ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
ระหว่างความดีกับความไม่ดี เราจะเลือกทำสิ่งใดจึงจะสามารถบรรลุธรรมได้จริง ( เลือกตอบแค่ ความดี กับ ความไม่ดี ครับผม):
กัน-ละ-ยา-นะ-มิด เขียนเป็นภาษาไทยที่ถูกต้องว่าอย่างไรครับ:
คุณเชื่อในศรัทธาของความดีไหมครับ ( เลือกตอบแค่ เชื่อ กับ ไม่เชื่อ ครับผม):
คิดว่าความดีทำยากไหม( เลือกตอบแค่ ยาก กับ ไม่ยาก ครับผม):
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆแนวธรรมะในจิตใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า ใต้ร่มธรรม:
เปล่งวาจาว่าสาธุ เป็นการอนุโมทนาต่อพระสงฆ์ที่วัด หรือมีใครทำบุญแล้วมาบอกให้ทราบ ทราบแล้วยกมือขึ้น (สาธุ) กรุณาพิมพ์คำนี้ครับ  สาธุ:
โดยปกติชน นิ้วมือของคนเรา มีกี่นิ้ว (ตอบเป็นภาษาไทยครับ):
วัฒนธรรมไทยเมื่อเห็นผู้ใหญ่ท่านจะทำความเคารพ ด้วยการไหว้ท่านก่อนเสมอใช่หรือไม่:
เมื่อให้ท่านเลือก ระหว่าง (หนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งที่เรารัก) กับ (มิตรแท้ที่รักเรา) คุณจะะเลือก:
บุคคลที่ไปหลายๆเว็บไซต์ โดยที่สวมบทบาทเป็นหลายๆคน โดยที่ไม่รู้ว่า แท้จริงใจเราต้องการอะไร เพื่อน หรือ ชัยชนะ:
กล่าวคำดังนี้  "ขอโทษนะ":
ระหว่าง (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะผู้อื่น) กับ (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะตัวเอง)  ท่านจะเลือกเป็น:
กล่าวคำดังนี้  "ให้อภัยนะ":
กล่าวคำดังนี้  "ขออโหสิกรรม":
หากมีคน บอกว่า เราไม่ดีเราเลว แต่ใจเรารู้ว่าไม่เป็นเช่นนั้น เราจะใช้วิธีใดจัดการกับเรื่องนี้  (โต้เถียงให้แรงกว่าที่เค้าว่ามา) หรือ (เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความดีของเราเองไม่ต้องทำอะไร):
ในโลกออนไลน์หรือโลกแห่งจิต ไม่มีใครทำอะไรเราได้ นอกเสียไปจาก (คนพาล) หรือ (ใจของเราเอง):
ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ผู้ที่ทำตนให้เล็กที่สุด ผู้ที่เล็กที่สุดก็จะกลายเป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุด ผู้ที่มีเกียรติคือผู้ที่ให้เกียรติผู้อื่น ฉะนั้นสมาชิกใต้ร่มธรรมควรให้เกียรติกันและกัน พิมพ์คำว่า (ฉันจะให้เกียรติสมาชิกทุกๆท่านในใต้ร่มธรรมเสมอด้วยวาจาสุภาพอ่อนน้อม):
ไม่มีอะไรสายสำหรับการเริ่มต้น พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (It is never too late to mend):
ผู้ที่ไม่เคยรับรู้รสของความขมขื่น จะไม่รู้ว่าความหวานชื่นคืออะไร พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (He who has never tasted bitterness does not know what is sweet):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: มดเอ๊กซ
« เมื่อ: สิงหาคม 01, 2016, 12:32:05 am »


<a href="https://www.youtube.com/v/shr1W0ke76U" target="_blank" rel="noopener noreferrer" class="bbc_link bbc_flash_disabled new_win">https://www.youtube.com/v/shr1W0ke76U</a>








My Sweet Orange Tree – เปลือกส้มขมปนหวาน

เรื่อง :  ณัฐกานต์ อมาตยกุล
 

1

เด็กน้อยเซเซ่ล้มพับไปนอนสลบยู่บนรางรถไฟ หลังรู้แน่ชัดว่าความตายได้มาเยือนปอร์ตุก้าแล้ว – เพื่อนรักวัยชราของเขาจะไม่อาจส่งรอยยิ้มอบอุ่นนั้นมาได้อีก

เด็กน้อยผู้เคยชินกับความเจ็บปวดมาตลอดชีวิตระยะสั้นๆ กลับไม่อาจรับความทุกข์รูปแบบใหม่ที่ถาโถมมาได้ทัน

เขาลืมตาตื่นมาพร้อมความว่างเปล่า เพราะสิ่งที่เคยเติมเต็มชีวิตได้จากไปแล้ว

ก่อนหน้านั้น ในวันหนึ่ง เซเซ่นำปลาที่ตกได้มาอวดพ่อ พ่อผู้นั่งแซ่วพ่ายแพ้ต่อชีวิตกลับไม่มีอาการดีอกดีใจ เซเซ่หวังเพียงเพลง ‘ลูกผู้ชาย’ ที่เขาฟังมาจากนักดนตรีข้างถนน จะพอบรรเทาความทุกข์ของพ่อได้บ้าง

เนื้อหาของมันพูดถึงสามีที่เลี้ยงชีพได้ด้วยการให้ภรรยาไปขายบริการทางเพศ … เด็กน้อยเซเซ่จะรู้อะไรมากมายนอกจากมัน ตลกดี จึงร้องออกมาด้วยเสียงแหลมใส โยกตัวไปมาประกอบเพลง

