ข้อความโดย: ฐิตา
« เมื่อ: กันยายน 07, 2015, 05:56:21 am »
๑๐.กวีธรรม
ถ้าจิตไป หลง กรอบขอบเส้นของปรากฏการณ์
พลังงานปฏิกิริยาดุจระลอกคลื่น
จิตจะรู้ ธรรมชาติเดิม คือ.. ความใสของใจไม่ได้
เพราะจิตรู้ได้.. ทีละขณะ
ถีงแม้วันหนึ่ง.. จะต้องร่วงโรย
แต่ดอกไม้ก็ยังเบ่งบาน เอื้อเฟื้อแก่โลก
เนื้อเรื่องที่ หลงคิด ดั่งปฏิกิริยาของระลอกคลื่น ที่ชวนตื่นตา
เคลื่อนไหว เปลี่ยนแปลง เกิด ดับ
ระยิบระยับบังความใสของใจ ซึ่งไม่ได้หายไปไหน
เมื่อรู้สึกตัวว่า หลง กับพลังงานปฏิกิริยา
จิตจะกลับมา ตั้งมั่นอยู่กับรู้ โดยไม่จงใจ
โดย พระอาจารย์ อำนาจ โอภาโส
