กระโถน ส้วม อยากระบาย เขียน บ่นอะไร เชิญ เอาให้โล่ง โปร่งไปสิบทิศ

[มดเอ๊กซ]

อันสุดท้าย อารมณ์แบบ วะบิ-ซาบิ เลย ดำดิ่ง งดงาม ในความอนิจจัง รุ่งเรือง สู่ ร่วงโรย พอเข้าใจ ปัญญาก็มา งดงามในความสงบล้ำ สู่ ตถตา ความเข้าใจโลก เหมือนได้ ปอกเปลือกตัวตน ปลดเปลื้องพันธนาการที่ร้อยรัด จนกายใจเรา บางเบา ดุจอากาศ แม้เพียง ชั่วขณะ ที่ สายตา แว้บว้าบผ่าน ใน บางถ้อยคำ ........

[มดเอ๊กซ]

ในความเป็นคนอ่าน คนรับสาร มันต้องอ่าน เปิดรับ ในทุกจักรวาลแห่งอักษร ถ้าระเบิด กลุ่มก้อน ตัวตน ผู้คน ฟากฝั่ง จนถึงขั้นไร้ขอบเขต โลกนี้ รอบกาย มันก็เหลือเพียง ถ้อยคำ อักษร นานารูปแบบ แนวคิด ที่ เคลื่อนไหว ล่องลอย มันคือวัตถุดิบ เครื่องปรุง สุดแต่เราจะน้อมนำ มาทำอะไร  อ่านภายนอก คือ อักษร สะท้อน การอ่านภายใน อันจะเกิดขึ้นเอง โดยธรรมชาติ เรียกว่า อ่านภายนอก สู่ การปอกเปลือกภายใน น่ะ นี่คือ วิถีแห่งการอ่าน เพราะโลกนี้ มีเพียงอักษร สะท้อนความว่าง ........

( เออ ไม่มีอะไร เขียนไปทำไมไม่รู้ ความจริง เราชอบ คนโพสท่านนี้ ตรง แจกันและดอกไม้ มันออกแนว วะบิซาบิ สไตน์เซน น่ะ )

[มดเอ๊กซ]

..........การเขียน เป็น การเยียวยา บำบัดจิต จัดระเบียบใจ อย่างหนึ่ง ขอให้ เริ่มต้น ด้วย ความสุข สดชื่นก่อน จิตเป็นสุข อาบด้วยกุศล พลังบวก ท่านก็ จงหลั่งไหล เขียนมันลงไป ใน สมุดบันทึก หรือ ใน โลก โซเชียล ก็ได้

...........มอง การเขียน คือ เต๋า ไร้ลักษณ์ไร้เทคนิค ไร้วิธี ไร้ทฤษฎี ไร้กระบวนท่า เพียงท่าน มี หัวใจ มีความสุข ท่าน ก็ ไหล ๆๆๆ ใส่ ๆๆๆๆ ถ้อยคำ ลงไป ....อาจดู สะเปะ สะปะ ไร้ระเบียบ ใน ตอนแรก ต่อไป ระเบียบ รูปแบบ ตัวตน หนทาง เอกลักษณ์ ใน การเขียน จะมาเอง

........การเขียน เป็น ฝึกจิต ฝึกการพิจารณา ฝึกสมาธิ ด้วย ใน อีกมุม....แค่ เขียนไป ภายใน จะเชื่อมโยง ตกผลึก จัดระเบียบ จัดองค์กรตัวเอง  โดยธรรมชาติ
....อย่าง เซน ว่าไว้ " คนจัดดอกไม้ ดอกไม้จัดคน "

 .....ส่วนใน โลกแห่งถ้อยคำ " คนจัดคำ คำจัดคน " หรือ "  คนจัดอักษร อักษรจัดคน " ก็ได้...

