แสดงกระทู้

1

กวีนักเขียน / Re: ปาฏิหารย์แห่งความรัก ตอน ปฐมบทแห่งความรักและความทรงจำ

« เมื่อ: มกราคม 17, 2011, 01:40:09 am »

>>>>>ถึงแม้ว่าวันแห่งความรักปีนี้เธอจะไม่มีอะไรมาให้ผมเหมือนกับปีที่ผ่านมา ซึ่งตัวผมเองนั้นก็ไม่ได้คาดหวังหรือต้องการสิ่งของใดๆจากเธอเลยแม้แต่น้อย เพราะว่าแค่นี้เราสองคนก็มีความสุขมากที่สุดแล้วหลังจากผมส่งเธอขึ้นรถทัวร์ และรอจนกว่ารถจะถึงเวลาออกผมจึงเดินทางกลับบ้านผม ถึงผมจะต้องเดินทางกลับบ้านเพียงคนเดียวตอนนี้ แต่มันก็เป็นความสุขที่ผมได้รับมาแล้วเมื่อเราทั้งสองได้มาเจอกัน ขณะที่ผมกำลังเดินทางกลับบ้านนั้น ด้วยความบังเอิญหรือความตั้งใจที่จะเอาอะไรบางอย่างในกระเป๋าสะพายของผม ที่ผมจะต้องล้วงหาอะไรบางอย่างในกระเป๋าของผม แต่สิ่งหนึ่งที่ผมได้พบเห็นในกระเป๋าสะพายของผม ซึ่งผมใช้ติดตัวเป็นประจำในกระเป๋านั้นผมพบกับแผ่นซีดีหนึ่งแผ่น ซึ่งทำเป็นกล่องใส่อย่างดีหน้าปกซีดีนั้นเป็นรูปของเธอและเขียนข้อความเป็นตัวอักษรกราฟฟิกภาษาอังกฤษว่า amazing in love หรือ มหัศจรรย์แห่งรักนั่นเอง ผมนึกไม่ออกเลยว่าเธอแอบเอามาไว้ในกระเป๋าผมตั้งแต่เมื่อไหร่ ทั้งๆที่กล่องใส่ซีดีก็มีขนาดใหญ่เหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะผมไม่ได้สังเกตและไม่คิดว่าเธอจะเอาอะไรมาใส่ไว้ ส่วนตัวเธอนั้นผมคิดว่าคงอยากจะทำเซอร์ไพรส์ผมแน่ๆ ซึ่งเมื่อผมเจอซีดีที่เธอเอามาให้ผม ผมรีบโทรไปหาเธอแล้วถามเธอว่าเธอทำอะไรให้ผม เธอไม่บอกเพียงแต่บอกว่าให้ผมไปเปิดดูเอาเอง ความจริงแล้วผมไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นหรอกนะครับเพราะว่าผมรู้ว่าเธอเรียนเกี่ยวกับคอมมาคงจะทำภาพมาให้ผมแน่ๆเลย แต่กระนั้นก็เถอะก็ยังรู้สึกดีใจครับที่เธอตั้งใจทำมาให้ผม เมื่อผมเดินทางกลับมาถึงบ้านผมก็รีบนำซีดีแผ่นนั้นเปิดลงที่คอมเพื่อที่จะดูว่า เธอทำอะไรให้ผม พอผมเริ่มเปิดดูซีดีแผ่นนั้นบอกได้เลยครับว่ารักเธอจริงๆ เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักสำหรับผม เพราะสิ่งที่เธอทำให้ผมนั้นก็คือ การนำข้อความทั้งหมดที่ผมส่งให้กับเธอตั้งแต่ที่เราพึ่งรู้จักกันวันแรก จนเริ่มมาเป็นแฟนกัน และจนถึงวันนี้วันที่ผมเปิดซีดีดูอยู่ เธอรวมทุกๆข้อความทุกๆคำพูด ที่ผมส่งให้กับเธอทำลงเป็นสไลด์ประกอบกับเพลงรักที่ไพเราะ ดูแล้วก็อดที่จะยิ้มไม่ได้เลยผมชอบครับกับสิ่งที่เธอทำมาให้ผม หลังจากผมดูจนจบผมก็โทรเธอไปหาเธอและบอกรักเธอ พร้อมกับบอกว่าผมชอบกับสิ่งที่เธอทำให้ผม และวันวาเลนไทน์ปีนี้ก็เป็นวันแห่งความสุขที่สุดอีกหนึ่งปี ผมถึงได้บอกไงครับว่าชีวิตความรักของผมและเธอมีแต่คำวาความสุข เพราะตลอดเวลาที่คบกันกับเธอ ได้รักกับเธอ ผมและเธอก็ยังไม่เคยรู้จักความทุกข์ อาจจะมีบ้างก็เมื่อที่คราวเธอถูกรถชนเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมา เหตุการณ์นั้นคงจะเป็นเหตุการณ์เดียวที่ทำให้ผมรู้สึกเป็นห่วงเธอ นับตั้งแต่วันที่เราได้รู้จักกัน ซึ่งหลังจากนั้นเราก็ใช้ชีวิตและยังคงดำเนินชีวิตตามขั้นตอนแบบนี้ไปทุกครั้ง ดำเนินชีวิตแบบเดิมทำตัวแบบเดิมและสิ่งที่เราได้พบนั้นก็คือความสุข ที่เราทั้งสองคงยังคงต้องการให้มันเป็นแบบเดิม ผมเคยถามเธอว่าหากวันนี้ไม่มีผมเธอจะอยู่ได้ไหม เธอตอบว่าต้องได้แต่อาจจะต้อเหงานิดหน่อย ซึ่งผมก็พูดซ้ำอีกทีว่าใช่เราต้องอยู่ได้เพราะเมื่อก่อนเราสองคนก็อยู่คนเดียว ยังอยู่ได้เลย
อ่านต่อวันพรุ่งนี้