คลังธรรมปัญญา > ระบาย พรรณาด้วย ฉันทลักษณ์ กาพย์กลอน (อิสระ)

หากเหนื่อยนัก..ก็พักหน่อย.แล้วค่อยไป ! (๒)

<< < (3/7) > >>

ฐิตา:



อึ๊บ.. อึ๊บ.. ขยับขึ้นเร็วรี่
เพื่อนฝูงมีเชียร์กันสนั่นไหว
แม้พลาดพลั้งไปบ้างไม่เป็นไร
กำลังใจมีให้ไม่เลิกลา





ไม่มีใครช่วยได้นอกจากตัว
ขาระรัวเกี่ยวเกาะขยับหา
ความอดทนตั้งใจใฝ่ศรัทธา
ผองเพื่อนยาช่วยไม่ได้ก็อยู่เคียง

โดย : อ้อ




http://www.reurnthai.com/index.php?topic=2061.0
Pics by : Google
อกาลิโกโฮม * สุขใจดอทคอม
อนุโมทนาสาธุที่มาทั้งหมดมากมายค่ะ

แก้วจ๋าหน้าร้อน:
 :13: อนุโมทนาครับ ขอบคุณครับพี่แป๋ม

ฐิตา:





กาพย์ฯ บทอาขยาน

นะโมข้าจะไหว้.................วระไตรระตะนา
ใส่ไว้ในเกศา.....................วระบาทะมุนี
คุณะวระไตร....................ข้าใส่ไว้ในเกษี
เดชะพระมุนี..................ขออย่ามีที่โทษา

ข้าขอยอชุลี.....................ใส่เกศีไหว้บาทา
พระเจ้าผู้กรุณา................อยู่เกศาอย่ามีภัย
ข้าไหว้พระสะธรรม..............ที่ลึกล้ำคัมภีร์ใน
ได้ดูรู้เข้าใจ.....................ขออย่าได้มีโรคา

ข้าไหว้พระภิกษุ.....................ที่ได้ลุแก่โสดา
ไหว้พระสกินาคา......................อะระหาธิบดี
ข้าไหว้พระบิดา.................ไหว้บาทาพระชนนี
ไหว้พระอาจารีย์..................ใส่เกศีไหว้บาทา

ข้าไหว้พระครูเจ้า..................ครูผู้เฒ่าใส่เกศา
ให้รู้ที่วิชา........................ไหว้บาทาที่พระครู
จะใคร่รู้ที่วิชา........................ขอเทวามาค้ำชู
ที่ใดข้าไม่รู้...........................เล่าว่าดูรู้แลนา

ไชโยขอเดชะ............................ชัยชนะแก่มารา
ระบือให้ลือชา............................เดชะสามาไชโย
ไชโยขอเดชะ.............................ชัยชนะแก่โลโภ
โทโสแลโมโห............................อย่าโลเลโจ้เจ้ใจ


เล่าสู่กันฟัง ...ชีวิตวัยเด็ก : arunsawat.com



นำมาแบ่งปันโดย : คุณ หิรัญญิการ์





• กุมาระกุมารี ตะรุณีย์ที่เยาว์ไว
จะฬ่อพอเข้าใจ ให้รู้จำคำวาที

• ว่าไว้ใน ก กา ก ข ขา อา อิ อี
ว่าไว้ในเท่านี้ ที่พอได้ใน ก กา

• แต่พอให้รู้เล่า ที่ผู้เขลาเยาวะพา
ได้ดูรู้แลนา กุมาราตะรุณี

• จะใคร่ได้รู้ธำม์ ที่ลึกล้ำจำไว้ดี
ได้แน่แต่เท่านี้ ดีจำเอาเบาใจครู

• จะว่าแต่ฬ่อๆ ว่าแต่พอฬ่อใจดู
ว่าไว้ได้พอรู้ ดูว่าเล่าเอาใจใส่

จากหนังสือปถม ก กา หัดอ่าน
หนังสือเรียนสมัยรัตนโกสินทร์ตอนต้น

(ขอบพระคุณ คุณสุคุณ ที่กรุณาแก้ไขและเพิ่มเติมข้อมูล ๑๖ กรกฎ ๔๗)
http://www.watcharina.com/board/index.php?topic=3246.5;wap2

