ตอบ

Warning: this topic has not been posted in for at least 500 days.
Unless you're sure you want to reply, please consider starting a new topic.
ชื่อ:
อีเมล์:
หัวข้อ:
ไอค่อนข้อความ:

Verification:
กัน-ละ-ยา-นะ-มิด เขียนเป็นภาษาไทยที่ถูกต้องว่าอย่างไรครับ:
คุณเชื่อว่าทุกศาสนาสอนให้ทุกคนเป็นคนดีใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
เว็บใต้ร่มธรรมเป็นเว็บเล็กๆแนวธรรมะในจิตใช่หรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
^^ ขอความกรุณาพิมพ์คำว่า แสงธรรมนำใจ:
ท่านจะปฏิบัติตามกฏระเบียบข้อตกลงของเว็บใต้ร่มธรรมทุกประการหรือไม่ ( เลือกตอบแค่ ใช่ กับ ไม่ใช่ ครับผม):
คุณพ่อคุณแม่เปรียบดั่งพระอรหันต์ในบ้าน พิมพ์คำว่า "คุณพ่อคุณแม่ฉันรักและเคารพท่านดุจพระอรหันต์":
เมื่อให้ท่านเลือก ระหว่าง (หนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งที่เรารัก) กับ (มิตรแท้ที่รักเรา) คุณจะะเลือก:
บุคคลที่ไปหลายๆเว็บไซต์ โดยที่สวมบทบาทเป็นหลายๆคน โดยที่ไม่รู้ว่า แท้จริงใจเราต้องการอะไร เพื่อน หรือ ชัยชนะ:
กล่าวคำดังนี้  "ขอโทษนะ":
ระหว่าง (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะผู้อื่น) กับ (ผู้ที่เรียนรู้ธรรมะเพื่อเอาชนะตัวเอง)  ท่านจะเลือกเป็น:
กล่าวคำดังนี้  "ให้อภัยนะ":
หากมีคน บอกว่า เราไม่ดีเราเลว แต่ใจเรารู้ว่าไม่เป็นเช่นนั้น เราจะใช้วิธีใดจัดการกับเรื่องนี้  (โต้เถียงให้แรงกว่าที่เค้าว่ามา) หรือ (เวลาจะเป็นเครื่องพิสูจน์ความดีของเราเองไม่ต้องทำอะไร):
ในโลกออนไลน์หรือโลกแห่งจิต ไม่มีใครทำอะไรเราได้ นอกเสียไปจาก (คนพาล) หรือ (ใจของเราเอง):
เคยนวดฝ่าเท้าให้ คุณพ่อคุณแม่บ้างไหม ถ้ามีโอกาส เราควรทำหรือไม่ (ควรกระทำอย่างยิ่ง หรือ ไม่ควรทำ):
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป ใต้ร่มธรรมเองก็จะเป็นไปตามวัฐจักรนี้ ฉันท์ใดก็ฉันท์นั้น (เป็นจริง) หรือ (ไม่จริง):
ธรรมะคือ ธรรมชาติ พิมพ์คำว่า (ธรรมะชาติ) ครับ:
ขนทรายเข้าวัดคือ พิมพ์สำนวนต่อไปนี้ครับ (ทำบุญทำกุศลโดยวิธีนำหรือหาประโยชน์เพื่อส่วนรวมมิได้ทำเพื่อตนเอง):
ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด คือ ผู้ที่ทำตนให้เล็กที่สุด ผู้ที่เล็กที่สุดก็จะกลายเป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุด ผู้ที่มีเกียรติคือผู้ที่ให้เกียรติผู้อื่น ฉะนั้นสมาชิกใต้ร่มธรรมควรให้เกียรติกันและกัน พิมพ์คำว่า (ฉันจะให้เกียรติสมาชิกทุกๆท่านในใต้ร่มธรรมเสมอด้วยวาจาสุภาพอ่อนน้อม):
ไม่มีอะไรสายสำหรับการเริ่มต้น พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (It is never too late to mend):
ผู้ที่ไม่เคยรับรู้รสของความขมขื่น จะไม่รู้ว่าความหวานชื่นคืออะไร พิมพ์เป็นประโยคภาษาอังกฤษครับ เป็นตัวพิมพ์เล็กทั้งหมดนะครับ เว้นวรรคคำด้วยครับ (He who has never tasted bitterness does not know what is sweet):

shortcuts: กด alt+s เพื่อตั้งกระทู้ หรือ alt+p แสดงตัวอย่าง


สรุปหัวข้อ

ข้อความโดย: มดเอ๊กซ
« เมื่อ: มกราคม 07, 2017, 02:34:45 am »



"มึงหยุดเลย...เดี๋ยวรอพัดยศจากจันทบุรี"!!! ... วีรกรรมของหลวงปู่เจี๊ยะที่ทำเอาฝ่ายศาสนพิธีในวังถึงกับวงแตก!!!