เขาโดนฟาดไม่ยั้ง เสียงหนักๆ ที่ปะทะเข้ากับร่างกาย ไม่ได้ส่งผ่านออกมาเป็นเสียงร้องโหยหวน

“ร้องอีก” พ่อฟาดมืออย่างหนักจนเสียงสั่น

เขายังคงร้องเพลงต่อไป โดยที่ผู้เป็นพ่อไม่ได้ขำไปด้วย

ความขมขื่นหากเป็นของคนอื่นอาจมองเป็นเรื่องขบขันได้ แต่ไม่ใช่สำหรับครอบครัวนี้ เพราะมันเป็นเรื่องจริง ไม่ใช่เรื่องสัปดนที่แต่งขึ้นมา

เซเซ่เคยชินกับความเจ็บปวดแบบนี้มานานแล้ว เขาเพียงสงสัยว่าเหตุใดจึงไม่ฆ่าเขาไปเสีย



2

“เด็กนั่นมันไม่ร้องสักแอะ” ปอร์ตุก้ากล่าวชื่นชมเซเซ่ให้คนขายขนมหวานฟัง หลังจากที่พาไปผ่าเศษแก้วออกจากเท้า มันเป็นเรื่องมหัศจรรย์สำหรับเด็กวัยเท่านั้น วัยที่เห็นเพียงเข็มฉีดยาก็อาจร้องไห้

ความทุกข์ทางกายไม่อาจสัมผัสเซเซ่ได้แล้ว หรือไม่เขาก็เก่งกาจในการปิดซ่อนมันไว้ตั้งแต่วัยเด็ก

ต้องไม่ร้องไห้ หากร้องออกมาแล้วชีวิตจะฟาดเราให้สาหัสกว่าเดิม

กระนั้น เด็กชายไม่ปิดบังว่ามีความสุขขนาดไหนที่ได้กินขนมหวานอร่อยๆ ด้วยท่าทางมูมมามเบิกบานใจนั้น สิ่งเล็กๆ จากเศรษฐีปอร์ตุก้า คือสิ่งยิ่งใหญ่ในแต่ละวันของเซเซ่ แม้ว่าทั้งสองจะไม่ได้มีความผูกพันทางสายเลือดเลยก็ตาม

 


3

เขาบอกปอร์ตุก้าว่าเขา ฆ่าพ่อตัวเอง

เพราะ “เมื่อเราเลิกรักใคร เขาจะค่อยๆ ตายไปจากหัวใจเรา” เขาพูดเช่นนั้น อาจทำให้ใครจุกอก น้ำตาหลั่งริน

คนรักที่ทำให้เราเจ็บปวด สมองของเราอาจเริ่มแปรเปลี่ยนความจริงให้กลายเป็นแค่จินตนาการ เป็นภาพหลอนที่เราตบแต่งมันเข้ากับการละเล่นของเด็ก และหัวเราะเยาะมัน ราวกับเป็นความสัมพันธ์ที่ไร้ค่า

ก่อนนั้นการโดนด่าทอ ทุบตี อาจมีความหมายบางอย่าง แต่วันหนึ่งบุคคลนั้นก็เป็นอากาศธาตุที่เราเดินผ่านไปได้ และแน่นอน แม้แต่ความอุ่นของอ้อมกอดปลอบประโลมจากเขาไม่อาจสร้างความรู้สึกใดๆ ได้อีก

เท่านี้ก็สลายความมีตัวตนของคนคนนั้นไปเสียสิ้น

ต้นส้มในฐานะมิตรที่ดีจากจินตนาการ ของเซเซ่ อาจเป็นจริงเสียมากกว่า อย่างน้อยที่สุดร่มเงาก็บดบังความร้อนในวันแดดจัดได้ แม้จะไม่อาจขยับกิ่งก้านใดๆ เลย – แต่ก็ไม่เคยสร้างความเจ็บปวด

(คำเตือน: ****ส่วนสุดท้าย มีการเปิดเผยเนื้อหาส่วนสำคัญของภาพยนตร์****)



4

ปอร์ตุก้าถูกรถไฟชนเสียชีวิตคาที่ ส่วนต้นส้ม อาจโดนโค่นเพื่อเคลียร์พื้นที่ ไม่วันใดก็วันหนึ่ง เมื่อครอบครัวเซเซ่ย้ายไปอยู่เมืองอื่น

บางที การจากไปของคนหรือวัตถุที่เรารัก นั้นเจ็บปวดทางความรู้สึกมากกว่าการมีอยู่ของคนที่เราเกลียด

น่าจะวัดได้จากปริมาตรและจำนวนหยดน้ำตา ทั้งของเซเซ่ และของผู้ชมที่อยู่หน้าจอนั้น

คำว่า “โลกน่าอยู่” บนกระดานหน้าห้องเรียนของเซเซ่ พร่ามัวไปด้วยแถบของน้ำตา

แต่มันก็ยังอยู่ตรงนั้น เมื่อเรายิ้มได้อีกครั้ง

จาก http://waymagazine.org/category/culture/

<a href="https://www.youtube.com/v/jK7kTwReXMo" target="_blank" rel="noopener noreferrer" class="bbc_link bbc_flash_disabled new_win">https://www.youtube.com/v/jK7kTwReXMo</a>