ฐิตา:




ธาร.. ความคิด




๐ ด้วยอารมณ์ไหลง่ายดั่งสายน้ำ
ความคิดย้ำย่ำอยู่ไม่รู้หาย
เดี๋ยวไหลเชี่ยวเอื่อยอ่อยแล้วค่อยคลาย
ล้วนมากมายเหตุผลที่คนมี

๐ จะจับมีดมาตัดให้ขาดช่วง
หรือทะลวงแหวกว่ายไม่หน่ายหนี
ยังคงลัดเลาะไปในวารี
ความคิดนี้ยากยุดเพื่อหยุดความ

๐ มองธารน้ำไหลท่วมทั่วทุกทิศ
ธารความคิดไหลลู่สู่ขวากหนาม
ธรรมชาติเชื่อมไว้คล้ายนิยาม
เหตุปัจจัยเกิดตามธรรมดา

๐ หมั่นตามรู้ดูจิตความคิดห่วง
ยามติดบ่วงรูปรสในยศฐา
ดูให้เห็นเกิดลับดับโรยรา
ทั่วโลกาไม่พ้นร่วมหนทาง

๐ รู้เพียงรู้ดูไปใจตั้งมั่น
เพียงรู้ทันอารมณ์สั้นลงบ้าง
รู้เพื่อให้เกิดเห็นความเป็นกลาง
และรู้อย่างถูกต้องครรลองธรรม.

โดย... พิกุลแก้ว




เฒ่าแก้ค้าว          ห้วงอกขาวผอน       (แก่เฒ่าผมหงอกแล้ว)
บ่ต๋ายเมือมรณ์     ได้สอนลูกเต้า      (แต่ยังไม่ทันตาย  จึงยังได้สอนลูกหลาน)
คนบ่ฮู้                 อย่าโทษสมอง        (คนไม่รู้  อย่าโทษว่าสมองไม่ดี)
เป๋นต่าบ่อลอง       ฮ่ำเฮียนเมื่อน้อย     (เป็นเพราะไม่ร่ำเรียนแต่เด็ก)

          คนปากหวาน       เถิงก้นมันส้ม   (คนปากหวานนั้นก้นเปรี้ยว)
          คนยังนิยม           ปากฮ้ายใจ๋ดี    (ปากร้ายใจดี)
          จะมีคนรัก            ก็เขียมเผ่าผู้  คนฟัง   (เขียม-น้อย,หายาก)
          อู้หื้อเปิ้นฮัก          ยากนักจักหวัง  (พูดให้คนรัก ยากนัก)
          อู้หื้อเปิ้นซัง          กำเดียวก็ได้       (พูดให้คนชัง  คำเดียวก็ได้)

ของกิ๋นบ่มัก         บ่ช่างขับจ๋ำ               
ของกิ๋นบ่ลำ          บ่ช่างก๋ำป้อน             (ของกินที่ไม่ชอบไม่อร่อย)
ขืนเขกิ๋น             ลมช่างขึ้นต้อน          (หากบังคับให้กิน  ลมจะตีขึ้น)
บ่ไหลลงคอ          ฮอดต๊อง                   (ไม่ไหลลงคอ ตลอดท้อง)