.........การเขียน เพื่อ คนธรรมดา เขียน เพื่อเยียวยา รักษาภายใน ตัวเอง พอ

....ลาภยศ ชื่อเสียง เงินทอง ไม่ต้องหวัง สิ่งใด.....เขียน ด้วยความสุข เขียนด้วยใจ เขียน เพื่อ เขียน พอ

..........แนะนำ หนังสือ นายแพทย์ วิธาน แห่ง วิถีแห่งกอล์ฟ ชื่อ มหัศจรรย์ แห่ง การเขียน เขียนเพื่อเยียวยา ครับ

.....ไม่ต้อง เป็นนักเขียน เป็น คนธรรมดา เดินดิน บ้าน ๆ ก็ เขียนได้ เพราะ พวกเรา มี ความสุข มี ถ้อยคำ เป็น ขุมทรัพย์ อยู่ ในตัว อยู่แล้ว ทุกคน .....

[มดเอ๊กซ]

จิตจดจ่อ ใจตั้งมั่น สติ ความสงบ มันเป็นสากล ไม่มี คำว่า ศาสนา ทำได้ทุกคน ขับรถ อ่านหนังสือ ขี่จักรยาน แกะสลัก กิน เดิน นั่ง นอน ทำงาน ละหมาด สวดมนตร์ ภาวนาถึงพระเจ้า ล้วนใช้ ใจจดจ่อ มันเป็น สมบัติ ของทุกศาสนา และ การเข้าถึง ความสงบสันติ การเยียวยาภายใน ก็เป็น สมบัติ ของ มวลมนุษย์ ....ดูน้ำไหล ดูท้องฟ้า ดูหมู่เมฆ ดูกิ่งไผ่ ดูใบหลิว ดูลมหายใจ การใช้ใจดู มันไม่มีคำว่า ศาสนา มันเป็นธรรมชาติ ของทุกคน ทุกเผ่าพันธุ์..

[มดเอ๊กซ]

ศีล บัญญัติ กฎ ข้อปฏิบัติ สารพัด จาก นานา ศาสนา เราเรียก รวม ๆ ว่า หลัก

 ....มนุษย์ แม้ จะ ทิ้ง หลัก ศาสนา ยังไง ก็ไม่พ้น ต้องไป เกาะ หลัก อะไร สักอย่าง เพื่อเป็น แนวทาง ตามจริต นิสัย ความชอบ ของตน...ทำแล้ว ปฏิบัติ แล้ว มี ความสุขใจ ไม่เดือดร้อนใคร ก็ โอเค คุณค้น พบแล้ว.....โดย ธรรมชาติ มนุษย์ จะ อศาสนิก เอทิส หรือ ศาสนิก ก็ต้อง มี หลัก แนวทาง อะไร ซักอย่าง แหละ ให้ ทำ ให้เกาะ เป็น เข็มทิศ ลายแทงชีวิต....ดีชั่ว ไม่ได้อยู่ ที่ ศีล หลักการ แนวทาง เพียงอย่างเดียว แต่ มันอยู่ ที่ คนประพฤติ คนปฏิบัติ ด้วย ว่า เข้าถึง เข้าใจ ลงลึก ทำได้ ขนาดไหน....และ เราเชื่อว่า หลักการ ไมตายตัว ไม่ตีตรา โซ่ตรวน บังคับ จองจำ กักขัง คน หลักการ สามารถ ปรับเปลี่ยนได้ ถ้า คุณไม่ชอบ แบบนี้ คุณก็ไป ทดลอง แบบอื่น พิสูจน์ แสวงหา สัจจะ ความจริง จนกว่า คุณจะพอใจ เข้าที่ เข้าทาง ค้นพบ สิ่งที่เหมาะ กับ คุณ...

