นิทาน : แค่วางลง

[ฐิตา]

นิทาน : แค่วางลง

อ่านนิทานเสร็จก็ถามตนเองได้มากมาย...

 ...



 มีชายหนุ่มคนหนึ่ง รู้สึกว่าชีวิตตนเองน่าเบื่อหน่าย จึงไปขอพบพระอาจารย์เซ็นอู๋จี้
เพื่อขอคำชี้แนะ ทำอย่างไรเขาจึงจะมีความสุข

พระอาจารย์ก็หยิบตะกร้าไม้ไผ่ให้ใบหนึ่ง นำชายหนุ่มไปยังริมแม่น้ำเล็กๆข้างวัด
เดินเลาะไปตามริมฝั่ง
แล้วพระอาจารย์อู๋จี้ก็บอกกับชายหนุ่มว่า เจ้าเห็นก้อนหินที่อยู่ตามทางไหม

นับจากนี้ไป เมื่อเจ้าเดินไปหนึ่งก้าว ก็เก็บก้อนหินขึ้นมาก้อนหนึ่ง แล้วใส่ลงไป
ในตะกร้าไม้ไผ่บนหลัง

แม้ชายหนุ่มจะไม่เข้าใจเจตนาของพระอาจารย์อู๋จี้ แต่ก็ทำตาม เดินไป
ก็เก็บก้อนหินใส่ตะกร้าไปพลาง
ไม่นานเขาก็เริ่มรู้สึกเหนื่อยล้า ตะกร้าไม้ไผ่บนหลังหนักขึ้นเรื่อยๆ จนเดินไปสุดทาง

พระอาจารย์อู๋จี้ก็ถามว่ารู้สึกอย่างไรบ้าง
เขาตอบว่า ตะกร้าหนักขึ้นเรื่อยๆจนแทบจะแบกไม่ไหวแล้ว

พระอาจารย์อู๋จี้จึงกล่าวว่า รู้ไหมว่าเหตุใดจึงไม่เป็นสุข เพราะเจ้าแบก
สิ่งของเอาไว้มากเกินไป
จากนั้นพระอาจารย์อู๋จี้ก็หยิบก้อนหินในตะกร้าไม้ไผ่ออกมาทีละก้อน แล้วพูดว่า…

ก้อนนี้คืออำนาจ   ก้อนนี้คือเงินทอง

ก้อนนี้คือหญิงงาม   ก้อนนี้คือความทุกข์

ก้อนนี้คือความกลัดกลุ้ม   ก้อนนี้คือความเหงา

...

เมื่อหยิบก้อนหินโยนทิ้งจนหมด ชายหนุ่มสะพายตะกร้าขึ้นมาอีกครั้ง
ก็รู้สึกเบาโล่ง  ทำให้เขาได้สติขึ้นมาทันที...


“แค่วางลง ก็เป็นสุขแล้ว”

อ่านนิทานเสร็จก็ถามตนเองได้มากมาย... ...เราเองเก็บก้อนหินมามากมายเพียงใด
 ...เราเองเก็บก้อนอะไรมาบ้าง

 ...เราเองเก็บก้อนเหล่านี้ไว้ทำไม   ...เราเองคิดอย่างไรเมื่อก้มหน้าเก็บก้อนเหล่านี้
และถ้า…   
...เราเองไม่เก็บก้อนเหล่านี้ไว้จะเป็นอย่างไร

...



“อัลเบิร์ต ฮับบาร์ด นักเขียนนักปรัชญา กล่าวไว้ว่า ความสุขที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของชีวิต
ไม่ใช่ขึ้นอยู่กับคุณได้รับอะไร แต่ขึ้นอยู่กับคุณปล่อยวางอย่างไร”


ที่มา : หนังสือ "วางลงก็เป็นสุข"   เขียนโดย "เซียวเย่ว์" แปลโดย “คุณสุทธิมา โพธิ์เงิน
ภาพ : Fwd เมลล์, internet
Credit by : http://mblog.manager.co.th/septimus/th-72050/

ขอบพระคุณที่มาทั้งหมดมากมาย..  ขออนุญาตนำมาเผยแพร่ค่ะ
สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ

[แก้วจ๋าหน้าร้อน]

  อนุโมทนาครับพี่แป๋ม ปล่อยวางไม่ให้ใจเราหนักครับ