เว็บใต้ร่มธรรม ตั้งขึ้นเพื่อการรวมตัวของสมาชิกและทีมงานเว็บอกาลิโก ให้มาปรึกษาพบปะพูดคุยกันก่อนเดินทางสู่เส้นทางเดิมของอกาลิโกครับ พร้อมที่จะสานต่อความดีบนโลกออนไลน์ใบเล็กๆนี้ ทุกเรื่องราวมีความเป็นไป หากพี่ๆทุกท่านได้รับข่าวสารฉบับนี้ ถ้ามีเวลา..ก็ขอให้แวะมา พักคุยธรรมะปรึกษาหารือกันเช่นกัลยาณมิตรเหมือนที่เคยมา.."ด้วยความคิดถึงอย่างยิ่ง..ถึงที่สุด ธรรมะอวยพรครับ"
สวัสดีค่ะ
พี่มาให้กำลังใจค่ะ ไม่มีหลักธรรมคำสอนใดๆเพราะไม่แม่นยำในหลักธรรมขอใดเลย
สิ่งเดียวที่ยึดถือในใจก็คือ คิดดี พูดดี ทำดี ค่ะ
ตอนที่พี่เรียนจบกลับมาทำงานใหม่ๆ ก็รู้สึกไม่ต่างจากที่น้องรู้สึกค่ะ
โลกในรั้วสถาบันที่เราเรียนมา เรามีเพื่อนเกื้อกูล ช่วยเหลือกัน
เราก็จะรู้สึกสนุกและมีความสุขกับทุกการงานที่นั่น
แต่ในโลกของการทำงานจริง เราต้องเรียนรู้ที่จะช่วยเหลือและดูแลตัวเองค่ะ
ไม่มีเพื่อนๆ รุ่นพี่ รุ่นน้องมาคอยช่วยเหลืออีกแล้ว
เพื่อนๆที่ทำงานก็คือคนที่เราไม่เคยรู้จักมาก่อน เราต้องเข้าใจกันและกันค่ะ
เขาไม่เคยรู้จักเราจะให้เขามาเอ็นดูเอื้ออาทรเราก็คงจะไม่ได้เราก็ต้องค่อยเรียนรู้กันไปค่ะ
ส่วนงานที่ทำผิดพลาดไปแล้วก็ถือว่าเป็นครูค่ะ คนที่ไม่เคยทำผิดก็คือคนที่ไม่ทำอะไรเลยจริงไหมคะ
แต่อย่าทำผิดพลาดซ้ำเดิมอีกเพราะนั่นมันหมายถึงเราไม่เคยเรียนรู้จากความผิดพลาดเลย
คิดเสียว่าที่เจ้านายเรียกมาพูดคุย ตักเตือน ก็ให้คิดว่านั้นเขากำลังบอกทางให้เราอยู่
เป็นคำแนะนำที่จะช่วยให้เราเห็นทางที่จะปรับตัว เปลี่ยนตัวเองไงค่ะ
พี่คิดว่าการทำงานที่พิดพลาดของน้องน่าจะมาจาก "ใจ"
เพราะใจที่ห่อเหี่ยว ไม่มีกำลัง ก็ทำให้เราไม่มีใจกับงานไงคะ
ลองเริ่มต้นดูใหม่ค่ะ เริ่มวันใหม่ด้วยใจดีๆนะคะอาจจะคิดว่ามันทำยากแต่มันทำได้ค่ะ
ถ้าใจเราดี มันไม่ได้ดีกับคนอื่น มันก็ดีกับตัวเราเองทั้งนั้น
ยิ้มน้อยๆในใจให้ได้ทุกวัน กับทุกเรื่อง พยายามนะคะ สู้ๆค่ะ
พี่เอาใจช่วย แล้วต่อไปหากมีอะไร ไม่ว่าจะปัญหาเรื่องงานและเรื่องความไม่สบายใจ
แล้วอยากมีคนรับฟัง ก็แวะมาเข้ามาที่นี่นะคะ
พี่ๆ เพื่อนๆ หลายคนที่นี่อาจช่วยหาทางแก้ไขปัญหาให้ได้ค่ะ
ขออนุโมทนาสาธุในเมตตาจิตที่ให้คำแนะนำที่มีประโยชน์ยิ่งนะคะ
และขอร่วมเป็นกำลังใจให้น้อง Ju Ju ค่ะ...