[มดเอ๊กซ]

อ่าน ทฤษฏีไกอา หรือ กายา ( gia ) เขามองโลกอย่างอ่อนโยน มีชีวิต โลกคือแม่ โลกคือมารดาแห่งสรรพสิ่ง โลกอุ้มท้องพวกเราอยู่ ดุจแม่อุ้มท้องบุตร เราทั้งหลายอยู่ในครรภ์แม่ มีสายใยเครือข่ายฟ้าดินธรรมชาติอุ้มชู เลี้ยงดูเรา มนุษย์ยุคใหม่ กับศาสตร์สมัยนี้ ที่ยังมีกลิ่นอายวัตถุนิยม มองโลกเป็นแค่กลไกลฟันเฟือง ไร้ชีวิต สู่การมองโลกอย่างแห้งแล้งหยาบแยกส่วน ตัดขาดจากธรรมชาติ สู่ การกอบโกยทำร้ายทำลายโลกอย่างมหาศาล ความโลภกิเลสแห่งใจ มันไร้ขอบเขต ไร้ขีดจำกัด ถมเท่าไหร่ไม่เคยพอ เหมือนหุบเหวอันไร้ก้น 

......ในสายตาแห่งไกอา โลกเจ็บปวด ป่วยไข้เป็น เกิดอาการไอ อาการจาม เป็นนานาภัยพิบัติ กวาดล้างจำนวนมนุษย์ ยิ่งร้ายโลกมากเพียงใด มหันตภัยยิ่งแรงร้าย เกิดบ่อยเพียงนั้น ภัยธรรมชาติในโลก แท้จริงคือการปรับสมดุล ที่มีคนเป็นตัวแปรสำคัญ คนนับวันยิ่งเป็นมะเร็งร้าย เป็นเชื้อโรคสำหรับ ระบบใหญ่ สุดท้าย ระบบนั้นต้องเยียวยารักษาบาดแผล สู่การกำจัด อย่างที่เราเห็น ๆ กัน ภัย ต่าง ๆ เกิดขึ้นเพราะอะไร ลองถอดระหัส แปลความหมาย ดู .....

ท่านพุทธทาสว่า " โลกรอดเพราะกตัญญู " ใช่หรือไม่ คำว่า กตัญญู มันกินความหมาย กว้างไกลลึก ถึง โลก แผ่นดิน น้ำ ฟ้า อากาศ ธรรมชาติ สิ่งรอบกาย ที่ อุ้มชู ค้ำจุน หล่อเลี้ยงเรา บอกให้เรา ใช้ปัญญา เมตตา อ่อนโยน รู้คุณ สรรพสิ่ง รักในสรรพสิ่ง จะเล็กหรือใหญ่ ร่วมปกป้อง ดูแล ดุจแม่ มารดาผู้ให้กำเนิดเรา สิ่งรอบกายคือ ท้องของแม่เรา ถ้า ครรภ์เป็นพิษ บุตรแห่งโลก มนุษย์เราจะอยู่ อย่างไร .......

[มดเอ๊กซ]

ชอบข้อเขียน ที่ เหมือนคลื่นพลัง กระแส ที่ไปให้พ้นจาก เครื่องจองจำ ทั้งหลาย เขย่าภายในคนอ่าน และ ไม่มีคำว่า ฝั่ง ฝ่าย เขตแดน ใด ๆ ไปให้พ้นจากคำว่า ศาสนา นิกาย แบบ แคบ ๆ สู่ความเปิดโล่ง ไร้พรมแดน พื้นทีว่างอันไพศาล เชื่อมโยง บางสิ่งในห้วงลึก อันอยู่เหนือ ตรรกะแบบ โลก ๆ ขออวยพร ?

[มดเอ๊กซ]

