ผู้เขียน หัวข้อ: สัพพาสวสังวรสูตร :อาสวะที่พึงละได้ด้วย.. (การงดเว้น)  (อ่าน 1272 ครั้ง)

0 สมาชิก และ 3 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้

ออฟไลน์ ฐิตา

  • ทีมงานดอกแก้วกลิ่นธรรม
  • ต้นสักทองเรืองรองฤทธิ์
  • *
  • กระทู้: 7459
  • พลังกัลยาณมิตร 2236
    • ดูรายละเอียด




พระสูตร - อาสวะที่พึงละได้ด้วยปริวัชชนะ (การงดเว้น)
       "ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ! อาสวะ(กิเลสที่หมักดองสันดาน)
ที่พึงละได้ด้วยการงดเว้น เป็นไฉน !
ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้ พิจารณาโดยแยบคายแล้ว
ย่อมเว้นช้างดุ ม้าดุ โคดุ สุนัขดุ งู ตอไม้ที่มีหนาม บ่อน้ำ เหว
น้ำครำ หลุมโสโครก
ภิกษุนั่งในอาสนะอันไม่สมควร คบมิตรชั่ว
ย่อมถูกเพื่อนพรหมจารี ผู้รู้ เข้าใจไปในฐานะอันชั่ว
เธอพิจารณาโดยแยบคายแล้ว
ย่อมเว้นอาสนะอันไม่สมควรนั้น
ที่เที่ยวไปอันไม่สมควรนั้น และมิตรชั่วเหล่านั้น
เพราะเมื่อเธอไม่เว้น
อาสวะที่ทำความยุ่งยากเดือดร้อนให้
ก็จะพึงเกิดขึ้น
เมื่อเธอเว้น อาสวะที่ทำความยุ่งยากเดือดร้อนให้
ก็จะไม่มี
นี้แล ภิกษุทั้งหลาย ! เรียกว่า อาสวะที่พึงละได้ด้วยการงดเว้น."

(สัพพาสวสังวรสูตร ๑๒/๑๒-๒๐)


G+ Tung krithayavath originally shared: