไร
ยิ่งกว่าการคิดเรื่อง กิเลสกับธรรม ซึ่งมีอยู่ที่ใจ
จะผิดพระประสงค์ความมุ่งหมายของศาสดา
ผู้ประทาน ธรรม สอนโลก
ด้วยความถูกต้องแม่นยำตลอดมา "
พระครูวินัยธร (มั่น ภูริทตฺโต)
วัดป่าสุทธาวาส อ.เมือง จ. สกลนคร
(พ.ศ. ๒๔๑๓ - ๒๔๙๒)
:จากหนังสือชีวประวัติของหลวงปู่ขาว อนาลโย
โดยท่านพระอาจารย์มหาบัว ญาณสัมปันโน
"มโน" คือ "ใจ" นี้เป็นดั้งเดิม เป็นมหาฐานใหญ่
จะทำจะพูดอะไร ก็ย่อมเป็นไปจากใจนี้ทั้งหมด
ดังในพุทธพจน์ว่า
"มโนปุพฺพงฺคมา ธมฺมา มโนเสฏฺฐา มโนมยา"
ธรรมทั้งหลายมีใจถึงก่อน มีใจเป็นใหญ่ สำเร็จแล้วด้วยใจ
พระบรมศาสดาจะทรงบัญญัติพระธรรมวินัย
ก็ทรงบัญญัติออกไปจากใจ คือมหาฐานนี้ทั้งสิ้น
หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต
หลวงปู่มั่นมาเตือนให้โอวาทหลวงปู่ขาวขณะเป็นไข้
"...ท่านจงพยายามพิจารณาให้รู้แจ้งสัจจะ คือทุกขเวทนา
ที่กำลังประกาศตัวอยู่อย่างโจ่งแจ้งเปิดเผย
ในกายในใจท่านเวลานี้
อย่าปล่อยให้ทุกขเวทนาเหยียบย่ำทำลาย
และกาลเวลาผ่านไปเปล่า
ขอให้ยึดความจริง จากทุกขเวทนา ขึ้นสู่สติปัญญา
และตีตราประกาศฝังใจลงอย่างแน่นหนา
แต่บัดนี้เป็นต้นไปว่า
ความจริงสี่อย่างที่พระพุทธเจ้าทรงประกาศไว้ตลอดมานั้น
บัดนี้
ทุกขสัจได้แจ้งประจักษ์กับสติปัญญาเราแล้ว
ไม่มีทางสงสัย
นอกจากจะพยายามเจริญให้ความจริงนั้นๆ เจริญยิ่งขึ้นโดยลำดับ
จนหายสงสัยโดยสิ้นเชิงเท่านั้น
ถ้าท่านพยายามดังที่ผมสั่งสอนนี้ แม้ไข้ในกายท่าน
จะกำเริบรุนแรงเพียงไร
ท่านเองจะเป็นเหมือนคนมิได้เป็นอะไร
คือใจท่านมิได้ไหวหวั่นสั่นสะเทือนไปตามอาการ
แห่งความสุขความทุกข์
ที่เกิดขึ้นในกายนั่นเลย มีแต่ความภาคภูมิใจ
ที่สัมผัส
สัมพันธ์กับ ความที่ได้รู้แล้วเห็นแล้ว โดยสม่ำเสมอ
ไม่แสดงอาการลุ่มๆ ดอนๆ
เพราะไข้กำเริบหรือไข้สงบตัวลงแต่อย่างใด
นี่แลคือ
การเรียนธรรมเพื่อความจริง ปราชญ์ท่านเรียนกันอย่างนี้
ท่านมิได้ไป
ปรุงแต่งเวทนาต่างๆ ให้เป็นไป
ตามความต้องการ
เช่นอยากให้เป็นอย่างนั้น อยากให้เป็นอย่างนี้ตามชอบใจ
ซึ่งเป็นการสั่งสม
สมุทัยให้กำเริบรุนแรงยิ่งขึ้น
แทนที่จะเป็นไปตามใจชอบ ท่านจงจำไว้
ให้ถึงใจ พิจารณา
ให้ถึงอรรถถึงธรรม คือความจริงที่มีอยู่กับท่านเอง
ซึ่งเป็นฐานะ ที่ควรรู้ได้ด้วยตนเอง แต่ละรายๆผมเป็นเพียงผู้แนะอุบายให้เท่านั้น ส่วนความเก่งกาจอาจหาญ
หรือความล้มเหลวใดๆ นั้นขึ้นอยู่กับผู้พิจารณาโดยเฉพาะ
ผู้อื่นไม่มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย
เอานะท่าน จงทำให้สมหน้าสมตาที่เป็นลูกศิษย์มีครูสั่งสอน
อย่านอนเป็นที่เช็ดเท้าให้กิเลสขึ้นย่ำยีตีแผ่ได้
จะแย่และเดือดร้อนในภายหลัง จะว่าผมไม่บอก..."
ประวัติและปฏิปทา หลวงปู่ขาว อนาลโย
โดย ท่านอาจารย์พระมหาบัว ญาณสมปนฺโน
ในหนังสืออนุสรณ์งานพระราชทานเพลิงศพ
Anucha Ko G+ originally shared to
ชาวพุทธ (สนทนาธรรมตามกาล):