ความหมาย ของ Mandala ( มันดาล่า การกำหนดมณฑล ) จิตเรา คือ จุดศูนย์กลาง สิ่งรอบกาย ไม่ว่าจะเป็น เทพสันติ เทพพิโรธ เทวา ปีศาจ อสูร จะงดงามเพียงใด จะแปลกประหลาด ดุร้าย น่ากลัว ขนาดไหน สรรพสิ่ง ที่ ร่ายรำ เคลื่อนไหว สำแดงพลัง รอบกายเรา ที่แท้ คือ ภาพสะท้อนของจิต พลังกุศล และ พลังอกุศล  การสำแดงมายาทั้งปวง แก่นแท้ คือ ความว่าง เรียกว่า ศูนยตาร่ายรำ ผ่านมายา ก็ได้ สิ่งรอบกาย ในโลก แฝงปริศนาธรรมมากมาย ขึ้นอยู่ศูนย์กลางมณฑล คือ จิตเรา จะมีสติ มีปัญญามากขนาดไหน จึงจะวางจิตวางใจ ท่ามกลางสมมุติ ได้ และ ฉลาดในการใช้สมมุติ ทั้งปวง เพียงไร

วิมุตติรส มีสองแบบ รสหนึ่งเพื่อตนเอง อีก รสหนึ่งเพื่อคนอื่น

 ( จบ ง่วงนอน ขอตัวไปกินยาแหละ ฮ่า ๆๆๆ )

[มดเอ๊กซ]

.........ไกล้ แต่ ไกล ...พวกเอาแต่กาย เข้า มิได้ เอาใจ เข้า ....สัมผัส เพียงเปลือก แต่ มิได้ เข้าถึงแก่น การปฏิบัติ ....เข้า โบสถ์ มัสยิด เพียง รูปแบบ พิธีกรรม พอออกมา ก็ กินเหล้า เมายา ผิดประเวณี อาบโลกีย์ เหมือนเดิม

........ไกล แต่ ไกล้ บางที คนไม่ได้เข้า โบสถ์ อาจเกิด ตกผลึก ปัญญา เบื้องลึก จาก ประสบการณ์ หลอมรวม โลกรอบกาย ผ่านกาลเวลา เป็น ปัญญา เรียนรู้ โลก จาก ความจริง อาจม สังคม ที่กอง อยู่ ตรงหน้า ก็ได้ ....

ยังชอบ วลี งาม ๆ ของ อ.เสกสรรค์ ประเสริฐ ที่ว่า โบสถ์ในบ้าน วิหารในใจ .....

จิตคารวะ สาธุ นมัสเต อาเมน ?

[มดเอ๊กซ]

ฉันไม่มี บทกวี ใด ๆ
แต่ ฉันมี ถ้อยคำ
จาก ภายใน

ในการเขียน สำหรับเรา เรียกว่า การไหล จากโลกที่ไร้รูป สุดแต่จะออกมา บ่อยครั้ง ที่เราเอง เพียงแค่ เขียน ๆ ฟุ้ง ๆ ฝันๆ ธรรมดา ในเวลาที่  โลกมาสะกิดต่อม แล้ว เขื่อนเราก็แตก ประตูภายใน มันก็พังทลาย เปิดออก

 .......บ่อยครั้ง ประจำเลย  ที่มันออกมา พืม ๆ พำ ๆ เป็น ร้อยแก้วธรรมดา สามัญ แล้ว ก็โผล่ผลุง มาเป็น บางอย่างที่ไม่ใช่ร้อยแก้ว สุดแต่จะเขียน

 ...... ใจเรารัก กลอนปล่อย กวีไร้ฉันทลักษณ์ มากกว่า จริตตัวเอง เป็น จริตที่เปิดโล่ง ต้องเริ่มจาก พื้นที่ว่าง มากมาย ให้นอนแผ่ ตีลังกาจินตนา ต้องไร้ลักษณ์ ไม่ติดทฎษฎี รูปแบบ ใด ๆ แล้วก็ ปล่อยออกไป ไหลออกไป ดุจคนระบายสี แต่เรานี้ระบายคำ  วาดอักษร

จาก ความว่าง สู่ รูปลักษณ์
จาก โลกลึกลับ สู่ โลกเผยแจ้ง
จาก โลกอันไร้ระเบียบ สู่ การจัดระเบียบ
จาก ความอลหม่าน สู่ ความคมชัด

นี่คือ อักษร

- Dialogue on the Road -

#Dialogue #คุยกับตัวเอง ( ดังไปหน่อย )