ในแวดวงพระป่ากรรมฐานต่างรู้กันเป็นอย่างดีว่า "หลวงปู่เจี๊ยะ จุนโท" เป็นพระที่มีบุคลิกตรงไปตรงมา พูดจาห้วนๆ สั้นๆ ขวานผ่าซาก เสียงดังเอะอะโวยวาย ชนิดที่ว่าบางครั้งก็คาบเกี่ยวกับความหยาบคาย ไม่ไพเราะ แถมกิริยาอาการทางร่างกายก็ไม่สุภาพเรียบร้อย นั่งกระดิกเท้า ขยับหัวขยับไหล่ยึกยักตลอดเวลา ไม่งดงามเหมือนครูบาอาจารย์องค์อื่นๆ ในวงศ์พระป่า

แต่โดยเนื้อแท้แล้ว พระป่าบ้านนอกลูกครึ่งจีนองค์นี้คือพระอริยเจ้าอย่างแท้จริง และเป็นพระนักปฏิบัติภาวนาที่หาคนทัดเทียมได้ยากยิ่ง จนพระอาจารย์ใหญ่อย่างหลวงปู่มั่นถึงกับออกปากชมและตั้งฉายาให้ว่า "ผ้าขี้ริ้วห่อทอง"



ครั้งหนึ่ง หลวงปู่เจี๊ยะเดินทางเข้ากรุงเทพฯ โดยมาพำนักอยู่ที่วัดบวรนิเวศฯ และในเวลาต่อมาก็บังเอิญว่าท่านมีกิจนิมนต์ให้เข้าวัง  แต่ก่อนจะรับนิมนต์ ท่านได้สอบถามเจ้าหน้าที่ฝ่ายศาสนพิธีในพระราชวังว่า

"จะต้องใช้พัดยศหรือเปล่า? เพราะพัดยศอยู่ที่จันทบุรี ส่วนเราพักอยู่ที่วัดบวรฯ"

ฝ่ายศาสนพิธีก็บอกว่า "ไม่ต้องใช้"

พอหลวงปู่เจี๊ยะทราบว่าไม่ต้องใช้พัดยศก็เลยรับกิจนิมนต์เข้าไปในวัง โดยมีพระสงฆ์ชั้นผู้ใหญ่รูปอื่นๆ รับนิมนต์ด้วยเช่นกัน



เมื่อเจ้าหน้าที่ตระเตรียมอาหารเสร็จเรียบร้อยพร้อมฉัน พระสงฆ์ก็จะต้องสวด และตอนนี้แหละถึงจะใช้พัดยศ ซึ่งหลวงปู่เจี๊ยะไม่มี  เจ้าหน้าที่คนหนึ่งสังเกตเห็นโดยไม่ทราบเรื่องราวมาก่อน แถมยังไม่รู้จักหลวงปู่เจี๊ยะอีกด้วย ก็เลยถามขึ้นเสียงดังว่า

"ทำไมพระองค์นั้นไม่เอาพัดยศมา?!"

เท่านั้นแหละ...หลวงปู่เจี๊ยะก็ตะโกนบอกพระรูปอื่นๆ ว่า

"เฮ้ย! หยุดกินเดี๋ยวนี้นะ! หยุดกินเดี๋ยวนี้เลย! ... เดี๋ยวอาตมาจะไปเอาพัดยศที่จันทบุรีก่อน"

เจอไม้นี้เข้าไปเล่นเอาวงแตกเลยทีเดียว ต่างคนต่างก็หยุดชะงัก ... เมื่อฝ่ายศาสนพิธีหายตกใจจึงรีบเข้ามาหาหลวงปู่เจี๊ยะแล้วถามว่า

"ทำไมอาจารย์พูดอย่างนั้น?"

หลวงปู่เจี๊ยะก็สวนทันที ...


"กูถามมึงแล้วว่ามึงจะเอาหรือเปล่า...พัดยศน่ะ  มึงบอกไม่เอา...กูก็ไม่เอามา  มึงหยุดเลย...เดี๋ยวรอพัดยศจากจันทบุรี!!!"  (ฮา)



ที่มา : หนังสือ "ลีลาพระอรหันต์" โดย เธียรนันท์


จาก http://panyayan.tnews.co.th/contents/200313/