ตอบ

ข้อความโดย: ฐิตา

« เมื่อ: มีนาคม 08, 2013, 05:26:40 pm »

ใส่การอ้างถึงคำพูด

ดูกร ภิกษุทั้งหลาย อานาปานสติ
อันภิกษุ เจริญแล้ว ทำให้มากแล้ว ย่อม มีผลมาก
มี อานิสงส์มาก ภิกษุที่เจริญ อานาปานสติแล้ว
ทำให้มากแล้ว ย่อม บำเพ็ญ สติปัฏฐาน 4 ให้บริบูรณ์ได้
ภิกษุที่ เจริญสติปัฏฐาน 4 แล้ว ทำให้ มากแล้ว
ย่อม บำเพ็ญ โพชฌงค์ 7
ให้บริบูรณ์ได้
ภิกษุที่เจริญ โพชฌงค์ 7 แล้ว ทำให้มากแล้ว
ย่อม บำเพ็ญ วิชชา และ วิมุตติ
ให้บริบูรณ์ได้ ฯ
— อานาปานสติสูตร พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔

อานาปานสติ (–ปานะสะติ) มีอยู่ 16 คู่ คือ
1.หายใจเข้า-ออกยาวรู้
2.หายใจเข้า-ออกสั้นรู้
(ลมหายใจเริ่ม ละเอียดขึ้น เมื่อใจเป็นสมาธิ)
3.หายใจเข้า-ออกกำหนด กองลมทั้งปวง
(จิตจะกำหนด แต่ กองลมในกาย ถ้าบริกรรมคำใดอยู่ เช่น พุทโธ คำบริกรรมจะหายไปเอง)
4.หายใจเข้า-ออกเห็น กองลมทั้งปวง สงบก็รู้
(จับลมหายใจ ไม่ได้ เหมือน ลมหายใจหายไป)

5.หายใจเข้า-ออกปีติ เกิดก็รู้
6.หายใจเข้า-ออก สุขเกิดก็รู้
7.หายใจเข้า-ออก กำหนด จิตสังขาร
(อารมณ์ต่างๆ ที่จรเข้า มาปรุงแต่งจิต เช่น รัก ราคะ โกรธ หลง) ทั้งปวง /ที่เหลือ เพียงอารมณ์ อุเบกขา
(ถ้า กำหนดมา ตามระดับ)
8.หายใจเข้า-ออก เห็น จิตสังขาร สงบก็รู้
(ครูบาอาจรย์บางรูป วินิจฉัยว่า ช่วงนี้จิตจะ ไม่กำหนดสัญญา)

9.หายใจเข้า-ออก พิจารณาจิต (พิจารณา สภาวะรู้
(วิญญาณขันธ์) ว่า จิตพิจารณารู้ใน อานาปานสติอยู่
10.หายใจเข้า-ออกจิตบันเทิง
(มโน-สภาวะที่น้อม พิจารณาเพ่งอยู่ จิตยินดีใน องค์ภาวนาคืออานาปานสติ) ก็รู้
11.หายใจเข้า-ออก จิตตั้งมั่น
(ในอารมณ์ฌาน ของ อานาปานสติ) ก็รู้
12.หายใจเข้า-ออกจิตเปลื้อง
(ในอุคคหนิมิต และ ปฏิภาคนิมิต แห่ง อานาปานสติ) ก็รู้

13.หายใจเข้า-ออก พิจารณาเห็น ความไม่เที่ยง (อนิจจัง ) ในขันธ์ทั้ง 5 (มีลมหายใจ เป็นตัวแทน รูปขันธ์)
14.หายใจเข้า-ออก พิจารณาโดย ไม่ปรุงแต่ง
(การไม่ปรุง แต่งภายนอก หรือวิราคะ คือ การมีมานะให้ค่าตีราคาสรรพสิ่ง เช่น ต้นไม้ ย่อมมีลักษณะ เป็นไปตามธรรมชาติ เราตัดสินว่าต้นไม้ นี่ลักษณะสวย ต้นไม้นี่ ลักษณะไม่สวย)
15.หายใจเข้า-ออก พิจารณาโดยไม่ยึดติด (การไม่ยึดมั่นภายใน หรือนิโรธ เช่นมี คนนำขวดน้ำ มาวางไว้ ข้างหน้าเรา ให้เรา ต่อมามีคนคว้ามันไปกิน เราโกรธว่า กินน้ำเรา คือ ความยึดมั่นนั้น เพิ่งเกิด เมื่อเราไปยึดไว้)
16.หายใจเข้า-ออกปล่อยให้ เป็นไปตาม ธรรมชาติ (ปฏินิสสัคคายะ)

จัดให้ข้อ1-4 เป็น กายานุปัสสนา
ข้อ5-8 เป็น เวทนานุปัสสนา
ข้อ9-12 จัด เป็น จิตตานุปัสนา
ข้อ13-16 จัดเป็น ธรรมนุปัสสนา
อานาปานสติ เป็นกรรมฐาน ที่เหมาะสม กับ คนทุกคน และเลือกได้ หลากหลาย มี ความลึกซึ้ง มากดังจะ อธิบายต่อไป เนื่องจาก อานาปานสติ สามารถ ที่ภาวนาลัด ให้มา
สู่ สัมมสนญาน 1ใน ญาณ16 ได้ โดยไม่ต้อง เจริญสติและพิจารณาสัญญา 10ไปด้วย เหมือนอย่างอื่นๆ
เมื่อเจริญอานาปานสติ ตามข้อ1 สภาวะย่อม เป็นไปโดยลำดับจากข้อ 1 จนถึงข้อ12 จิตจะเป็น ปฐมฌาณ อันเกิดจากการเจริญสติ (เกิดสัมมสนญาณ) จะพบ เห็นขันธ์ ทั้งห้าที่หลงเหลืออยู่ในขณะขั้น เกิดดับได้ เมื่อขณะจิตเป็นฌาณ ซึ่งเหลือเพียง10สภาวะ

โดยที่ข้อ3-4 เป็น รูปขันธ์
ข้อ5-6 เป็น เวทนาขันธ์ (มีเพียงปีติและสุข)
ข้อ7-8 เป็น สังขารขันธ์
ข้อ9-10 เป็น วิญญาณขันธ์
ข้อ11-12 เป็น สัญญาขันธ์
เมื่อเห็น ขันธ์ทั้งห้า ตามตั้งแต่ข้อ1-12 ย่อมเห็น ขันธ์ห้า
(อันมี ลมหายใจ เป็นตัวแทน แห่งรูปขันธ์)
เกิดดับ ตลอดจนเห็น เป็นอนิจจัง

( ข้อ13หายใจเข้า-ออก พิจารณาเห็น ความไม่เที่ยง )
โดย สมบูรณ์พิจารณา ข้อ13 ไป จนบรรลุ ข้อ14
หายใจเข้า-ออก พิจารณา โดยไม่ปรุงแต่ง ,
15 พิจารณา โดยไม่ยึดติด ,
16 หายใจเข้า-ออกปล่อย ให้เป็นไป ตามธรรมชาติ

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

-http://www.facebook.com/pages/พระพุทธเจ้า/166387296709841

ข่าว:

ตอบ

สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: แก้วจ๋าหน้าร้อน

ข้อความโดย: ฐิตา