บล็อก > บทความ (Blog)

ไดอารี่...จิตดวงหนึ่ง

<< < (79/106) > >>

แก้วจ๋าหน้าร้อน:
หลายๆอย่างมันก็เป็นไปตามวาระกรรมของแต่ละท่านเน้อครับพี่เล็ก 
 คนอยากมีชีวิตอยู่ก็ดันได้ไป พอคนอยากไปก็ดันอยู่ พอเราคิดลัดว่าอยากอยู่และอยากไป มันก็ดัน คาราโอเกะอยู่อย่างนี้ล่ะครับ เดี๋ยวก็ไปเดี๋ยวก็อยู่


 :06: ไม่เห็นซะนานเลยนะครับ สบายดีนะครับผม
 รักษาสุขภาพนะครับพี่เล็ก สู้ๆครับพี่เล็ก

lek:
โดนตัดเน็ตก็เลยไม่ได้เข้ามารับรู้
แต่มันก็ยังอยากที่จะกลับมารับรู้
แล้วสุดท้ายมันก็ต้องลืมๆไปอีก
เข้าๆออกๆเบื่อๆอยากๆวนเวียนไปเรื่อย
นิสัยสันดานก็ยังมีตัวตนแบบที่มันติดๆมา
ความคิดใหม่ๆสิ่งดีๆที่แว๊ปมามันก็อยู่รอบๆ
แว๊ปมาแว๊ปไปสิ่งดีสิ่งไม่ดีทุกข์ๆสุขๆ
พอใจไม่พอใจเบื่อๆเซ็งๆสนุกๆเฉยๆชาๆ
มันเป็นความเป็นไปที่จะเกิดขึ้นตอนที่เราคิดถึง
ถึงคิดต่อไปเป็นนั่นเป็นนี่มากมายก่ายกองท่วมเลย
แล้วสุดท้ายมันก็เหือดแห้งหายไปเพื่อก่อตัวใหม่อีก
คลื่นทะเลสาดซัดเข้าหาฝั่งแล้วก็พัดพาไปเพื่อซัดเข้ามาใหม่
ลมหายใจเอยเข้าแล้วก็ออกแบบนี้เดี๋ยวก็หยุดเข้าหยุดออกแล้ว
ขณะยังมีเข้ามีออกมันจะสงบสุข มันจะทุกข์ระทมก็เอากันเข้าไป
เอาไงไว้ก็รับงั้นไป...อยากเอาเองก็รับไว้เอง

แก้วจ๋าหน้าร้อน:
เอาอะไรเหรอครับพี่เล็ก  :13:
มันเป็นเช่นนี้ล่ะครับพี่เล็ก  รักษาสุขภาพ เป็นกำลังใจให้นะครับผม ธรรมะอวยพรครับพี่เล็ก

lek:
เอาตัวเอาตนอยู่นี่ล่ะกึ๋ยๆๆๆ
ยึดว่าเป็นตัวตรู ของตรู
ยึดว่าเป็นตัวมรึง ของมรึง
ยึดว่าเป็นตัวมัน ของมัน
สารพัดจะเคยชินในการยึด
ยึดให้หนักยึดให้เหนื่อยแล้วก็ปล่อยไป
หลงยึดอีกกว่าจะปล่อยได้สยึมกึ๋ย
ปล่อยไปยังไม่ทันไรยึดมาอีกแล้วเหอๆๆ
กรรมของตัวตรูจริงๆทนได้แต่ทน
บ่นไปบ่นมาทุกข์ของตรูอีกแว้วก๊ากกกก
เหมือนใกล้จะบ้าเต็มที่ตรู :30:

lek:
ผ่านเรื่องราวทดสอบสติ
อารมณ์เอาคะแนนเต็มอีก
สติปัญญาก็ยังไปไม่ค่อยรอด
ฝึกยอมรับกับสิ่งที่ทำไปตามเคย
ยอมรับได้มันก็ทุเลาทุกข์ไปได้หน่อย
ยอมรับไม่ได้มันก็ทุกข์หนักหน่อย
และแล้วมันก็ผ่านพ้นไปอีกตามเคย

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป

[*] หน้าที่แล้ว

ตอบ