สวัสดีค่ะ
พี่มาให้กำลังใจค่ะ ไม่มีหลักธรรมคำสอนใดๆเพราะไม่แม่นยำในหลักธรรมขอใดเลย
สิ่งเดียวที่ยึดถือในใจก็คือ คิดดี พูดดี ทำดี ค่ะ
ตอนที่พี่เรียนจบกลับมาทำงานใหม่ๆ ก็รู้สึกไม่ต่างจากที่น้องรู้สึกค่ะ
โลกในรั้วสถาบันที่เราเรียนมา เรามีเพื่อนเกื้อกูล ช่วยเหลือกัน
เราก็จะรู้สึกสนุกและมีความสุขกับทุกการงานที่นั่น
แต่ในโลกของการทำงานจริง เราต้องเรียนรู้ที่จะช่วยเหลือและดูแลตัวเองค่ะ
ไม่มีเพื่อนๆ รุ่นพี่ รุ่นน้องมาคอยช่วยเหลืออีกแล้ว
เพื่อนๆที่ทำงานก็คือคนที่เราไม่เคยรู้จักมาก่อน เราต้องเข้าใจกันและกันค่ะ
เขาไม่เคยรู้จักเราจะให้เขามาเอ็นดูเอื้ออาทรเราก็คงจะไม่ได้เราก็ต้องค่อยเรียนรู้กันไปค่ะ
ส่วนงานที่ทำผิดพลาดไปแล้วก็ถือว่าเป็นครูค่ะ คนที่ไม่เคยทำผิดก็คือคนที่ไม่ทำอะไรเลยจริงไหมคะ
แต่อย่าทำผิดพลาดซ้ำเดิมอีกเพราะนั่นมันหมายถึงเราไม่เคยเรียนรู้จากความผิดพลาดเลย
คิดเสียว่าที่เจ้านายเรียกมาพูดคุย ตักเตือน ก็ให้คิดว่านั้นเขากำลังบอกทางให้เราอยู่
เป็นคำแนะนำที่จะช่วยให้เราเห็นทางที่จะปรับตัว เปลี่ยนตัวเองไงค่ะ
พี่คิดว่าการทำงานที่พิดพลาดของน้องน่าจะมาจาก "ใจ"
เพราะใจที่ห่อเหี่ยว ไม่มีกำลัง ก็ทำให้เราไม่มีใจกับงานไงคะ
ลองเริ่มต้นดูใหม่ค่ะ เริ่มวันใหม่ด้วยใจดีๆนะคะอาจจะคิดว่ามันทำยากแต่มันทำได้ค่ะ
ถ้าใจเราดี มันไม่ได้ดีกับคนอื่น มันก็ดีกับตัวเราเองทั้งนั้น
ยิ้มน้อยๆในใจให้ได้ทุกวัน กับทุกเรื่อง พยายามนะคะ สู้ๆค่ะ
พี่เอาใจช่วย แล้วต่อไปหากมีอะไร ไม่ว่าจะปัญหาเรื่องงานและเรื่องความไม่สบายใจ
แล้วอยากมีคนรับฟัง ก็แวะมาเข้ามาที่นี่นะคะ
พี่ๆ เพื่อนๆ หลายคนที่นี่อาจช่วยหาทางแก้ไขปัญหาให้ได้ค่ะ
สวัดดี ครับพี่ๆ ที่คอยช่วย ตอนนี้ก็ผ่านมา 2 เดืือนแล้ว ยชีวิตการทำงานก็ยากลำบาก ไม่มีคนสอนทำผิดก็โดนดา หาว่าไม่มีสมอง คนในแผนกก็ไม่มีใครมาสนใจว่าคุณจะจะเป็นเด็กใหม่หรือ รู้เพียงอย่างเดียวว่าหน้าที่ใครหน้าที่มัน สิ่งที่เห็นมากขึ้นคือความเห็นแก่ตัวของคน การเอาดีเข้าตัว ซึ้งยิ่งทำให้ผมท้อมากขึ้นเรื่องงานก็โดนเรียกตัวเข้าไปคุยถึง 4 ครั้งซึ้งทำใหผมอยากออกจากงาน ซึ้งถ้าผมทำอย่างงั้น มีแต่ทำให้พ้อแม่คงเป็นห่วง พี่ช่วยหาหลักธรรมให้ผมหน่อยครับ 