          นกบ่บิน          อย่าไปเขิงปีกมันอ้า  (นกไม่บิน อย่าไปขึงปีก)
          งัวควายบ่กิ๋นหญ้า   อย่าไปข่มเขามันลง  (วัวควายไม่กินหญ้า  อย่าไปกดหัวมันให้กิน)
           ของกิ๋นลำ       อยู่ที่คนมัก   (ของอร่อย อยู่ที่คนว่าชอบหรือไม่)
           ของฮักอยู่ที่คน    เปิงใจ๋       (ของรักอยู่ที่คนพอใจ)
..
..
ไม้อ่อนก๊อม    เพราะคมมีดเหลา     
คนหูเบา        เพราะกำกึ๊ดตื้น     (กำกึ๊ด-ความคิดสติปัญญา)
หันไม้ใหญ่สูง    อย่าไปเปี่ยงขึ้น   
จึงตกลงมา      เสียบกั๊ด              (เสียบกั๊ด-จุกแน่น)

          การผ่อคน       อย่าเร็วรวบรัด      (ผ่อ-มอง)
          อยู่ตั๊ดตี้หน้า    หนเดียว             (อยู่ตั๊ดตี้หน้า-อยู่ที่มองหน้า)
          มนุษย์ลุ่มฟ้า    โลกหล้าใจ๋เหนียว   (ใจ๋-ใจ)
          ใจ๋ก๋ำมือเดียว    ไผหยั่งบ่ได้           (ก๋ำ-กำ, ไผ-ใคร)

สาครา           คงคาเหนือใต้
จ่าเตียมไป     เชี่ยวลึก
สิบซาววา       หยั่งได้ลงติ๊ก
กำก่อนกี้        โบราณ

         ผ่อแม่ญิงงาม     ผ่อเมื่อยามข้ามน้ำ   (ผ่อ-ดู)
         ผ่อป้อจาย          ปัญญาเลิศล้ำ         (ป้อจาย-ผู้ชาย)
         ผ่อเมื่อมันกิ๋นเหล้า   เมายา

(คัดจากพ่อครูสิงห์แก้ว-ต่อ)
บางคำก็ลึกมากจนแปลไม่ได้ 
..
..
คัดมาอีกบางตอน

หลงเหยหลง    หลงดงป่าไม้        (หลงเอยหลง  หลงดงป่าไม้)
เถิงหลงว่าได้    ซาววัน              (ถึงหลงไปเป็นยี่สิบวัน)
ยังปอฮู้ปิ๊ก        กลับได้คืนหลัง   (ยังพอกลับได้กลับคืน)
หลงเหยหลงคำ   หลงคืนบ่ได้     (แต่หลงน้ำคำ  กลับคืนไม่ได้)

          ทำดีร้อยหน     เสียงคนเงียบงด
          ฟังหาบ่ได้        กำเดียว
          ความดีเฮานั้น   ไผบ่แลเหลียว
          ทำชั่วเตื้อเดียว    นินทาทั่วบ้าน    (เตื้อ-ครั้ง)

บางตอนจากค่าวฮ่ำ ของพ่อครูสิงห์แห้ว มโนเพ็ชร
งานกึ๊ดเติงหา จรัล มโนเพ็ชร  3 ก.ย. 48
-หัวข้อ: Re:วลีงาม...
เริ่มหัวข้อโดย: แสนไชย ที่ กันยายน 04, 2005, 03:41:19 PM
**

เมื่อรักกันไม่ได้ก็ไม่รัก       
ไม่เห็นจักเกรงการสถานไหน
ไม่รักกูกูก็จักไม่รักใคร               
เอ๊ะน้ำตากูไหลทำไมฤา
_สุจิตต์ วงษ์เทศ

:http://thaioctober.com/smf/index.php?action=printpage;topic=2384.0

สายลมที่หวังดี:
พักตรงนี้ (Puk Trong Nee ) - Thongchai McIntyre




ขอบคุณนะค่ะพี่แป๋ม
ขอมาพักกายพักใจแป๊บนึงน๊าาาาา

นำร่อง

[0] ดัชนีข้อความ

[#] หน้าถัดไป

[*] หน้าที่แล้ว

ตอบ