ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: สิงหาคม 20, 2012, 08:16:52 pm »กำหนัด ก็คือความลุ่มหลง
ภิกษุทั้งหลาย ถ้าความกำหนัดในรูปธาตุ
ภิกษุละได้แล้ว เพราะละความกำหนัดได้
อารมณ์จึงขาดสูญ ที่ตั้งแห่งวิญญาณก็ไม่มี
ถ้าความกำหนัดในเวทนาธาตุ
ถ้าความกำหนัดในสัญญาธาตุ
ถ้าความกำหนัดในสังขารธาตุ
ถ้าความกำหนัดในวิญญาณธาตุ
ภิกษุละได้แล้ว
เพราะละความกำหนัดได้
อารมณ์จึงขาดสูญ
ที่ตั้งแห่งวิญญาณก็ไม่มี
วิญญาณที่ไม่มีที่ตั้งนั้น
ก็ไม่งอกงามไม่ปรุงแต่ง
หลุดพ้นไป
เพราะหลุดพ้นจึงตั้งมั่น
เพราะตั้งมั่นจึงสันโดษ
เพราะสันโดษจึงไม่สะดุ้ง
เมื่อไม่สะดุ้งย่อมดับไปเอง
ภิกษุนั้นรู้ชัดว่า
‘ชาติสิ้นแล้วอยู่จบพรหมจรรย์แล้ว ทำกิจที่ควรทำเสร็จแล้ว ไม่มีกิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้อีกต่อไป”
อุปยสูตรที่ ๑ จบ
-http://agaligohome.fix.gs/index.php?topic=1817.0